Waarom de psyche-vlogs van Lenette van Dongen GEWELDIG zijn

Ze zat ooit verstrikt in negativiteit en zwaarmoedigheid. Maar daar was cabaretière Lenette van Dongen ineens helemaal KLAAR mee. Daar maakt ze sinds kort blij ei-achtige blogs over, die ze op haar Facebookpagina plaatst. Liesbeth is fan.

Ze zal bijna zestig zijn, Lenette van Dongen. En ik kende haar naam ooit als die van een wat serieuze, zwaarmoedige cabaretière. Een bekende cabaretière, maar misschien niet helemaal mijn smaak of mijn straat. Ik herinner mij een scene uit een show van haar waarin ze vertelde dat ze zo’n moeite had met Sint Maarten, als er kinderen bij haar aan de deur kwamen om snoep te vragen. Van Dongen is ongewenst kinderloos, en beschreef dat ze op die avonden het liefst alle lichten uitdeed, en verdrietig op de bank afwachtte tot het voorbij was. Ik ben het niet vergeten, dus kennelijk vond ik dit een mooi beeld en mooi verteld. Maar om nou te zeggen dat ik haar een lachebekje vond: nee.

Hoe anders is dat nu. Niet dat Lenette van Dongen ineens van de dijenkletsers is geworden, maar ze straalt tegenwoordig een levenslust en BLIJHEID uit die soms gewoon niet helemaal van deze wereld lijken te zijn.  En daar ging best het een en ander aan vooraf, bleek toen ik me even wat meer in haar ging verdiepen. Een jarenlange eetstoornis bijvoorbeeld, waarvan ze in een interview zei dat als er in haar tijd internet was geweest en ze de pro-ana sites had gevonden, ze zichzelf waarschijnlijk de dood in had gejaagd want ‘vreetkick en vasten waren mijn grote vriendinnen.’ Ze is bekend met depressie en praat daar openlijk over in interviews of op het depressiegala, ze worstelde met haar identiteit, kreeg een burn-out, ging in psychoanalyse en verwerkte dat in haar shows. O ja, en een paar jaar geleden ging ze scheiden. Ze liep rond met ‘een grom in mijn ziel’ (mooi!) en ‘chronische snibbigheid’ beschrijft ze op haar blog lenettevandongen.nl. En daar was ze op een dag helemaal KLAAR mee. Dus koos Lenette bewust voor positiviteit. Dat ging vast en zeker niet van de een op de andere dag maar dat deed ze dus wel. Ze wilde een dankbaar leven, inplaats van ergens binnenkomen en meteen beginnen te mopperen, al was het maar op de kleur van de muren. Ze kwam erachter ze haar ‘kutkanten’ gerust kon omarmen omdat iedereen die nu eenmaal heeft. “Op het moment dat je leert leven volgens het goed-zoals-het-is-principe valt alles op zijn plek. Er is geen geluk elders of later, alleen geluk hier en nu. Dat is wensloos gelukkig zijn”, zei ze daarover in Happinez. En dus veranderde ze van een wat tobberige, zwaarmoedige vrouw naar een dankbaar en tevreden wezen, die zonder uitzondering stralend van het lachen op foto’s staat en, kortom, een totale transformatie onderging. En dat deed ze op eigen kracht volgens mij. Wat dus gewoon ontzettend knap en bewonderenswaardig is. Vind ik dan he?

Over haar leven en haar keuze om daar optimistisch in te staan blogte ze al langere tijd, maar sinds dit voorjaar is Lenette dus ook gaan vloggen. En die filmpjes plaatst ze op haar Facebookpagina. Waar ze vervolgens in korte tijd een soort enorme community veroorzaakte rond die filmpjes, waar inmiddels duizenden mensen op reageren. En ik snap dat dus (en reageer zelf soms ook, met een opgestoken duimpje ofzo, of een bloemetje) want Lenette is ronduit schattig. Niet dat er veel gebeurt in haar filmpjes. Met haar bril op zit ze op de bank te wachten tot er iets wordt bezorgd, met haar hond Sil naast zich. Of ze loopt door de natuur, en zegt dan dingen als: ‘doe wat je kan, en doe dat met plezier. En de rest blazen we weg: pffffft.” En dat alles met een enorme lach op haar gezicht en een opgewekte stem. En hoewel je in eerste instantie misschien nog even denkt: hoe gaat het, of het zelfs een beetje gek kan vinden, werkt het echt –als je bereid bent om je scepsis even een minuutje of vijf overboord te zetten en wat filmpjes van haar te bekijken. En dan zie je een zelfverklaard blij ei lopen, die goedbedoelde levenslesjes paraat heeft, voor zichzelf en voor haar volgers, en die dagelijks naar lichtheid en vrolijkheid zoekt want: WAT is eigenlijk het alternatief? En dat alles heeft iets heel geruststellends, en liefs, en grappigs. Alsof je er door haar filmpjes even weer bewust van wordt dat we allemaal maar mensen zijn, en we er ook maar gewoon iets van proberen te maken, elke dag opnieuw. En dat is niet zwaar, dat is een kwestie van besluiten vanaf welke ‘kant’ je dat leven wilt bekijken. Ook als je een drukke week hebt gehad, of jezelf even voorbij gerend bent, of weer iets teveel aan het mopperen was.

Ja, ik ben echt helemaal om. Al is er natuurlijk ook kritiek. “Waarom ben jij altijd maar zo blij? Krijgen we ook je minder blije kant eens te zien?” reageerde laatst een volger. Maar daar reageert Lenette dus ook gewoon persoonlijk op, net zo makkelijk. En schreef ze: “Lieverd. Echt down ben ik niet meer. En ik laat ook m’n mindere dagen zien. Maar die zijn er inmiddels en na een lange weg van therapie meditatie een burn-out en leren van fouten enz bijna niet meer.”
En ik geloof haar dus eigenlijk wel. Maar los van of ik het ‘geloof’ of niet, ik ben de laatste weken gehecht geraakt aan Lenette en haar berichtjes die ze altijd begint met ‘Moguh’. Aan haar hond, haar wandelingetjes, haar bril en haar open gezicht in de camera, vaak zonder een spoortje make-up. Ik word vrolijk van haar mijmeringen en heads-up, en eigenlijk wil ook gewoon zo’n blij ei zijn als zij is. Want ik denk echt dat het leven makkelijker wordt, als je net als zij leert kiezen voor de lichte, dankbare en tevreden kant van in het leven staan. En haar filmpjes herinneren me daar aan. Daarom zeg ik: Blij Ei for president, en laten we allemaal een beetje zoals Lenette doen.  En dat met plezier doen, dat vooral, en de rest blazen we weg…pppfffffft!

LEES OOK: Leef het leven dat je wilt leven (en niet waar je ongemerkt ingegleden bent!)