Waarom rommelen in huis zo goed voor je is
Vorige week scheen de zon op de vieze ramen en ineens werd Marlies overvallen door een niet te stuiten schoonmaak- en opruimdrang. Lekker rommelen in huis, wat schuiven met de meubels en man o man, wat voelde ze zich lekker na afloop. Nieuw, fris en stralend als de lente zelf. Wat is dat toch?
Als een Razende Roeland ging ik tekeer. Maar wacht: eerst zette ik muziek op. Véél muziek. Eerst knalde ik met Rage Against The Machine alle stress eruit. Ik schreeuwde en sprong terwijl ik al die oude kranten en tijdschriften uit de bak roste en in de kliko dumpte. Daarna schakelde ik in een rustiger tempo over naar mijn klerenkast. Met Madness, Blurred lines, I will survive van Gloria Gaynor, man, wat ruimt dat lekker op.
Terwijl ik uit volle borst ongegeneerd meeblèrde kon ik eindelijk afstand doen van al die shirts, jurkjes, mottige truien, vage afgeragde panty’s en korte broeken die ik in geen jaren meer had gedragen, maar toch steeds niet weg kon doen. Ik dacht aan de Marie Kondo’s van de wereld: maakte dit item me nog blij? Dacht ik het ooit nog aan te doen? Nee? Nou dan. ‘Maar het ziet er nog zo goed uit’ was dit keer een reden om het in een zak klaar te zetten voor de kledingbank: voor iemand die er wél heel erg blij van wordt.
Yes! Ook de kast in het kantoor ziet er inmiddels nu uit alsof ie net bij Ikea vandaan komt; leeg en fris met slechts een paar boeken en mappen erin. Verwachtingsvol voor wat komen gaat, klaar voor een nieuw begin. En zo raasde ik het hele huis door tot er zeven – ZEVEN!! – volgestouwde vuilniszakken in de gang stonden, klaar om voor eeuwig mijn huis te verlaten. Jemig, wat luchtte dat op! Ik voelde letterlijk en figuurlijk meer ruimte. En dat in 2 uur tijd. Gek misschien, maar het gaf me een krachtig gevoel. Alsof ik na een winterslaap tot leven kwam en de regie weer in handen nam. En een energie dat dat gaf!
Dat was maar goed ook, want ik was nog lang niet klaar. Want ineens merkte ik op dat het stof tot aan mijn oogbollen stond en de zon op die ruiten – die aanblik was ronduit pijnlijk. In wat voor duister, goor hol leefden wij eigenlijk? Met een ongekende energie sopte ik de hele handel heerlijk schoon. En de playlist? Ha! Fouter dan fout. Abba, Queen (I want to break free-hee!), Gers Pardoel: ik weet ook niet waar ik vandaan haalde, maar een lól dat ik had. Ik ging me steeds vrijer en opgeruimder voelen. Dat zingen je lijf ontspant en je je longen optimaal benut zodat ze volle teugen pure zuurstof naar binnen halen, is hiermee maar weer eens bewezen.
Ik weet dat ik niet de enige ben die het huis van onder tot boven op z’n kop zet momenteel. Wat is dat toch, dat we zodra het langer licht is, de vogels harder fluiten en de narcissen boven de grond uitkomen, zo’n schoonmaakdrang krijgen? Psychologen houden het erop dat onze stemming acuut verbetert als we ’s morgens niet meer in het aardedonker uit onze bedden rollen. Bovendien wordt er meer vitamine D aangemaakt, waardoor we ons ook beter voelen. We krijgen meer energie, er breken nieuwe tijden vol mogelijkheden aan! Yeah, we krijgen zin om uit onze wintercocon te kruipen!
Mijn orkaankracht is inmiddels tot bedaren gekomen. Dat vind ik ook zo grappig aan opruimen en schoonmaken: de rust die het geeft. Ik begon weer te aarden in ons paleisje. Kreeg zin om het gezellig te maken. Anders. Ik verschoof de tafel, pleurde restanten van donkere kaarsen weg, borg wollige winterplaids op en hup, die zieltogende plant ging ook de vuilnisbak in. Narcissen, gele kaarsen, licht, ruimte wilde ik! Nu de hele hut weer aan kant is, kan ik er weer tegen. Zoals ik al zei: Ik voel me als herboren, fris en stralend als de lente zelf!
