En dan hoor je opeens dat je kanker hebt. Kanker.

Er is een tijd vóór, en een tijd ná dat bezoek aan de dokter. Er is een tijd vóór en een tijd ná het woord kanker. Julia vertelt over alles wat er op je af komt als je hoort dat die ene rare moedervlek inderdaad huidkanker is.

Ik stond onder de douche, hoogzwanger van baby Thomas, en vroeg me af of mijn to do list helemaal was afgewerkt. Was alles in kannen en kruiken? Had ik misschien tóch nog een leuk geboortepakje in maat 50 nodig? Of een extra schapenvacht voor op de schommelstoel? Ik had er immers pas drie HAHA. Tot ik opeens werd afgeleid door een moedervlek op mijn bovenarm, met een gekke, zwarte en donkere plek in het midden. Wat was dat nou voor een raar ding? Misschien zag ik het verkeerd? Misschien was het de lichtinval? Ja, dat moest het zijn. Het was gewoon een rare lichtinval. Als ik ‘m straks bij het raam zou houden, dan was er vast niks meer te zien. Maar wat ik ook deed, hoe ik mijn arm die middag ook bij het raam hield: in die altijd zo lichtbruine moedervlek zat opeens een zwarte, onregelmatige plek.

En toen deed ik iets opmerkelijks. Ik nam een besluit waarvan ik – hypochonder als ik ben – eigenlijk nooit had gedacht dat ik er toe in staat zou zijn. Want ik besloot: het zal niks zijn. Het mág niks zijn. Eérst die baby in mijn armen hebben. Eérst alles op de rit krijgen. En daarna? Daarna zou ik wel verder zien. En misschien was de vlek tegen die tijd ook wel weg.

Baby Thomas werd geboren en het eerste half jaar ging voorbij. Maar de vlek? Die ging niet weg. En zo kwam het dat ik toch maar naar de huisarts ging. Die me op een manier aankeek waarvan ik eigenlijk al wist: het is niet goed. Ik moest meteen naar de dermatoloog, die de moedervlek er subiet uithaalde, het ding op kweek zette en mij na een week het nieuws vertelde.

Melanoom. Huidkanker.

En het was net als in de film. Opeens was de grond onder mijn voeten weg, kwamen de muren op me af en wist ik dat het leven nooit meer hetzelfde zou zijn. En na die eerste schrik sloeg de paniek toe: mijn kinderen. Ik kon aan niets anders meer denken dan mijn kinderen. Mijn lieve lieve kinderen. Met hun knuffelige hoofdjes en dottige haartjes. Het is ongelofelijk hoe je leven op zo’n moment helemaal wordt teruggebracht naar één gedachte: ik heb kinderen. Ik moet bij mijn kinderen blijven.

Ik wist niet meer wat ik moest zeggen, was met stomheid geslagen. Had me totaal niet voorbereid op dit nieuws. Ik zat daar alleen, zonder vragen, zonder antwoorden. Wat moest ik nu? Gelukkig heb ik de allerbeste dermatoloog. Hij gaf me de tijd om dit, samen met mijn geliefden, te verwerken en stelde voor om al mijn vragen, twijfels en opmerkingen rustig thuis op te schrijven. Hij maakte direct een afspraak voor me voor de week erop. Niet alleen ik, maar ook mijn omgeving moest met deze heftige uitkomst gaan dealen. Sowieso: hoe vertel ik dit mijn man, mijn ouders, mijn kinderen?

Zilveren Kruis deed laatst onderzoek naar de invloed van emoties op patiënten en hun naasten na een diagnose. Daaruit bleek dat één op de vier patiënten er geen rekening mee hield dat de diagnose een emotionele impact op de naasten zou kunnen hebben. En bijna de helft van de patiënten heeft zich niet voorbereid op het delen van de diagnose met naasten. Ik ook niet, moet ik eerlijk zeggen. Ik dropte de bom direct, want ‘HELP, dit moeten we samen oplossen!’ Gelukkig was iedereen ontzettend meelevend, dachten mee, gingen mee naar de arts en stelden vragen.  Zo zijn we er samen toch sterk uitgekomen.

En nu? De melanoom bleek klein. Superklein. Thank God. Met echt een minimale kans op uitzaaiing. Toegegeven: de kans dat het (via het bloed) uitzaait ís er wel, en dat is een afschuwelijk gevoel, maar de kans is en blijft klein. En daar houd ik me aan vast. Daar moet ik me aan vast houden. Alle rampverhalen (google maar eens) ten spijt. En ik ben oneindig dankbaar voor iedere minuut dat ik bij mijn kinderen mag zijn.

Dit artikel is mede mogelijk gemaakt door Zilveren Kruis, maar de content is 100% van ons.

Zilveren Kruis heeft iets nieuws: De Slimme Vragenlijst. Op het platform  van Zilveren Kruis Beter naar de dokter kun je gemakkelijk je eigen Slimme Vragenlijst samenstellen – een korte checklist zodat je goed voorbereid bij de dokter komt. Per doel van je bezoek zijn de vragen verschillend. Zo ga je beter naar de dokter!

Lees hier meer over ons advertentiebeleid.

(En wil je meer weten over het melanoom? Kijk dan eens op de website van Stichting Melanoom)

Gerelateerde artikelen

Back to top button