Slordig? Nee joh, super creatief juist!

Liesbeth ruimt veel en graag op. Elke ochtend maakt ze haar werkburo helemaal schoon met een duizend-dingen-doekje, in haar kledingkast hangt ze alles op kleur en elke dag gooit ze wel iets weg. Maar nu ze samenwoont met een Professioneel Verzamelaar (we drukken ons even zachtjes uit), wordt het hoog tijd om de slordigheid te omhelzen. En wat blijkt: rommelkonten hebben een paar heerlijke eigenschappen.

Lees ook: Waarom het helemaal niet erg is om rommelig te zijn

Er zijn weinig dingen waar ik zo lang naar kan kijken als naar het buro van mijn liefje. En vooral naar hoe innig tevreden hij is als hij in zijn zelf gecreëerde oase van zooi zit te werken. In een berg van ordners (23), paperclips (1 miljoen), pasfoto’s (43), lampen  (3), zaklampen (6) (?), pennenbakjes (8), opbergdozen (64), beeldschermen (2), suikerzakjes (124), nagelknippers ((5), visitekaartjes (1064) en vooral: overal stapeltjes en nog eens stapeltjes met Dingen Die Nog Niet Weg Mogen. En dan heb ik het nog niet eens over de keuken (folders, telefoonlijsten, overal mandjes met kladblokjes, schroevendraaiers (?), sleutelplankjes). Laat staan zijn kledingkast (“ja, deze trui komt uit 1572, maar hij is nog niet stuk. Dus.”). Of zijn schuur (oorlogsgebied van de ware klusser).

Nee, het is nooit vies in huis. Alles wordt dagelijks keurig gewassen en gestreken, hij ruikt heerlijk en heeft een onberispelijk voorkomen, waarmee hij de vaat opruimt en de douche schoonmaakt. Maar als ik ook maar één voorzichtige doch veelzeggende blik op de papierbak werp (denk: Sinterklaasfolders, eeuwenoude huis-aan-huis-kranten, kadopapier dat netjes glad is gestreken), zie ik de paniek gewoon in zijn ogen opflikkeren. Want weggooien? Uhm, tja, nou liever niet vandaag. Misschien moet hij er nog even naar kijken. Hij las laatst een artikel in één van die kranten dat hij misschien nog even wil uitknippen. En het is niet vies toch?

Nee, en misschien heeft hij door al dat verzamelen, stapelen en doorschuiven ook wel een paar eigenschappen waar ik nog  wat van kan leren, kwam ik achter. Zo werkten niemand minder dan Albert Einstein en Roald Dahl bijvoorbeeld het best in een enorme rommel (althans, dat zou ik dan vinden). Oke, van genieën kan je alles verwachten, maar wat te denken van dit goede nieuws over rommelige types:

  • …ze zijn beter in staat om hoofd- van bijzaken te scheiden .(Want te midden van die zooi houden zij dus juist overzicht.
  • ….ze gaan eerder op zoek naar een oplossing en zijn creatiever. (Omdat ze zich niet laten afleiden door hun zooi, maar daar als het ware doorheen kunnen kijken.)
  • … ze zullen daardoor eerder voor vernieuwing kiezen, waar opruimers liever vasthouden aan het oude. (Want nieuwe zooi is nóg beter dan oude zooi, zeg maar)
  • ….ze kunnen dingen loslaten. (Lees: het kan ze niet zoveel schelen wat andere mensen denken,of: ze hebben wel wat leukers te doen dan opruimen. En breng hier maar eens wat tegenin).

Voorlopig zeg ik dus maar niets, en ga ik rustig verder met in mijn eentje mijn eigen sokken rangschikken in mijn la. Pick your battles, en ergens vind ik het ook best schattig, die geordende chaos van ‘m. Morgen gooi ik gewoon stiekem de papierbak leeg. Heb ik weer lekker opgeruimd, kan hij ‘m weer lekker oplossingsgericht en creatief volgooien. Ook een manier om samen oud en gelukkig te worden, toch?

Lees ook: Kun jij ook nooit iets weggooien? Dan ligt je huis voor met DEZE dingen

Gerelateerde artikelen

Back to top button