Jezelf opnieuw uitvinden na tegenslag

Hoe ga je verder na een scheiding? Het verliezen van een baan, of een burnout? Na een tegenslag staat alles op losse schroeven. Hoe vind je jezelf opnieuw uit?

Het gaat ongeveer zo: terwijl je je zonnige leventje leeft, blijkt het leven dus ineens – Slawásh! Bám! en John Lennon wist het allang – andere plannen met je te hebben. Of het is gewoon misselijk toeval, maar hoe het ook zij: een bepaalde portie verlies, verdriet en andersoortige ellende hoort erbij in het leven en kan je keihard onderuit halen. En terwijl je je wonden nog likt, doemt onherroepelijk de vraag op: hoe krabbel ik overeind? Na een verlies – in welke vorm dan ook – is álles anders. Je voelt je overspoeld door emoties en al je routines zijn verdwenen. De chaos waarin je je bevindt, kan voelen als het einde van je leven. Waar haal je de kracht en zin vandaan om verder te gaan? En hóe eigenlijk, als ‘positief denken’ en ‘vertrouwen blijven houden’ niet meer op te brengen zijn?

Eerst dit:

1. 1. Uit je emoties, ga niet in je uppie tobben. Anders voel je je nog beroerder, en verval je eerder in een negatief denkpatroon. Wordt boos, huil, schreeuw: bij lieverds die dichtbij je staan, kan dat.
   2. Gevoelens van je afschrijven is ook top. Ga zitten en schrijf zonder erbij na te denken. Het helpt je om te gaan met die enorme wirwar aan gevoelens en om je gedachten te ordenen.
   3. Zoek afleiding. Piekeren doet je ellende niet verdwijnen. Wandelen of samen met een vriendin een taart bakken ook niet, maar je komt er wél even los van. Zo’n pauze is welkom!
   4. Cliché maar echt: probeer elke dag twee of drie dingen te bedenken die de moeite waard zijn in je leven. Dat je ouders er nog zijn, je zo’n fijne vriendin hebt met wie je goed praten en zelfs nu soms ook lachen, het dak boven je hoofd. Niet alles is ellendig en grauw.

Maar ondertussen… bevind je je nog wel ergens op de bodem van het bestaan. Angst, verdriet, je kwetsbaarheid, hoop: de hele mieterse bende aan pure oergevoelens ligt open en bloot. Heftig is dat, en je ontkomt er niet aan dat allerlei grote levensvragen in je brein naar boven ploppen. Dat is óók mooi en goed, want deze periode dwingt je na te denken over hoe jij je leven wilt leven. Wat geeft jouw leven zin? Wat zijn jouw eigen waarden, waar sta jij voor?

Eén lastigheidje: die antwoorden liggen niet voor het oprapen, want je bent overspoeld door emoties. En bepaalde aspecten van het gewone leven gaat gewoon door, hoe maf ook. Dus: maak je agenda leeg en creëer ruimte voor niets. Al is het maar een uur per dag. Nestel je op een plek die uitnodigt om niets te doen, zoals een luie stoel of een fijn plekje voor het raam. Vind je het lastig om echt niets te doen, dan kun je ook tekenen/kleuren of een andere rustgevende bezigheid met je handen doen (Breien? Punniken?). Ook op die manier krijgen je zintuigen rust.

Dit heb je hard nodig om weer rust van binnen te krijgen, en zelfvertrouwen op te doen om je eigen weg te kiezen. Welke koers dat ook wordt – dat ontdekt je dan vanzelf. Echt. Je hart en brein hebben alleen even ‘borreltijd’ nodig. De boel moet even sudderen en pruttelen voor je het helder krijgt. Je leven wordt nooit meer zoals het was, littekens blijven schuren en trekken, maar je angsten gaan plaatsmaken voor een hernieuwd vertrouwen. En weet je nog dat je eerdere strubbelingen ook te boven bent gekomen? Het is tijd een volgende stap te zetten. Gun het jezelf. You go girl!

Lees ook: Wees een feniks! (En deze 15 prachtige manieren helpen)