Januari: de maandag van het jaar

Mariëtte heeft er niks mee: januari. Koud, lang en dan moet je ook nog eens afvallen en detoxen. Dat moet anders, tijd voor een pleidooi.

Lees ook: Waarom goede voornemens maken geen zin heeft

Vroeger – als in: pre-kinderen – wisten de man en ik niet hoe snel we weg moesten. We boekten het liefst in april al, zodat het vooruitzicht extra lang zou duren en we niet het risico zouden lopen dat er geen vlucht op de juiste dag (oudjaarsdag, zodat we dat feest ook meteen ontliepen) was. We vierden heel wat jaarwisselingen in het vliegtuig (soms met een kleffe oliebol, soms zonder te weten wanneer het nieuwe jaar precies begon), op weg naar een verre bestemming om die vreselijke weken te ontlopen. Enige vereisten: ver weg, zon, bij voorkeur aan de kant van de evenaar waar het wel zomer was. De reden: januari.

Hoewel ik wel echt gemaakt ben voor de zomer – zelfs hoogzwanger vond ik 29 graden een feest – ben ik best bereid de schoonheid van de winter in te zien. Sneeuw is een crime als je de weg op moet, maar prachtig in het weekend. Ik kan melancholisch worden van vorst op de bomen, terugverlangen naar winters van vroeger die toen natuurlijk ook niet te doen waren maar altijd een zweem van jeugdsentiment geven. Sneeuwpoppen bouwen in de tuin, schaatsen op het slootje, dat soort dingen. Ik haat de winter niet, echt niet.

En ik geef toe: ik ben eigenlijk best wel een sucker voor kerst. Ja, stress en gedoe, en het idyllische plaatje met een slee in de sneeuw moet standaard bijgesteld naar acht graden en miezerregen, maar toch. Het is warm en fijn en hoewel ik elk jaar de kerstboom vervloek als object in mijn huiskamer, mis ik hem intens als hij weg is. En ik mis ook de gezelligheid, de vele etentjes, het gevoel dat het echte leven even op een zijspoor staat. Dat het even draait om familie en liefde (oké, oké, ik las ook dat de meeste familieruzies zich afspelen met kerst én dat na de feestdagen een piek in het aantal scheidingen te zien is, maar ik mag graag mijn ogen sluiten voor dat soort cijfers). Maar dan. Dan wordt het dus januari: koud, donker en ondoenlijk ver weg van de zomer. Dat ik vorig jaar in die maand beviel van een prachtig dochtertje en dat we dit jaar haar eerste verjaardag vieren helpt wel een beetje, maar dan nog.

Het liefst zou ik januari als vanouds ontvluchten (Nora vergeeft het me vast als we haar verjaardag op een zonnige bestemming vieren), maar de pest is dat de zon – de echte zon, waar je je in bikini in kunt begeven en die ook het zeewater tot een normale temperatuur heeft verwarmd – zich in deze tijd van het jaar op minstens acht uur vliegen bevindt. En acht uur vliegen met twee kinderen onder de drie is ook weer zo wat. Daarnaast heeft de man vorig jaar een studie opgepakt, die vereist dat hij buiten de schoolvakanties in het land is. Tegen de tijd dat hij klaar is, moeten de kinderen naar school, waardoor ik mijn geliefde januari-vakantie voor de komende pak-m-beet achttien jaar van de radar heb zien verdwijnen. En nu moet ik dus dealen met deze maand, die niet voor niks Blue Monday in zich heeft, de meest deprimerende dag van het jaar. Blue Monday is de maandag in de laatste volle week van januari, de dag waarop de meeste goede voornemens mislukt zijn en je dus gewoon weer rokend en drinkend door het leven gaat, de sportschool vaarwel hebt gezegd en je dus ook nog een mislukkeling voelt. O, en de vakantie is nog zo ver weg, daar kun je ook niet echt naar uitkijken. De psycholoog die deze dag ‘ontdekte’ schijnt het bestaan ervan niet wetenschappelijk te kunnen onderbouwen, maar iedereen snapt natuurlijk wel dat hij gewoon gelijk heeft.

Lees ook: Geen bucketlist maar een fuckitlist!

Je moet ook van alles in januari: afvallen, sporten, detoxen, opruimen, een bezem door je leven. Zelfs als je dat niet wil, word je door een soort algemeen gevoel die kant op gedwongen. Terwijl ik eigenlijk pleit voor de maand doorkomen op een mix van veel eten en wijn, en dan in maart wel weer eens sporten omdat je dan voorzichtig aan je bikini mag gaan denken en dat natuurlijk een veel betere motivatie is dan ‘het is een nieuw jaar, ik ga alleen maar sla eten’. Waarom die kwelling om in een op zichzelf al ingewikkelde maand jezelf ook nog eens allerlei lekkers ontzeggen?

Daar pleit ik dus voor: maart is het nieuwe januari, en in januari trekken we december gewoon nog een stukje door. Ik heb een echte Nordmann, het schijnt dat ie minstens twee maanden mee kan. Ik sla goedkope glühwein in (want: in de opruim-aanbieding na nieuwjaar) en stel zowel de bezem als het echte leven gewoon nog een tijdje uit. Detoxen en afvallen doe ik niet, ik voel me al helemaal geen mislukkeling (sterker nog: als ik januari overleef, vind ik dat al een prestatie), ik organiseer een Blue Monday-diner zodat we die dag ook een beetje opkalefateren en met z’n allen zitten we die maand een beetje vrolijk uit. Hoop ik.

Lees ook: Als je verdrietig wordt van december (en wat je kunt doen)

Gerelateerde artikelen

Back to top button