Pleidooi: waarom er wel wat meer geflirt mag worden

In Nederland kunnen we een boel dingen heel goed (hagelslag maken, topmodellen afleveren, Sonja Bakkeren), maar flirten is daar niet per se een van. Eeuwig zonde, want van zo nu en dan een vrolijke flirt links en rechts knapt iedereen enorm op. 

Vroeger was ik hoogst verontwaardigd als iemand me beschuldigde van flirten en ontkende ik altijd alles in alle toonaarden. Nadat verschillende vriendinnen en zelfs m’n bloedeigen moeder het tegen me hebben gezegd, heb ik me er inmiddels bij neergelegd en kom ik er rond voor uit. Ik ben Susan en ik ben een flirt. Maar dat ik vriendelijk naar je lach en misschien met m’n ogen knipper, betekent niet dat ik iets van je moet.

Ik zie jou
Dat onze blikken elkaar kruisen en we een onderling pretje hebben als een iets te joviale conducteur in de ochtendspits GOEIEMORREGEEEH roept blaft tegen een coupe vol norse forensen, betekent niet dat je de liefde van m’n leven bent of ik je telefoonnummer wil. Ik bedoel – het kán natuurlijk, ik sluit niks uit als je ook nog eens heel knap bent zo zijn we dan ook wel weer-, maar het is in eerste instantie gewoon een manier van zeggen: ik zie jou. Wij begrijpen elkaar. Niets meer en niets minder. Het maakt niet uit of je een Harvey Specter look-a-like bent of een dame van middelbare leeftijd met praktisch haar; het gaat erom dat we allebei net iets vrolijker uit de trein stappen dan toen we instapten.

Pionnetjes
Menselijk contact is een groot goed in een wereld waarin we de hele tijd alleen maar bezig zijn met de volgende stap en iedereen die zich voor onze voeten begeeft liefst omver maaien. We vergeten daardoor wel eens dat die andere mensen geen pionnetjes zijn die enkel bestaan om jou te dwarsbomen, maar echte mensen met een moeder, een hypotheek, zelftwijfel, wekkers, lievelingsliedjes en vragen over wat vanavond nou weer in godsnaam te eten. In geroutineerde dagen die we vullen met grote – en kleine levensvragen kan iets doodsimpels als een cheeky knipoog of een babbeltje met een vreemde ervoor zorgen dat alles er opeens anders uit ziet.

Levensfranje
Flirten doorbreekt de sleur. Het is de jus bij de stamppot, de worst in de erwtensoep, de slagroom op de warme chocolademelk, je weet wel, de levensfranje. Daarom is het zo verrekte jammer dat we er in Nederland vaak zo argwanend mee omgaan.

Een bouwvakker die je groet valt je niet lastig, maar wenst je gewoon een goedemorgen en de man of vrouw die jou in de supermarkt ziet dralen voor het wijnvak en tipt dat de wijn die nu in de bonus is heel lekker is, wil je niet mee naar huis nemen en dronken voeren. Een Italiaan die op vakantie ‘ciao bella’ roept, vinden we reuze gezellig, maar een Amsterdammer die ‘zóóó’ roept als je voorbijloopt, krijgt zijn weliswaar niet-zo subtiele poging tot een onschuldig sjansje beantwoordt met een dodelijke blik. Terwijl je je achteraf, als je heel eerlijk bent, best een beetje gevleid voelde.

Voorbijganger
Laatst liep ik over straat toen een meisje op torenhoge hakken me tegemoet kwam. Ze had blote voeten en ik zat me net te bedenken of ze nog gevoel in haar tenen zou hebben toen ze me een lach van oor tot oor schonk. Ik glimlachte breed terug, we hadden midden op de gracht een paar nanoseconden een momentje terwijl we allebei onze weg vervolgden. Dat meisje was opeens niet meer een voorbijganger met een onhandige schoenkeuze, maar een leuk mens met wie ik best een kopje thee had willen drinken terwijl we elkaars schoenen zouden passen en zij haar voeten kon opwarmen.

Micro-flirt
Dit momentje, deze micro-flirt, zei weer: wij begrijpen elkaar. Mijn tenen vriezen eraf en je voelt mijn pijn, maar we weten allebei dat we het de volgende keer zo weer zouden doen in naam der mode. En misschien lachte ze wel om een totaal andere reden naar mij, maar het leuke van een flirt is, is dat het nul uit maakt. We kennen elkaar niet, we zien elkaar waarschijnlijk nooit meer en ik koester zeker geen lesbische gevoelens, maar weet zeker dat we na dat moment op de gracht allebei net iets blijmoediger de wereld in keken.

Levenslust
Voor mij is een flirten niet een middel dat je inzet voor een hoger doel (iemand versieren, je zin krijgen), maar een manier van in het leven staan. Natuurlijk kán het zo zijn dat het een leidt tot het ander, je weet het niet. Maar flirten staat ook voor zorgeloosheid, levenslust en je dus helemaal niet afvragen wat iemand wel of niet bedoelde met die blik. Het enige wat je wel weet is dat je er vrolijk van wordt, mits je uit die ‘o lieve heer wat wil die gek van me’-kramp schiet. Het gaat om je openstellen voor anderen, genieten van echt contact en oké vooruit dan- je af en toe weer de sexy motherfucker voelen die je bent. Ja, jij ja. 😉

Lees ook: Met een boekje in een druk café – dit herkent de extraverte introvert