Miriam had drie jaar geen contact met haar dochter en DIT is wat ze leerde

Miriam zag haar dochter ooit drie jaar niet. Haar dochter verbrak het contact. Achteraf was de reden waarom ze niets meer met Miriam te maken wilde hebben begrijpelijk. Dochter leek innerlijk enorm op Miriam, maar uiterlijk niet en ‘ze wist het even niet meer’. Had tijd nodig om zichzelf te ontdekken en dat duurde drie jaar. De drie meest afschuwelijke jaren van Miriams leven. Maar ook de drie leerzaamste. Dit is wat ze leerde, tijdens en na die tijd.

  • Ik kan mensen énorm zeggen waar het op staat zonder hen te kwetsen.
    Ik besefte dat De Harde Waarheid ook gezegd kan worden met lievere woorden. Voorheen ging ik er vól in. Kwetste ik iemand? Jammer dan.
  • Ik kan heel erg gelukkig worden van weinig.
    Ik kreeg in die tijd een voorliefde voor vogels. Kon énorm genieten van een specht die ik zag. Ik had zo’n verdriet dat ik kleine momentjes waarin ik iets bijzonders zag enorm koesterde. Dat doe ik nog steeds.
  • Ik heb geleerd om van het moment te genieten.
    Ik leefde altijd in het verleden of in de toekomst. Nooit in het ‘Nu’. Nu wel.
  • Ik heb weinig angsten meer en als ik ze heb dan weet ik ze te tackelen.
    Het allerergste wat een mens kan overkomen is het verlies van een kind. Dát besef had ik drie jaar lang. En nog. Kom maar op spin/muis/rat/leeuw/deurwaarder/boze vriendin/ vriend/ eventuele ziekte. Waar zou ik bang van moeten zijn?
  • Ik ben moedig.
    Moedig associeerde ik altijd met kracht. Ik besef nu pas dat moedig zijn betekent dat je ook je zwakheden moet laten zien. Deed ik nooit.
  • Ik kan mijn emoties benoemen en verklaren.
    Ik manipuleerde. Ging huilen als ik mijn zin niet kreeg. Keihard lachen en grappen maken als ik boos was of verdrietig of mijzelf niet ‘begrepen voelde’. Nu benoem ik mijn emotie en ga daar mee aan de slag zonder anderen daar de schuld van te geven.
  • Ik kan mijzelf heel goed de vraag stellen; ‘Wat is er nu eigenlijk ècht aan de hand?’
    En in hoeverre ben jij hier zelf debet aan Miriam Mars? Het antwoord is eigenlijk altijd: ‘Volledig mijn eigen schuld’.
  • Ik kan liefhebben.
    Echt. Lief. Hebben. Dus niet meer: ‘Ik ben zo’n geweldig persoon dus als jij mij stom vindt dan ben jijzelf stom’. Echt LIEF HEBBEN. Niet meteen vol aannames er in gaan maar liefdevol iemands gedrag benaderen.
  • Ik kan ’los’ laten.
    Iemand zegt iets of doet iets waar ik mijzelf rot onder voelde? Tegenwoordig maak ik er een denkbeeldig balletje van en gooi ik het weg. Die ander vindt mij heus niet zó belangrijk.
  • Ik kan mensen aan de kant zetten omdat ze niets toevoegen in mijn leven.
    Opzouten zuigerts. Weg wezen met je manipulerende gedrag. Iedereen die mij meer energie kost dan dat het oplevert? Zak. Er. In. Doei!
  • Ik durf ‘Nee’ te zeggen zonder schuldgevoel.
    Ooit bij Oprah gehoord. ‘Nee’ is een hele zin. Ik please niemand meer. Als iemand iets aan mij vraagt? Ik antwoord meteen: ‘daar wil ik even over nadenken’ of ik zeg ‘Nee’.
  • Ik houd heel veel van mijn moeder.
    Mijn moeder heeft ook fouten gemaakt. Maar in die tijd besefte ik heel goed dat zij het beste met mij voor had. En wijs is. Heel wijs.

Lees ook: Taboe: als je moeder niet van je houdt

(Beeld: Unsplash)

Gerelateerde artikelen

Back to top button