Hoe leuke plannen toch altijd weer in de prullenbak verdwijnen

Abby heeft altijd een hoop leuke plannen. Dingen die ze wil leren of doen. Vaak begint ze er ook aan, maar na verloop van tijd gaat het altijd mis…

Het lijkt me heerlijk om in het weekend vroeg op te staan. Ik zou dan in mijn eentje een wandeling willen maken, terwijl de wereld om mij heen nog stil is. Of ik zou op de bank uitgebreid een boek lezen omdat ik dan nog niks anders aan mijn hoofd heb. Of ’s ochtends vroeg naar de stad gaan om te ontbijten en te winkelen, en als ik dan terugkom heb ik alsnog een hele dag voor me. Genoeg redenen om eens vroeg op te staan. Maar ik doe het niet. Ik blijf de wekker zetten, en ik blijf de wekker ook weer uitzetten als hij afgaat. Nu niet, denk ik dan. Nu lig ik veels te lekker. Maar wat baal ik van mijn gebrek aan doorzettingsvermogen en discipline! Wat een mogelijkheden zou ik hebben als ik in het weekend niet om 10 uur, maar om 7 uur uit mijn bed stap.

Deze goede voornemens heb ik zo’n beetje op elk vlak. In gedachten zie ik voor me hoe mijn leven leuker, voller en interessanter voor mezelf zou kunnen zijn. De ene keer ben ik vast beraden om een cursus tango te volgen, want hoe leuk is dat, dat er in elke grote stad waar ook ter wereld een tangosalon is waar je een dansje kan doen? Hartstikke leuk hoor, tango, weet ik nu uit ervaring. En hartstikke moeilijk ook. Na de beginnerscursus ben ik gestopt.

Dan weer bedenk ik me hoe goed het voor mijn hersenen zou zijn om een taal te leren. Wat jammer dat ik op de middelbare school aandacht had voor andere dingen. Van de Franse en Duitse lessen is weinig tot niks blijven hangen. Om de kans op opgeven zo klein mogelijk te maken, koos ik voor Duitse les. Want Duits, dat lijkt toch wel veel meer op het Nederlands dan Frans. Bovendien was het een thuiscursus. Geen gedoe om ’s avonds als je moe bent de deur uit te moeten, gewoon ‘leren in je eigen tempo’. In gedachten zag ik mezelf al op citytrip naar Berlijn, en dan heel vloeiend van alles zeggen in een winkel of op het terras. Maar ‘leren in mijn eigen tempo’ houdt bij mij in dat ik toch eens moet kijken waar hoofdstuk drie van de cursus over gaat. Want verdomd, die Duitse grammatica, die is toch best moeilijk….

Gitaar leren dan? Want ook muziek maken is hartstikke goed voor het brein! Een paar akkoorden leren zodat ik heel veel liedjes kan begeleiden, dat moet toch haalbaar zijn? Veel leuker dan Duitse naamvallen in mijn hoofd stampen. Wat jammer dat je bij gitaar spelen óók weer tegen moeilijkheden aanloopt. Mijn vingers zijn veel te kort om akkoorden aan te slaan. Althans, ik dacht dat mijn vingers te kort waren. Een vriend van me, muzikant nota bene, zegt dat ik perfecte gitaarvingers heb. Volgens hem moet ik gewoon doorzetten en oefenen. Weer iemand anders kwam met het advies om met een ukelele te beginnen. Die heeft maar vier snaren, dat is echt veel makkelijker. Over te korte vingers hoef je je bij de ukelele zeker geen zorgen te maken.

Maar ik durf niet meer aan iets nieuws te beginnen. Ik wil niet dat er, naast mijn tangoschoenen, cursus Duits en mijn gitaar ook nog een ukelele in mijn huis belandt. En dat ik dan elke dag pijnlijk met mijn falen wordt geconfronteerd. Discipline, is dat aan te leren? Heeft er nog iemand tips?

Lees ook: Lief zijn voor jezelf? Toedelidoki! Discipline helpt je verder

(Beeld: iStock)

 

Gerelateerde artikelen

Back to top button