Wat er gebeurt als je andere mensen iets gunt (en je jaloezie loslaat!)

Bij het ritsen iemand er niet tussen laten. Afgunstig zijn om de promotie van je collega. Stiekem hopen dat die slanke vriendin wat zwangerschapskilo’s overhoudt. Waarom doen we het? Renée ontdekte: als je anderen wat gunt, wordt je eigen leven ook veel leuker.

Er is een gebiedje in onze hersenen dat onzelfzuchtig gedrag stimuleert. Moeilijke naam, posterior superior temporal sulcus. Dat gebiedje was bij mij een tijdlang niet zo actief. Ik was me er niet eens bewust van. Was een vriendin kilo’s en kilo’s afgevallen met een koolhydraatarm dieet, dan fluisterde ik thuis: ‘Dat zit er straks zo weer aan.’ Als iemand op de snelweg bumperkleefde en duidelijk haast had, bleef ik links hangen en nam expres nog wat gas terug. Ik ergerde me, wond me op. Over van alles. Ik had het niet eens zo door, tot mijn man op een avond – waarop ik weer zat te miepen – zei: ‘Renée, dit staat je niet.’ Ik haalde mijn laatste woorden terug en dacht: hij heeft gelijk.

Dat ik een ander dingen misgunde, had een oorzaak. Ik was net bevallen, had twee kleine kinderen thuis en vond mijn leven stiekem verrekte saai. Dus was ik gemeen wanneer ik op Facebook zag dat vrienden weer eens op pad waren. ‘Die hebben zeker genoeg van hun kinderen.’ of ‘Geld over voor de oppas, zeker?’ Gemeen, onzinnig. Want uiteindelijk was ik gewoon jaloers. Ik wou stiekem dat ik op dat feestje stond. Maar dat ging nu gewoon even niet. Ik besloot toen dat ik mijn eigen negativiteit zat was. Ik werd zelf pas blijer wanneer ik ook blij voor anderen kon zijn.

De kijkers van ons huis, besloten uiteindelijk toch dat andere huis te kopen. In plaats van pissig te zijn en afgunstig, was ik blij voor de andere verkopers. Het gaf me een veel beter gevoel dan hoe ik voorheen zou reageren. En natuurlijk zit er voor ons ook een voordeel in. We blijven egoistische wezens. Nu dat andere huis in onze straat verkocht was, betekende dat weer wat minder concurrentie voor ons. Ik merkte dat zo reageren veel minder energie kost. Het lukte me vaak maar niet om die negativiteit kwijt te raken. Was ik ergens boos of verongelijkt over, dan liep ik daar de hele dag mee rond. Zonde van die boze uren. Nu glijdt het zo van me af. En er stonden twee dagen later alweer nieuwe kijkers voor de deur.

Dus nu laat ik volop mensen voor bij het invoegen. Ik gun het ze. Ik laat mensen genereus voor in de rij bij de supermarkt. Ik geef gratis spullen weg die ik niet meer gebruik en die nog een ronde mee kunnen. Ik word er blij van dat andere mensen er blij van worden. Vraag blijft natuurlijk wel: is dat echt dat stukje in mijn brein, posterior superior temporal sulcus, dat onzelfzuchtig gedrag motiveert? Of is het uiteindelijk toch weer egoisme? Want ik voel me wel heel goed over mezelf wanneer ik een ander iets gun. Ach, wat maakt het uiteindelijk? Iedereen is er blij mee. En mijn man die herkent me weer.

Lees ook: Waarom je alle 7 zonden vooral moet begaan (oké, wel gedoseerd, maar toch!)

(Beeld: iStock)