Wat je niet moet zeggen als er niets te zeggen is

Een 8-jarige kind dat kanker blijkt te hebben, een vader die dodelijk verongelukt, een broer met een hersenbloeding, een vrouw die tijdens haar bevalling overlijdt… Soms overkomen mensen zulke nare dingen dat je gewoon niet weet wat je moet zeggen. Of dat je denkt dat je het goede zegt of doet, maar het komt helemaal verkeerd aan. 

Ik heb het nu al een paar keer van een afstandje meegemaakt. Dat iemand die heel jong was overleed of ernstig ziek bleek. Een vreselijke situatie, die heel veel stress met zich meebrengt voor de naaste geliefden en familie. Natuurlijk, jij vindt en denkt ook van alles en je wil heel graag helpen, maar het is heel belangrijk om goed in het oog te houden wat je plaats is en wat je eigenlijk zegt. Rondom ziekte en dood liggen veel dingen extreem gevoelig, dus als je wilt zorgen dat je niet in één van de veel voorkomende valkuilen stapt…zeg dan vooral DIT niet!

Lees ook: Iris’ 17-jarige dochter raakte depressief: “Ik zag het niet, dacht dat ze oververmoeid was”

1. 1. “Ik weet hoe je je voelt”
      Niet doen. Gewoon niet zeggen. Meestal is het namelijk niet waar. Als iemand net te horen heeft dat zijn kind doodgaat en jij hebt überhaupt geen kinderen, dan weet je niet hoe diegene zich voelt. Echt. Niet. Ook niet als je hond veel te jong is overleden.
   2. “Wat kan ik doen?”
      Lijkt een hele fijne uitspraak, maar geeft degene tegen wie je het zegt extra stress. Iemand die te dealen heeft met een loodzware periode heeft vaak genoeg aan zichzelf en draagt waarschijnlijk al een paar dagen hetzelfde ondergoed. Nadenken over wat jij kunt doen, is niet iets wat prioriteit heeft. Je moet er maar op vertrouwen dat als er hulp nodig is dat die dan wel ingeroepen wordt.
   3. Maak geen vergelijkingen met iets wat jij zelf hebt meegemaakt (of iemand die bij je in de straat woont)
      Nu zal ik meteen maar toegeven dat ik een aantal jaar geleden dacht mijn zwangerschapsmisselijkheid te kunnen vergelijken met de chemokuur-misselijkheid van de doodzieke man van een vriendin van me. Echt, ik kan nog steeds door de grond zakken.
   4. Praat niet teveel
      Als je in de rouw bent of te maken hebt gekregen met een ongeneeslijk ziek iemand in je omgeving dan kun je je heel kort concentreren op wat iemand zegt. Er is ook dan een bepaald aantal woorden dat je kunt absorberen. Daarna gaat je hoofd weer dicht.
   5. Aandringen is echt heel erg vervelend
      Je moet mensen in nood niet drie keer per dag gaan sms’en of appen. Vaak hebben ze hun handen vol met wat er allemaal geregeld moet worden en dat jij bezorgd bent en antwoord verlangt, kunnen ze er echt niet bij hebben. Voel je niet beledigd, zet je over jezelf heen.
   6. Bedeel jezelf geen rol die je eerder niet had
      Omdat er iemand ziek is, of stierf, en omdat jij je goede zorgen hebt aangeboden…betekent dat niet dat jij nu plotseling je status van kennis hebt ingeruild voor status beste vriendin. Ik vind het altijd een beetje naar om te zien dat er van die mensen zijn die wel een beetje lijken te kicken op de ellende van anderen. Alsof het glorieus op ze afstraalt: “Ik hielp dit gezin toen ze te maken kregen met vijand kanker!” Hou op zeg.
   7. Ga niet lopen leuren om informatie
      Heb ik me ook wel eens schuldig aan gemaakt. “Maar hoelang dan nog?” “En zit het nu echt overal in zijn lichaam?” Vaak weten artsen het niet en maken ze de betrokkenen niet wijzer en als jij er steeds naar vraagt, zorg je ervoor dat zij zich alleen maar machtelozer voelen.
   8. Begin nooit over Gods wil
      Niet bij mensen die niks met God hebben, maar ook niet bij mensen die wel gelovig zijn. Je kunt er vanuit gaan dat als er plotseling iemand heel ziek wordt of doodgaat niemand zit te wachten op een commentaar dat het waarschijnlijk zo gelopen is omdat een hogere macht dat toevallig heeft zitten bevroeden ergens in het heelal.

Lees ook: Pluk de dag! Voor je het weet is het voorbij!