Koop jij ook steeds minder? Dan ben je écht gelukkiger!
Geld: het is me een dingetje. We willen er allemaal meer van, al weten we diep in ons hart natuurlijk best dat we er niet gelukkiger van worden. Nieuw onderzoek bewijst dat maar weer eens: minder kopen maakt gelukkiger. Wat een heerlijk bericht. Marlies krijgt spontaan zin om een zunige vrek te worden. Maar hoe?
Jongens! Ik ga het doen! Een tijdje heerlijk de vrek uithangen. Misschien houd ik dan eindelijk geld over. Om die mooie reis te maken, naar Nieuw-Zeeland, Lapland of naar Marokko. Om bijzondere dingen te doen en lekker te eten en gezellige nieuwe kussens voor op de bank te kopen en een toffe dekbedhoes van Snurk… Eh. Sorry. Ik liet me even gaan.
Jammer, want ik wil het graag. Consuminderen lukt me trouwens wel redelijk – ik ben geïnspireerd geraakt door artikelen die ik schreef over ontspullen en opruimen. Omdat spullen je leven overnemen; ze kosten niet alleen geld, maar ook tijd en energie. Ze moeten worden opgeruimd, onderhouden, vervangen – verzin het maar. En wat doen ze ervoor terug? Behalve je kasten vullen? En je irriteren omdat ze niet meer ‘hip’ zijn en wegmoeten?
Ik kan mijn ogen ook niet sluiten voor de plastic soup en andere gevolgen die de hoeveelheid laarsjes en kaarsenstandaards waaraan ik me te buiten ga, heeft op ons milieu. Dus hop, optyfen met die broodbakmachine, 20 broeken, 13 jurkjes, dat 88-delige servies en die 9 pollepels en pannenlikkers. Dat we wekelijks met z’n allen prijsvechters als Action en Flying Tiger leegtrekken, maakt ons echt niet gelukkiger. De wereldeconomie hapert, het kapitalisme is bezig bankroet te gaan, en we ervaren steeds vaker dat al dat kopen ons voornamelijk met een leeg en onrustig gevoel achterlaat.
Okay, okay, je punt is duidelijk, ik heb mezelf alweer overtuigd. Ik wil het. Echt. Maar hoe vaak ik me ook voorneem geen cent méér uit te geven dan strikt noodzakelijk is, het lukt me maar niet. Altijd weer zwicht ik. Voor een leuke ervaring, voor het genot van een latte op het station, voor een paar lentefrisse vaasjes, voor het gemak van NU kopen in plaats van verder speuren.
Deze tips kreeg ik beroeps-ontspullers:
- Wat is je motivatie? (Mijn doelen bijvoorbeeld: behoud van onze mooie wereld/natuur/dieren, meer sparen voor studies van mijn kinderen, geld overhouden voor een grote, mooie reis in plaats van het aan de plaatselijke horecabazen te geven)
- Keep that in mynd als je met je pinpas staat te zwaaien
- Vraag je op dat moment af: heb ik dit echt nodig?
- Herhaal het mantra van de bloggende The Minimalists: ‘There are plenty of things that are important in life. Stuff is not on that list.’
- Wandel desnoods de winkel uit om er even over na te denken. Is je wens na een week nog zo sterk?
Als extra motivatie wapper ik nog even met dat puike onderzoek: 50% procent van de mensen is er heilig van overtuigd gelukkiger te zijn als ze minder geld in dat grote zwarte gat gooien. Omdat we dus dondersgoed weten dat het niet om geld draait, al is het handig er íets van te hebben om in je basisbehoeften te kunnen voorzien (lees: eten en een dak boven je hoofd. Slapen en seks zijn doorgaans * gratis * mensen!). 73% bewondert mensen die rijk zijn, maar toch simpel leven. Dit alles blijkt uit een lijvige studie Money, Money, Money: Attitudes toward credit, consumption, and cryptocurrency van Havas Worldwide.
Ik vermoed dat een deel van het vrekkengeluk schuilt in het feit dat wanneer je je centjes niet langer door dat gat in je hand laat glippen, je meer controle hebt. Havas geeft aan dat ons gedrag ten aanzien van geld verandert: we maken minder schulden en gaan minder leningen aan. Man! Dat geeft natuurlijk ook een flinke dosis rust. En vrijheid, omdat je er geen deurwaarders in je nek hijgen. Maar bovenal lees ik tussen de regels door dat we snakken naar een simpel leven. Naar rust en overzicht, en plenty tijd om met geliefden te zijn of mooie boeken te lezen, omdat we niet steeds op jacht hoeven om ergens geld uit te geven. Gewoon, lekker bezig zijn met het hier en nu, hoe lekker is dat?
Over een maand kom ik erop terug: hoe voelt het om écht minder uit te geven? Doet er iemand met me mee?
