Vrouw, hou op met bodyshamen

Er is de laatste tijd veel te doen rondom het fenomeen ‘bodyshaming’. Vrouwen worden namelijk veel te vaak beoordeeld en aangesproken op hun uiterlijk en dat moet stoppen. Maar de meeste kritiek, die komt dus van vrouwen zelf. Want we zijn helemaal niet zo aardig voor elkaar.

Laatst zat ik koffie te drinken met een vriendin in een café. De serveerster die ons bediende was een heel mooi meisje. Met zo’n gezichtje dat wel uit porselein gehouwen leek, prachtig lang, golvend zwart haar en een perfect figuur. We bekeken haar met argusogen toen ze twee cappuccino’s voor ons neerzette. Terwijl ze heupwiegend met haar dienblad wegliep nam mijn vriendin een slok en zei: “Die is ‘s ochtends uren bezig om er zo uit te zien, hoor. Reken maar dat die haar wekker vroeg zet om dat allemaal voor elkaar te krijgen.” In eerste instantie knikte ik instemmend, onderwijl plukkend aan mijn eigen pluizige haar, dat de vochtige ochtendlucht  niet goed kon verdragen, terwijl de opkomende puist op mijn probleemhuid opeens hevig begon te kloppen. Want inderdaad, gatver, wat irritant, die meid. Hoezo was zij een soort supermodel en zaten wij hier een beetje middelmatig te wezen? Dat kon toch allemaal niet natuurlijk zijn? Zo nep. En overdreven bovendien. Meid, waar is je zelfrespect?

Maar toen bekroop me een gevoel van schaamte. Want waar was eigenlijk míjn respect? Mijn respect voor haar? Voor die vrouw, die, net als ik, net als alle andere vrouwen, waarschijnlijk de hele tijd beoordeeld wordt op haar uiterlijk. Door andere vrouwen dus, want gek genoeg zijn het voornamelijk vrouwen die elkaar bekritiseren. Natuurlijk, mannen vinden ook wel van alles van het uiterlijk van een vrouw, maar dat houden ze veelal voor zichzelf. Of ze delen het hoogstens met vrienden, maar voor de rest kijken ze er een keer naar en halen vervolgens hun schouders op. Nemen het ter kennisgeving aan, zeg maar. Maar vrouwen, die ontleden elkaar helemaal. Tot op de kleinste imperfectie. Of de kleinste pérfectie juist, want mooie vrouwen moeten het net zo goed ontgelden. Omdat we daar dus stikjaloers op zijn en zo’n lekker ding daarom maar afdoen als oppervlakkig, of overdreven. Alsof het niet kan dat zo’n meisje toevallig gewoon bijzonder goed gelukt is. En wat moet ze dan, twintig kilo aankomen of een lelijk kapsel nemen zodat andere vrouwen zich beter voelen? Misschien kunnen we als vrouwen beter werken aan ons collectief zelfvertrouwen.

Uit onderzoek blijkt dat maar liefst 61 procent van de vrouwen zich schuldig maakt aan bodyshaming richting andere vrouwen. En waarschijnlijk ligt dat percentage nog wel hoger, want veel vrouwen zullen niet willen toegeven dat ze lullig doen over andere vrouwen. Ik kan dus eigenlijk maar één conclusie trekken: wat zijn we een stel ontzettend valse bitches. We zouden ons dood moeten schamen. Want we hebben met z’n allen ons mond vol over vrouwenrechten en hoe benadeeld we de hele tijd worden, maar tegelijkertijd trekken we elkaar naar beneden zodra we de kans krijgen. De belangrijkste reden voor al dat gekift is volgens ons de invloed van social media en de veel te hoge eisen die we daardoor aan onszelf stellen. De meeste vrouwen kunnen niet voldoen aan dat ideaalbeeld en daarom hebben we het moeilijk met de lucky few die dat wel kunnen. Tegelijkertijd doen we laatdunkend over vrouwen met bijvoorbeeld overgewicht of een slechte huid, omdat we ons dan beter kunnen voelen over onszelf. Ergens is het best begrijpelijk, zeker in de huidige cultuur van maakbaarheid en perfectie, maar erg constructief is het niet. En daarnaast is het ook gewoon niet aardig.

Het is inderdaad waar dat we door de media worden doodgegooid met beelden van vrouwen die er allemaal uitzien als supermodellen. Het zou tijd worden dat daar nou eens verandering in kwam, want natuurlijk worden we daar onzeker van. Maar weet je, we houden dat eigenlijk ook zelf in stand. We roepen tenslotte wel dat we het allemaal belachelijk en onrealistisch vinden, maar vervolgens doen we er alles aan om ons naar al die beelden te voegen. We trainen ons gek voor een fitgirlbody, volgen het ene dieet na het andere, geven bakken met geld uit aan make-up en liftende anti-rimpelcrèmepjes en cosmetische chirurgie wordt steeds normaler. Als we zo doorgaan zien we er straks allemaal uit als Doutzen Kroes. Maar wedden dat de ene beauty de andere beauty dan nog steeds net zo hard naar het leven staat? Want het is nooit goed genoeg.

Wij, vrouwen, zijn zelf onze grootste criticasters. Niet de mannen, niet de wereld. Want als je eerlijk naar je eigen gedrag kijkt, kun je dan in alle eerlijkheid zeggen dat jij nooit een andere vrouw bekritiseert om hoe ze eruit ziet? Waarschijnlijk niet. We doen het allemaal en we doen het alleen maar omdat we zelf onzeker zijn. Terwijl dat helemaal niet nodig is. Want nee, misschien heb je niet de ideale maten. Misschien heb jij ook pluishaar, een dikke puist en cellulitis die je maar niet weg krijgt, net zoals ik. En net zoals die prachtige serveerster die er zo op het eerste gezicht perfect uitziet. Want iedereen heeft wel wat. En eigenlijk is niemand lelijk. Maar pas als wij zelf ophouden met elkaar te beoordelen op het uiterlijk zal bodyshaming echt tot het verleden gaan behoren. Want die betere wereld waar we steeds zo hard om vragen, die begint toch echt vooral bij onszelf.