‘Wat ik je wens voor 2018? Een realistische blik op jezelf’

Als het jaar tot z’n einde komt en een nieuwe zich aandient, maakt Merel de stand van zaken op. Iedere oudjaarsavond schrijft ze zichzelf een kaart, over waar ze staat en wat ze zichzelf toewenst voor het nieuwe jaar. Die stopt ze in een envelop en leest ze pas weer 365 dagen later. Dit schreef ze zichzelf dit jaar.

Lieve Merel,

Laatst keek ik in de spiegel en keek er een vrouw terug. Waar er voorheen een meisje verscheen als reflectie, liet nu een volwassen vrouw zich zien. Alsof ik de afgelopen jaren zo opging in het leven van alledag, dat het mijn zicht vertroebelde. Ik zonder dat ik het in de gaten had een ‘groot mens’ was geworden. Niet zomaar van de ene op de andere dag, maar heel geleidelijk aan. Nu was er iets waardoor ik een moment met afstand naar mezelf kon kijken. Een gedachte.

Ik keek en dacht: Wat gek eigenlijk dat deze vrouw in de spiegel zulke onrealistische verwachtingen van zichzelf heeft. Ze is gewoon een vrouw. Iemand die er het beste van probeert te maken, iedere dag weer. Gewoon een vrouw. Iemand die zich niet snel op haar gemak voelt, maar als ze dat is, haantje de voorste kan zijn. Iemand die wel eens op lange tenen gaat staan met haar lompe grappen. Iemand die altijd te laat komt, en zich daar standaard schuldig over voelt, maar het niet verandert. Iemand met een groot hart, die iedere week in het asiel vrijwillig kattenkennels staat uit te schrobben. Iemand die loyaal is tot op het bot. Iemand die gekwetst is, dingen heeft gemist, tekort is gedaan, en probeert de leegtes die dat heeft veroorzaakt op te vullen. Iemand die met haar controlefreakerigheid niet zo makkelijk iets uit handen geeft. Iemand die het anderen gunt om fouten te maken en te leren, maar zichzelf eigenlijk niet. Iemand die niet zeker weet of ze haar dromen wel mag najagen. Iemand die eigenlijk best onrealistische verwachtingen van zichzelf heeft. Terwijl ze gewoon een vrouw is.

Dat ben jij. Dat ben ik. Gewoon een vrouw.

Wat ik jou wens voor 2018? Een realistische blik. Dat je ziet dat je gewoon een mens bent, met je fijne en minder fijne kanten. Dat je je trots voelt over alles wat je bent en wat je kan. Open staat voor wat er schuurt, voor wat je nog kan leren. Falen of kritiek doet geen afbreuk aan wie je bent. Je bent het waard om te ontvangen, te genieten, te ontspannen, gelukkig te zijn, altijd. Je mag doen wat goed voelt, ook al kan je met je verstand nog niet helemaal benoemen waarom. Je hoeft niet altijd stoer te doen en in control te zijn, kwetsbaarheid is een kracht. Besprenkel de blik naar jezelf met mededogen. Blijf kijken als je op je bek gaat, als je om je heen klauwt. It ain’t pretty, maar het is zo. Heb je iemand gekwetst, dan bied je je excuses aan, maar zie jezelf niet als minder mens. Want achter alles zit een verhaal, jouw verhaal.

Jij bent jij. Geen meisje op weg naar een betere versie van zichzelf, maar een vrouw die er al is. Met alles wat ze is.

Liefs,
Merel