Levensles: Een sterk staaltje moderne kunst

Picasso stond op het punt om beroemd te worden. Hij reisde eerste klas van Nice naar Parijs. Zijn coupé deelde hij met een rijke Amerikaanse kunstverzamelaar.

De Amerikaan dacht dat hij de kunstenaar herkende. “Hey , zei hij. Ben jij niet Pablo Picasso? “
“Jaha”, zei Picasso.
“Luister”, zei de verzamelaar, “Waarom schilder je de mensen nou niet zoals ze echt zijn?”
“Wat?” zei Picasso.

“Waarom schilder je mensen niet zoals ze echt zijn? Ik bedoel, als ik kijk naar een van je schilderijen…. het is gewoon niet echt. Je hebt een oog in het midden van het voorhoofd, een neus waar een oor zou moeten zijn, het is gewoon belachelijk. Het is allemaal verkeerd! Het is niet echt en het is geen kunst!”
“Ik weet niet wat je bedoelt”, zei de kunstenaar.

“Kunst moet het leven weerspiegelen. Kunst moet een spiegel zijn van de werkelijkheid.  Je moet mensen schilderen zoals ze werkelijk zijn.”
“Ik begrijp nog steeds niet”, zei Picasso.

“Ok, wijsneus”, zei de Amerikaan. “Ik zal je laten zien wat ik bedoel.”
Hij nam zijn portemonnee uit zijn jas, opende hem en haalde er een foto uit.
“Kijk”, zei de Amerikaan”, “Dit is mijn vrouw, dat is hoe ze werkelijk is.”
“Oooh, nu begrijp ik het”, zei Picasso. “Uw vrouw heeft extreem dunne benen en is ongeveer 10 centimeter hoog!”

Gerelateerde artikelen

Back to top button