Er is één heel simpele truc om je mooi te voelen. En die heeft niets te maken met uiterlijk

Als we jong zijn, voelen we ons vaak onzeker over ons uiterlijk, maar als we later foto’s zien van onszelf, zien we opeens een knappe jonge vrouw. Wat zonde van een mooie tijd! Barbara heeft nu een truc om die tijd terug te draaien, lees maar eens:

Het was een warme dag op een terras. Ik keek recht in de ogen van een jonge vrouw, een meisje, van een jaar of 20. Ze was mooi om te zien, maar man, wat had ze een laag make-up op! Ik als veertiger, had wel willen schreeuwen dat ze zo mooi is en dat die dikke laag – perfecte – laag serieus niet nodig is, en zonde bovendien. Maar ja, ik was ook zo…

Toen ik haar leeftijd had, experimenteerde ik ook met make-up. Ik droeg er eigenlijk veel meer van dan nu. Nu ben ik me ervan bewust wat je uitstraalt met een laag make-up, die je hoe je het went of keert altijd ziet zitten. Als ik vrouwen zie met zo’n plaque denk ik toch onbewust na over wat die vrouw wil verbergen, of nog belangrijker: wat ze wil zijn. Waarom moeten alle oneffenheden weg? Waarom weet deze vrouw niet dat wij make-up zien in plaats van natuurlijke schoonheid, die daar ongetwijfeld onder zit, want die bezit iedereen.

Zelf zie ik er ook graag verzorgd uit. Ik laat maandelijks mijn wenkbrauwen epileren en verven, ik zorg dat mijn haar glimt en ik gebruik altijd make-up. Ik doe ook weleens gekleurde dagcrème op. Of eigenlijk: altijd, het hoort bij mijn ochtendritueel, maar ik zorg dat het transparant is en alleen een klein effect heeft. Daarna volgt een lijntje oogpotlood, wat mascara en lipgloss. Allemaal volgens het principe van natuurlijke schoonheid: het is bedoeld om de natuurlijke uitstraling wat op te pimpen – niet om iets te verbergen. En al helemaal niet om je huid schade toe te brengen in dat proces.

Laatst zag ik een foto van mezelf als die 20-jarige. En ik zal het maar bekennen dat ik dacht: man, wat was ik knap! Echt. Maar het pijnlijke eraan is dat ik zó onzeker was, dat ik er helemaal niet van kon genieten. In plaats daarvan smeerde ik er elke ochtend een laag goedkope make-up op, om mijn wallen te verstoppen (die ik dus echt niet had). Als ik nu naar die jonge vrouw kijk, heb ik spijt. Spijt dat ik er niet meer van heb genoten.

Nu ben ik dus 46. En voel ik me soms oud en lelijk. Onzichtbaar. Maar dan probeer ik te denken aan mijn jongere versie, aan hoe onzeker die zich voelde. En dan heb ik dus sinds kort een trucje: ik probeer mezelf voor te stellen dat ik over 20 jaar een foto zie, van mezelf, van deze 46-jarige versie. En dan stel ik me voor wat ik dan denk.
Nou? Precies: ooooohwas ik nog maar zo jong en knap. Geniet ervan nu het nog kan, want daar is het nooit te laat voor. Probeer het ook eens: het helpt!

hauschka


P.S. Ik heb in de loop der jaren ongelofelijk veel
foundations, concealers en gekleurde dagcrèmes geprobeerd. Mijn absolute topper nu is de gekleurde dagcrème van Dr. Hauschka. Die is lekker onopvallend, modderig haast, verbergt niets, maar geeft je huid een gezonde glans en kleurtje, zonder onnatuurlijk parelmoerglimmertje of zonnenbankhoofd en hij ruikt heerlijk!

Gerelateerde artikelen

Back to top button