Janneke doet 1 week Random Acts of Kindness – als tegengif
Janneke gelooft dat als het op de wereld niet helemaal loopt zoals je zou willen, er maar één ding op zit: met goeie daden strooien. En toen liep ze tegen het RAK-boek aan, dat er al net zo over denkt: doe zo vaak mogelijk Random Acts of Kindness. Aan de slag dus maar!
Ik geloof dat ik niet de enige ben die zich de laatste tijd lichtelijk gefrustreerd voelt over hoe het er in de wereld aan toegaat. Dat frustrerende zit ‘m er dan vooral in dat je er zo weinig aan kunt doen, als individu. Losgeslagen gekken zaaien angst en paniek, politiek leiders doen waar ze zin in hebben. Die laatsten zijn nog democratisch gekozen ook, dus wij kunnen niet anders dan erom lachen/huilen en er het beste van hopen.
Maar ik denk dat we op kleine schaal wél iets kunnen doen. Want politiek leiders die er (in mijn ogen dan) een potje van maken, die zijn aan de macht gekomen doordat er onvrede is. We schuiven de schuld in andermans schoenen, voelen ons tekortgedaan, gunnen elkaar het licht in de ogen niet, hebben het gevoel dat de ander ‘anders’ is, begrijpen elkaar niet, voelen ons er alleen voor staan, et cetera. Terwijl we volgens mij – in de basis – toch allemaal dezelfde soort mensen zijn, die hetzelfde willen: gelukkig zijn. Zelfs die losgeslagen gekken. Het beste tegengif tegen allerhande onvrede is volgens mij, zoals de boeddhisten dat zo mooi noemen, liefdevolle vriendelijkheid toepassen. Aardig zijn voor elkaar. Naar elkaar glimlachen, elkaar een helpende hand toesteken of gewoon een lach op iemands gezicht toveren. Dat lukt misschien niet meteen op de plekken waar het het hardst nodig is – want: ver weg, gevaarlijk of waar te beginnen –, maar wel gewoon in je eigen buurt, in je gezin, op je werk of de supermarkt. En met een beetje geluk verspreidt die liefdevolle vriendelijkheid zich als een olievlek over de rest van de wereld.
Elise de Rijck, die het RAK boek schreef (met als ondertitel: ‘333 manieren om de wereld te verbeteren’) blijkt daar al net zo over te denken. Een onwijs leuk boek vol grappige en inspirerende ideeën om wat vreugde en liefde over de aarde uit te strooien. Random Acts of Kindness, noemt zij het: goed zijn voor mensen zonder geldige reden. Een heel handig boek voor als je niet weet waar je moet beginnen. Zoals ik. Want nadat ik al een week lang heb geglimlacht, een week lang dankbaar ben geweest en een week lang cadeautjes heb uitgedeeld, ben ik toe aan nieuwe input om de wereld te verbeteren. Aan de slag dus maar. Let’s RAK!
DAG 1: Ruim andermans troep op, is 1 van Elises 333 ideeën. Ik sta op het veldje achter ons huis met mijn kinderen als ik ineens een paar Twix-wikkels en stuk karton in de bosjes zie liggen. Normaal gesproken zie ik zoiets ook wel en erger ik me er vaag aan, maar niet genoeg om het op te ruimen. Nu raap ik alles op, prop het in mijn jaszak en eenmaal weer binnen gooi ik het in de vuilnisbak. Kleine moeite en het voelt goed! Als de politiek het milieu in de steek laat, moeten wij gewoon zelf aan de bak – zoiets. Het geeft mij in elk geval het gevoel dat ik iets dóé in plaats van alleen maar loop te klagen. In feite – besef ik ineens – is de politiek helemaal niet meer zo machtig als vroeger. Als wij bijvoorbeeld met ons allen besluiten geen giftige kleding en producten meer te kopen, sluiten dat soort fabrieken op een dag vanzelf hun deuren. Kwestie van vraag en aanbod. Maar goed, ik dwaal weer eens af.
DAG 2: Ik knip een medaille uit het RAK-boek en geef hem aan mijn vriend omdat hij vandaag heeft gesport. Je moet het leven vieren, nietwaar? Ook de kleine hoogtepunten, en ik weet zelf hoe moeilijk het is om te sporten als je kleine kinderen hebt (zelf doe ik het nog maar drie keer per jaar, dus Respect is hier wel op zijn plaats).
DAG 3: Ik ben enorm chagrijnig omdat ik op tien seconden na de trein mis, nadat ik de benen uit mijn lijf heb gerend. Nu hijg ik als een paard én ben ik te laat op mijn werk. Ik zit minstens een halfuur lang inwendig het OV te vervloeken. Gelukkig geeft een collega mij vanuit het niets een dikke knuffel en om de dag alsnog een positieve draai te geven, ga ik bij de koffiebar beneden een echt lekkere koffie voor haar halen (niet zo’n halfslachtig bakkie uit de automaat). Op haar koffiebekertje plak ik een briefje dat ik ook uit het RAK-boek heb geknipt: ‘Wauw! Is geweldig zijn jouw fulltime job?’ Ik gooi het meteen nogmaals over de koffieboeg, want koffie maakt immers iederéén gelukkig: ik betaal ook de koffie van degene die achter me in de rij staat, zonder dat ie het merkt en vraag de barista om diegene een briefje te geven waarop staat ‘Dit is een Random Act op Kindness’ (met tussen haakjes het verzoek of diegene ooit hetzelfde wil doen voor iemand anders). Daarna sta ik ineens heel vrolijk in de lift en zeg oprecht blij goeiemorgen tegen een andere liftganger. Weg is mijn chagrijnige bui.
