Levensles: de vrouw en de eetstokjes

Een vrouw die haar hele leven alleen maar goed had gedaan, mocht een wens doen. “Voordat ik sterf, wil ik de hel en de hemel bezoeken,” zei ze. Zo gezegd zo gedaan, haar wens ging in vervulling.

Ze werd meegenomen naar een grote hal waar een banket plaatsvond. De tafels lagen vol met heerlijk eten en drinken. Rond de tafel zaten mensen die er ellendig en hongerig uitzagen. “Waarom zijn ze zo,” vroeg de vrouw aan de engel die met haar mee was gegaan. “Kijk eens naar hun armen,” zei de engel. De vrouw keek en zag dat aan de armen van de mensen lange eetstokjes bevestigd waren vanaf boven hun ellebogen. Omdat ze hun ellebogen niet konden buigen, konden ze wel hun eetstokjes op het eten richten en het vastpakken, maar niet naar hun mond brengen waardoor ze hongerig, gefrustreerd en ellendig waren. “Dit is inderdaad de hel”, zei de vrouw, “haal mij hier vandaan.”

Ze werd vervolgens meegenomen naar de hemel. Opnieuw stond de vrouw in een grote hal waar een banket plaatsvond met op de tafels het beste eten en drinken. Rond de tafel zaten mensen te lachen, blij en gelukkig. “Geen eetstokjes neem ik aan?” zei de vrouw. “Oh zeker wel,” zegt de engel, “Kijk maar. Net als in de hel zijn de eetstokjes vastgemaakt boven de ellebogen, maar hier hebben de mensen geleerd om de ander te helpen.”

Lees ook: Levensles: zo werkt tevredenheid

(Beeld: iStock)