Tinderdaten met Lucas (45): “Hij zegt dat ik vanzelf ga wennen aan zijn drie kinderen”

Als je niet meer dagelijks in de kroeg staat, na de dertig dus, of niet makkelijk kunt versieren, is een beetje tinderen of lexa’en een uitkomst. We willen namelijk liefde, maarrrr we zijn ook kritisch. Te kritisch soms. En dan weten we niet of er nu wel of geen potentie in een date zit. Cynthia (29) is sinds een half jaar hoteldebotel op Lucas (45). Lucas is gescheiden en heeft drie kinderen. Cynthia weet niet zo goed wat ze daar mee moet…

“Hij zag er ontzettend knap uit op de foto. Ik zal heel eerlijk zijn: ik viel als een blok voor zijn buitenkant. Iets serieus stond ook niet hoog op mijn prioriteitenlijst, want het was net uit met mijn vriend. Ik wilde gewoon een tijdje freewheelen en niks vastigs. Maar meteen al op date één werd duidelijk dat Lucas en ik een enorme klik hadden. Het gekke is: we zijn heel andere types (hij introvert, ik extravert, hij sportleraar, ik werkend in de media, hij actief, ik ontzettend lui) maar er gebeurde iets. Het klinkt cheesy, maar zo voelde het echt: we vielen samen. Meteen. Alsof we elkaar eindelijk gevonden hadden. Ik had het bij de eerste blik die ik op hem legde. Herkenning, opwinding en liefde ineen. Hoe is het mogelijk dat zoiets in een splitsecond gebeurt?

Alleen…hij heeft dus kinderen. Drie. Twee dochters van 8 en een zoontje van 5. En dat vind ik lastig. Het is echt niet hoe ik mijn leven voor me zie. Dat ik begin met een vol nest. Met de kinderen van een ander. Sommige vrienden raden me aan om er snel een einde aan te breien, anderen zeggen dat ik ook voor die kinderen moet gaan als ik echt van Lucas houd. Maar is houden van genoeg om in een volledig draaiend gezinsleven te stappen? Ik bedoel, zijn leven draait om die kinderen. Om de zorg voor hen. Nu spreken we nog gezellig ’s avonds in restaurants af en blijf ik slapen als de kinderen er niet zijn, maar als we verdergaan dan zal ik twee weken per maand stiefmoeder zijn. En ik wil daar echt niet te licht over denken. Dan is het voorbij met mijn leventje waarbij ik alleen maar aan mezelf hoef te denken. Kan ik dat? Wil ik dat? Is het niet een te grote stap?

Aan de andere kant: zo gaat het leven soms. Je kunt er weinig controle op uitoefenen. Ik had niet gedacht dat ik verliefd zou worden op een gescheiden man met kinderen, maar dat gebeurde wel. Moet ik ermee stoppen omdat het niet ideaal is? Lucas zegt dat het vanzelf zal wennen en dat we het contact met de kinderen langzaam op zullen bouwen. Ik geloof ook zeker dat ik van ze zou kunnen gaan houden, maar het stuit me ook tegen de borst om zoveel tijd te gaan investeren in kinderen die niet van mij zijn. Kan ik daar overheen komen? Is dat reeël? Of is het beter om de vreselijke beslissing te maken om met Lucas te breken?”

Wat vind jij? Laat een reactie achter op facebook!

Meer Tinder-verhalen? Lees dan ook: Tinderdaten met Tim (37): “Hij wil geen kinderen en ik wel”

(Beeld: iStock)