Waarom je zelfhulpboek de prullenbak in mag

Abby Sluiter (34) heeft veel zelfhulpboeken gelezen om het leven lichter te maken.  Die boeken kunnen vanaf nu naar de kringloopwinkel.

‘Life is suffering’, werd tegen me gezegd. Ik was op vakantie in Thailand en deze boodschap kwam van een vrolijk ogende Thai. Niet meer hoeven reïncarneren, dat is het hoogst haalbare van de Thaise, overwegend boeddhistische bevolking. Want met armoede, huwelijksproblemen, werkloosheid, ziektes en andere tegenslagen is het leven toch geen lolletje? En daarom leven de Thai zo respectvol en verlicht mogelijk, zodat na hun dood het nirwana op hen wacht en niet nóg zo’n zwaar, aards leven.

Wij Nederlanders willen niet wachten op het nirwana. We willen nu, in dit leven, ons lijden bezweren. En daar zijn nogal wat hulpmiddelen voor waar je op terug kunt grijpen als je het moeilijk hebt. De ene keer doen we aan ‘omdenken’ à la Berthold Gunster. Als je omdenkt is je probleem opeens geen probleem meer maar een nieuwe mogelijkheid die zich voor doet. Gaat je man er vandoor met de secretaresse? Nu hoef je ook nooit meer op hem te wachten met het avondeten! Juist, maar dat wil niet zeggen dat je je knap eenzaam, mislukt en waardeloos voelt. Dan is er weer Jan Geurtz, die zegt dat we liefde zijn en dus niet afhankelijk zijn van andermans liefde of goedkeuring. Die staat van zelfliefde bereik je volgens hem door dagelijks te mediteren en je zo nu en dan af te zonderen met je pijnlijke gevoelens. Zelf heeft Jan het na 20 jaar mediteren ook nog steeds moeilijk als zijn vriendin er van door gaat, las ik in zijn laatste boek ‘Over liefde en loslaten’. Maar we kunnen nog altijd terugvallen op de Amerikaanse Byron Katie, die de wereld rondtrekt en seminars geeft over de vier vragen die je leven veranderen. Stel jezelf de vraag: is het waar? Kun je zeker weten dat het waar is? Hoe voel je je bij deze gedachte en wie zou je zijn zonder deze gedachte? Voor veel mensen werkt het om in te zien dat ze zich slecht voelen door een gedachte en niet door een concrete gebeurtenis. Voor mij werken alle bovengenoemde zelfhulpmethodes helaas niet. En bij mijn vriendinnen zie ik ook niet dat hun lijden is uitgeschakeld als ze omdenken, mediteren of zichzelf ‘de vier vragen’ stellen.

Gelukkig is er nog een psycholoog waar wij naartoe kunnen. Of we doen aan mindfulness. We gaan veel sporten, of veel eten, het is maar net waar je interesse in tijden van crisis naar uitgaat. Dagboeken met pathetisch leed schrijven we vol, of we bellen elkaar op om ons beklag te doen over wat voor akelige situatie er nu weer op werk of in de liefde gaande is. Laatst stond ik in de sportschool. Ik probeerde of het voor mij werkte om aan een combatles mee te doen. Combat houdt in dat je een imaginair iemand verrot slaat of schopt. Het was uitputtend, en daardoor ook best bevrijdend. Al mijn frustratie sloeg ik in een uur tijd van me af. Na afloop dronk ik thee met goede vriendin J.  Er is altijd wel wat, constateerden we nadat we onze problemen hadden doorgenomen. Een vlekkeloos leven dat op rolletjes loopt lijkt voor ons niet te zijn weggelegd. Nadat we onze misère besproken was, schakelden we het onderwerp over op nieuwsberichten uit de krant. Zo bleek in een pretpark in Amerika iemand uit een attractie te zijn gevlogen. Wat een leuke dag had moeten worden, eindigde met de dood. Diezelfde week had ik in een Nederlands pretpark in precies dezelfde attractie gezeten met mijn 7-jarige nichtje. “Ik ben blij dat ik er niet ben uitgevlogen. Ik wil nog helemaal niet dood. Ik vind het leven veel te leuk!” , zei ik. “Ik ook”, antwoordde J. Vervolgens moesten we allebei hard lachen. Want hoeveel problemen hadden we zojuist besproken?

Opeens werd ons haarscherp duidelijk dat er inderdaad veel verdriet, onrust, stress, boosheid, machteloosheid op je levenspad kan komen. Maar dat er minstens, zo niet veel meer dingen zijn in het leven waar je van geniet, om kunt lachen, van houdt en die je koestert. Ons leven, inclusief het lijden, is toch wel bijzonder leuk.

Lees ook: Wow! Deze vrouw las 500 (!) zelfhulpboeken. En dit zijn haar 5 conclusies.