Is jouw leven een sleur? Heerlijk, geniet ervan!

Op een gegeven moment kom je op een punt je leven dat je het allemaal voor elkaar hebt. Huisje, boompje, beestje, zeg maar. Alles is in kannen en kruiken. En dan raken we in paniek en gaan we massaal aan de midlifecrisis. Want, paniek: sleur! Maar, hoe erg is dat nou eigenlijk?

Ik heb kennissen die onlangs verkondigden dat ze een bed & breakfast gaan beginnen in Zuid-Spanje. Ergens op een berg in de middle of nowhere. Let wel: dit zijn stadse mid-dertigers met twee kleine kinderen, die al bijna een hyperventilatie-aanval krijgen als ze buiten de ring van Amsterdam komen. Totale ‘urban junkies’, die de wekelijkse vrijmibo zo lang mogelijk proberen te rekken, ieder weekend in de hipste lunchtentjes te vinden zijn en niet weten hoe stilte klinkt. Deze mensen gaan ergens in het gortdroge, verlaten zuiden een ingestort bouwval opknappen, omdat ze zin hebben in ‘een nieuw avontuur’. Kortom: omdat ze inmiddels in al die hippe lunchtentjes al drie keer alle verschillende kiemzadensalades verorberd hebben, ze niet meer iedere zaterdag in de nieuwste club in de lampen hangen en iedere dag eigenlijk een voortzetting is van de vorige. Omdat hun leven dus geen nieuwe thrills meer bevat. Ze zitten, bot gezegd, in een sleur. Quel horreur!

Sleur vinden we namelijk doodeng. Sleur staat gelijk aan saai. En wie wil er nou een saai leven? Ik niet, in ieder geval. En jij waarschijnlijk ook niet. En afgezien van of je het wilt, eigenlijk is sleur heden ten dage gewoon niet meer geaccepteerd. We willen groots en meeslepend leven, van het ene avontuur in het andere vallen, altijd maximaal geboeid zijn. En als we dan op een ochtend wakker worden en tot de ontdekking komen dat we tóch in een bestaan terecht zijn gekomen dat gewoon maar voortkabbelt, dan slaat de schrik ons om het hart. Want dat kan niet de bedoeling zijn, dat moet wel betekenen dat er iets goed mis is. En dus zeggen we onze baan op en gaan we opeens een eigen biologische koffiebranderij beginnen, ruilen we onze partner in voor een verser exemplaar, of vertrekken we dus met twee kinderen en een knapzakje vol gereedschap naar Zuid-Spanje. Want, je moet het leven bij z’n lurven grijpen! Pluk de dag. Enzo.

Maar hoe kan het dan dat je na een jaar verbouwen in de brandende zon op een dag wakker wordt en weer hetzelfde gevoel hebt? Dat gevoel van: dit heb ik al eens gedaan? Is that all there is? Nou ja, dat is dus omdat alles uiteindelijk saai wordt. Of misschien niet eens saai, maar gewoon: gewoon. En weet je, dat is niet erg. Dat hoort bij het leven en je kunt ervoor wegrennen, maar de sleur haalt je uiteindelijk altijd in. We moeten af van de negatieve bijsmaak die het woord sleur heeft. Dat vinden verscheidene psychologen. Sleur is niet slecht, sleur is juist fijn! Het biedt een mens namelijk houvast en geborgenheid en uiteindelijk hebben we daar allemaal gewoon hartstikke behoefte aan. Een mooi voorbeeld om dat te illustreren is het opgroeien van kinderen. Kinderen gedijen het beste bij dagelijks terugkerende, vertrouwde rituelen. Zowel fysiek als emotioneel groeien ze daardoor het meest. Sleur zorgt dus voor ontwikkeling door stilstand. En eigenlijk is dat voor volwassenen niet anders. Want hoewel jij misschien niet meer 365 dagen per jaar ’s ochtends een boterham met pindakaas wilt eten, zorgt rust en regelmaat er ook in jouw volwassen leven nog voor dat je optimaal kunt bloeien. Terwijl constante spanning en sensatie er juist voor zorgt dat er roofbouw gepleegd wordt op je lichaam en op je geest. Dat je dus eigenlijk sneller verwelkt.

Wie zijn blik op oneindig en zijn verstand op nul zet, kan door het dagelijks schillen van de aardappelen en het opvouwen van die gigantische berg was die steeds maar weer terugkomt zichzelf volledig ontstressen en de geest vrijmaken voor eventuele onverwachte gebeurtenissen. Zo bekeken is sleur een vorm van wakend slapen waarbij de hersencellen genoeg rust krijgen om nieuwe prikkels adequaat te kunnen verwerken. En echt, hoe spannend het ook lijkt om het roer helemaal om te gooien iedere keer als je je een beetje verveelt, hersencellen met een burn-out moet je gewoon niet willen. Omarm de gezapigheid van je leven. Sleur is niet saai, sleur is puur genieten!

Lees ook: Waarom groepsdruk niet altijd negatief is (en jij een held kunt worden).

Gerelateerde artikelen

Back to top button