Waarom deze sarcastische vrouw van mierzoete Disneyfilms houdt

De ideale wereld, hoe zou die eruit zien? Voor Vala is het simpel: met prinsessen en kastelen, ridders op witte paarden en happily ever afters. Ach, was het leven maar een Disneyfilm.

Ik sta bekend om mijn cynisme. Sarcasme is mijn middle name en van alles wat lief en zoet is krijg ik doorgaans spontaan eczeem en agressieve neigingen. Voor mij geen rozengeur en maneschijn, wolken met gouden randjes en #blessed. Daar kan ik helemaal niks mee. Waarschijnlijk ben ik dood van binnen, maar daar heb ik vrede mee. Het leven is een tranendal, zeg ik altijd maar, en laten we daar vooral ook niet omheen draaien. Het is voor veel mensen dan ook een vreemde paradox dat ik, Vala, oftewel de Grinch, een diepgewortelde liefde koester voor zo ongeveer het zoetste fenomeen op aarde. Want als ik het voor het zeggen had, dan was het leven een real life Disneyfilm en ik Assepoester.

Toen ik zwanger raakte van mijn eerste kind was het eerste dat ik kocht geen rompertje, maar de volledige dvd-box met alle Disneyfilms. De extended versies. Inmiddels heb ik drie kinderen die eigenlijk liever andere dingen kijken, dus zit ik ’s avonds in mijn eentje weg te dromen bij Belle en het Beest en Frozen. Maar liefst zes keer heb ik EuroDisney al bezocht en iedere keer als ik het kasteel van Doornroosje in Main Street voor me op zie doemen, stroomt mijn zwarte hart over van geluk. Want Disney, dat is het leven zoals het wat mij betreft zou moeten zijn. Een leven waarin het goede uiteindelijk het kwade altijd overwint, hoe groot en briesend de draken die je daarvoor moet verslaan ook zijn. En met mooie jurken, pratende muizen en knappe prinsen die je aan hun lans rijgen natuurlijk. Vooral ook dat.

Bovenaan mijn bucket list staat een bezoek aan Disney World in Amerika. Vergeet bungee jumpen, zwemmen met dolfijnen of het beklimmen van de Mount Everest. Pas als ik voet gezet heb op het moederschip van Mickey Mouse, dan kan ik vredig sterven. Want wat is er mooier dan te gaan met de beelden van het achtste wereldwonder op je netvlies? En als mijn tijd gekomen is, dan wil ik graag opgebaard worden in een glazen kist in het kasteel van Doornroosje. Die eeuwige jachtvelden laat ik wel voor wat ze zijn, doet u mij maar ’the happiest place on earth’.

Disney is een parallel universum, waarin je kunt verdwijnen. Het is de enige wereld waarin het niet belachelijk is om te doen alsof alles altijd goed komt. Om grenzeloos vertrouwen te hebben en onvoorwaardelijk te geloven in goedheid van de mens. Disney is een bubbel waarin je even weg kunt zweven. Waarin zorgen, pijn en verdriet niet bestaan, of in ieder geval nooit lang duren. Wie niet vrolijk wordt van Sebastiaan de zingende Surinaamse krab, of geen rillingen van ontroering voelt als Belle in haar geel satijnen jurk de trap af schrijdt om met het Beest te dansen, die weet gewoon niet wat geluk is. Want er is heel erg weinig mooier dan zoveel perfectie. Het is, kortom, alles wat de echte wereld niet is. En willen we niet allemaal weleens ontsnappen aan het echte leven? Want hoewel ik, op mijn eigen zwartgallige manier dan weliswaar, echt heel gelukkig ben, wil ook ik soms toch het sprookje. Geloven we daar tenslotte niet allemaal, al is het maar een heel klein beetje, in? ‘Er was eens een prinsesje dat Vala heette…’. Want ach, wat zou ik soms stiekem graag de prinses zijn in mijn eigen Disneykasteel. En ze leefde nog lang, en héél erg gelukkig.

The end.

Lees ook: Deze schattige animatie is letterlijk hartverwarmend

(Beeld: iStock)