Nee, ik ga niet van Facebook af (want ik heb niks te verbergen)

Iedereen maakt zich opeens druk over z’n privacy. Want: Big Brother is watching us en dat willen we niet meer. Vala snapt alle commotie niet zo. Want als je niks te verbergen hebt, wat is dan het probleem?

Afgelopen week deleten zo’n 10.000 mensen hun Facebook accounts nav de oproep van Arjen Lubach. We voelen ons tegenwoordig namelijk opeens massaal aangetast in onze privacy. Grote bedrijven zoals Facebook en Google komen steeds meer over ons te weten. Wie we zijn, wat we doen, waar we van houden, waar we naartoe gaan, met wie en waarom. En het is waar: je hele leven ligt tegenwoordig op straat. Daar ontkom je zo ongeveer niet meer aan als je niet als een soort kluizenaar wilt leven. We zitten tenslotte allemaal op social media, gebruiken allemaal het internet, betalen digitaal, hebben allemaal een HEMA kaart, vullen allemaal onze mailadressen in op vage sites omdat we willen weten welke Disney prinses we zouden zijn etc. Gevolg: je zet een digitale vingerafdruk in het luchtledige en iedereen kan die vervolgens uitlezen. Iedereen weet dus wie jij bent. Precies. Tot in de alle details. Is dat een eng idee? Tja, een beetje wel misschien. Maakt het wat uit? Eigenlijk niet. Tenzij je bezig bent een aanslag op het Binnenhof te beramen natuurlijk. Maar ja, is het dan niet gewoon je eigen schuld als er opeens een peloton M.E. voor je deur staat? Ik vind van wel.

Dat hysterische gedoe over privacy van de laatste tijd, ik begrijp eigenlijk niet zo goed waar iedereen zich zo druk om maakt. Van mij mogen ze alles gewoon weten. Ik doe namelijk niks dat ik geheim zou willen houden. Als Facebook weet dat ik afgelopen weekend een nieuwe bril heb gekocht in Utrecht, wat maakt dat dan uit? Misschien krijg ik dan reclames voor brillen te zien in mijn tijdlijn. Tja, nou en? Zolang er niet iemand met een bivakmuts op achter me aanloopt om me te volgen iedere keer als ik de deur uitga, mogen ze van mij precies weten waar ik ben en waarom ik daar geweest ben. Ik vind het niet erg als algemeen bekend is waar ik boodschappen doe en wat ik dan allemaal koop. Van mij mag de FBI mijn WhatsApp berichten lezen als ze die behoefte voelen. Daar staat voor hen namelijk toch niks interessants in. Ik ben van mening dat als je niks te verbergen hebt, je ook niks hebt om bang voor te zijn. En ik heb niks te verbergen, dus alle data die er van mij rondzweeft in cyberspace, mogen ze van mij hebben. Lekker boeiend. Of nou ja, niet dus.

Natuurlijk, ik snap ook wel dat er altijd misbruik gemaakt kan worden van dat soort dingen. Sterker nog, er is weleens een foto van mijn dochter in een tv-programma belandt zonder dat ik daarvoor toestemming had gegeven, of er überhaupt vanaf wist. Dat was even schrikken, maar het drukte me ook met mijn neus op de feiten: je bent er nog altijd zelf bij. We kunnen wel gaan lopen mekkeren over hoe onze privacy geschonden wordt, maar we doen er zelf aan mee. Want we loggen zelf in met onze Facebook-accounts op allerlei websites. We willen zelf die kortingskaart van de Kruidvat waar we onze gegevens voor moeten opgeven. En we posten zelf foto’s op social media omdat we willen dat de wereld naar ons kijkt. Dus het is eigenlijk heel simpel: als je niet gevolgd wil worden, moet je zorgen dat je onzichtbaar bent. En zo moeilijk is dat heus niet. Je kunt zelf kiezen wat je deelt en wat je voor jezelf wilt houden, je kunt zelf kiezen met welke voorwaarden je akkoord gaat en met welke niet. Maar dan moet je ook niet zeuren als die keus gevolgen heeft. Wie zich brandt moet tenslotte op de blaren zitten.

Ja, je kunt heel moeilijk nog helemaal aan ‘Big Brother’ ontsnappen, of je moet, zoals ik al eerder zei, als een soort kluizenaar willen leven. En dat wil natuurlijk niemand. Dus alles helemaal verborgen houden is inderdaad misschien onmogelijk, je wordt tegenwoordig inderdaad bijna gedwongen om een deel van je leven prijs te geven. Dat kun je vervelend vinden, maar weet je, niks blijft zoals het is. Het leven verandert en je zult daar dus in mee moeten. En verandering is altijd moeilijk. Maar als je het daar nou zo moeilijk mee hebt, maak het jezelf dan vooral gewoon makkelijk en neem het heft zoveel mogelijk in eigen hand. Daar hoef je je Facebook account niet voor te deleten, je moet alleen gewoon een beetje nadenken over wat je deelt met al je 250 beste vrienden en de rest van de wereld. Of niet natuurlijk en dan post je gewoon die selfie met je mooie nieuwe bril. Want ja, dan weet Mark Zuckerberg dat je -1,25 en een cilinderafwijking hebt. Nou én? Zolang je die nieuwe bril niet gebruikt om de kleine lettertjes te lezen in het contract voor zelfmoordterrorist van IS, wat is dan eigenlijk het probleem?

Lees ook: Spoedcursus omdenken: Liselottes smartphone ging kapot en dat vond ze een zegen

Gerelateerde artikelen

Back to top button