DAG 4: Vandaag strooi ik met complimenten. Ik schrijf er eentje op een briefje dat ik verstop in een bibliotheekboek dat ik terugbreng – Elises idee. Ik leg ook een lief briefje op het toetsenbord van de laptop van mijn vriend en klap ‘m dicht. Ik stuur een vriendin een appje om te vragen of ik al heb gezegd dat ik haar zo’n geweldige moeder vind? En last but not least: ik hang een pagina uit het RAK-boek op in de Albert Heijn waar je gratis complimentjes af kunt scheuren. (‘Jij bent leuker dan Netflix.’)
DAG 5: Vandaag ben ik jarig, dus even geen RAK’s. Ik ontvang ze wel van harte. We zitten trouwens de hele dag in de auto, op weg naar een weekendje sneeuwpret, dus veel RAKs kan ik niet uitvoeren. Of toch: eentje. Ik geef mijn vriend de laatste muffin, ook al wil ik hem eigenlijk zelf.
DAG 6, 7 en 8: ‘Verstop kleine cadeautjes in de speeltuin’ is een ander idee van Elise. Dat vind ik een beetje veel werk, maar we hebben wel een slee bij ons die voor onze kinderen toch niet zo geschikt blijkt. Ik laat de slee achter op een plek waar ik zojuist nog een jongetje op zijn billen door de sneeuw zag glijden. Tien minuten later is de slee weg. De volgende dag vraag ik iemand in de skilift waar je eigenlijk een kaart van het skigebied kunt halen en ik krijg zomaar háár kaart in mijn handen gedrukt – ik mag ‘m houden. Kijk, dat vind ik nou zó aardig. Het effect van mijn eigen vriendelijke daden vind ik lastig te meten, maar als een onbekende iets aardigs doet voor mij, kan dat echt mijn dag maken.
DAG 8: We zijn weer thuis en de werkweek begint goed – not. Ik gooi een beker thee om aan de ontbijttafel en mijn laptop crasht. Even voor de duidelijkheid: dat is de Ramp der Rampen als je ZZP’er bent, zeker als je, zoals ik, al maanden geen back-ups hebt gemaakt. Ik bel mijn vaste reparatiecentrum, maar die hebben pas over een week tijd om naar mijn laptop te kijken. Een week zonder laptop, dat is dus zeven jaar in ZZP’er jaren. Ik fiets toch maar richting stad, m’n dooie laptop in mijn rugzak. Onderweg probeer ik wanhopig een positieve draai te geven aan dit voorval. Het is bijvoorbeeld best fijn, bedenk ik, dat er mensen bestaan die mijn laptop willen maken. Want zelf kan ik dat dus niet. Bovendien heb ik een gratis vrije dag – hoewel, laat dat gratis maar weg. Maar toch. Ik koop bij de bakker een grote zak soesjes en stap er het reparatiebedrijf mee binnen. Ik zeg: ik weet dat jullie pas over een week plek hebben, maar ik heb wel soesjes bij me. Op de zak soesjes wordt verheugd gereageerd. Voor ik het weet heeft iemand mijn harde schijf – onbeschadigd en wel – uit mijn laptop gehaald. Ik hoef alleen nog maar even een nieuwe laptop aan te schaffen – die oude was toch al aan vervanging toe – en ik ben weer up and running. Bijzonder wat een beetje vriendelijkheid al niet kan doen. Hoewel ik toegeef dat deze daad niet heel erg Random was.
DAG 9: Als ik een koffie haal op mijn werk, vraag ik aan de barista van laatst of ze nog weet hoe mijn RAK is bevallen. De koffie die ik heb betaald voor de persoon achter me in de rij. Ze zegt dat diegene er enorm blij mee was. Een goeie daad die me welgeteld € 1,70 heeft gekost. Wat een goed idee van Elise. Gelukkig zijn er nog 327 goeie ideeën over.
Conclusie: Koop het RAK boek! Alleen al van erdoorheen bladeren werd ik vrolijk. Ook omdat je erin mag knippen en kleuren. Het uitvoeren van de RAK’s vond ik nóg leuker. Het gaf me het gevoel dat ik de hele tijd een binnenpretje had. En wie weet, als we allemaal regelmatig een RAK doen, wordt de wereld langzaam maar zeker een steeds mooiere plek. En stoten we alle doemdenkers en zwartkijkers als vanzelf van hun troon. Ik geloof erin.
Het RAK boek, 333 manieren om de wereld te verbeteren, Elise de Rijck, Uitgeverij Lannoo, € 14,99
Lees ook: Van goede daden word je gelukkig!
