Romantiek is een utopie en de perfecte relatie bestaat niet!

We dromen er allemaal van: de prins (of de prinses) op het witte paard tegenkomen. En we zijn er ook van overtuigd dat het gaat gebeuren, dat het kan, dat het móet eigenlijk zelfs. Maar, zoals dat gaat met sprookjes, de werkelijkheid is anders. Want die romantische happily ever after die we najagen, die bestaat helemaal niet.

Lees ook: Prachtige brief van een man een zijn ex-vrouw

Onze cultuur verromantiseert de liefde tot op een niveau dat alleen haalbaar is voor Assepoester en haar Prince Charming. We hebben maar één beeld van hoe een relatie zou moeten zijn, namelijk een constante aaneenschakeling van wild fladderende vlinders in je buik, in katzwijm vallen iedere keer als je je geliefde ziet (dus ook na 25 jaar nog) en een levenslange roze wolk. Waar we dus met z’n allen collectief geschokt vanaf storten, als blijkt dat die wolk ook best weleens af en toe wat donkerder van kleur kan zijn. Heel jammer en eigenlijk ook wel een beetje dom, vindt schrijver Alain de Botton, die al sinds jaar en dag boeken schrijft over de liefde. De liefde, die wat hem betreft dus helemaal niet zo hemels is als wij onszelf vertellen.

Een normale relatie staat voor de meeste mensen gelijk aan een perfécte relatie. Kortom: nooit ruzie, altijd op één lijn zitten en een leven lang stomende seks. Heb je dat niet, dan is er dús iets mis en kun je eigenijk beter het bijltje erbij neergooien. De liefde is onderhevig geworden aan de hysterisch ambitieuze maatschappij waarin we tegenwoordig leven. We zijn bijvoorbeeld al lang niet meer gelukkig met een baan waarmee we ons brood verdienen, nee, het moet vooral een baan zijn waar we voldoening uithalen, die eer en status oplevert en ons erkenning geeft. Alleen brood op de plank is simpelweg niet meer voldoende. Onze vriendschappen moeten altijd leuk en interessant zijn, onze huizen stylish en VT Wonen waardig. En diezelfde mindset voeren we door in de liefde. Onze idealen zijn torenhoog, maar tegelijkertijd hebben we geen idee hoe we ze moeten verwezenlijken. Dat is ook logisch. Het kán namelijk gewoon niet.

“Soms zeggen mensen die al jaren bij elkaar zijn dat de seks niet meer goed is en dat ze maar gaan scheiden,” vertelt De Botton. “Dan moet je je toch afvragen hoe realistisch dat is.” Maar ja, wie kent hem niet, dat ene zinnetje uit Jerry Maguire, als Tom Cruise zijn liefde aan Renée Zellweger verklaart en de onsterfelijke woorden “You complete me” spreekt. Jaren na die film zijn we er nog steeds van overtuigd dat dát de crux is: iemand vinden die ons compleet maakt. We hunkeren naar een soulmate, wederhelft, de ying van onze yang. Op zich is dat niet verkeerd, in het allereerste begin, maar als de ergste verliefdheidsstorm is gaan liggen, kunnen we ipv naar die soulmate, beter op zoek gaan naar een beste vriend. Daar verwachten we namelijk minder van. Romantiek is een luchtkasteel, maar vriendschap is een huis dat stáát.

Kortom, ‘de ware’ bestaat niet, liefde is niet zaligmakend en romantiek is een verzinsel uit sprookjesboeken. Wil je een leven lang samen zijn, dan moet je eraan wérken. We gaan al bijna over onze nek bij het idee, want dat is bepaald niet ideaal, maar meer valt er helaas niet van te maken. Maar wie een volmaakte partner zoekt, kan als Doornroosje beter 1000 jaar blijven slapen. En dan komt die dappere ridder die draak voor je torenkamer nog steeds geen kopje kleiner maken. Beter kun je misschien de eerste de beste kikker kussen en hopen dat er achter zijn ietwat slijmerige, puisterige exterieur toch een prins schuilgaat. Die mag dan weliswaar wat imperfect zijn, maar jij moet na middernacht je baljurk waarschijnlijk ook weer verruilen voor je gewone kloffie. Toch?

(Bron: De Volkskrant)

Lees ook: Help je hersenen met ‘happy highs’!