Waarom ‘ghosting’ zo naar is (maar je er kak aan mag hebben!)

‘Ghosting’; doen alsof iemand waar je direct mee te maken hebt niet bestaat, de ander bewust negeren of overslaan, doen alsof wat iemand anders doet geen waarde heeft of aandacht behoeft, is een van de naarste en manipulatiefste dingen die je een ander aan kunt doen. Of die je kunnen overkomen. Dit is waarom (en dit doe je eraan).

Om te beginnen het slechte nieuws: als het fenomeen ‘ghosting’ jou overkomt, is het laatste wat je moet doen laten merken dat je je er bewust van bent dat je wordt ‘ge-ghost.’ En dat klinkt misschien wat tegenstrijdig, maar het is je enige optie. Want zodra jij aangeeft dat je merkt dat je wordt genegeerd, expres over het hoofd wordt gezien, als ‘onbelangrijk’ wordt behandeld door mensen in je omgeving en al helemaal als je bijvoorbeeld hardop iets zegt of iets moois hebt gepresteerd, heb je die ander precies gegeven wat hij of zij van je wilde. En dat is: dat jij het gevoel hebt gekregen dat je ‘minder’ bent. Dat je niet interessant genoeg (meer) bent om aandacht aan te geven. Dat die ander, en soms zelfs een hele groep, geen boodschap aan jou heeft. Dat je er, kortom, last van hebt gehad dat er werd geprobeerd om jou te negeren. Want dan is het hele ‘ghosting’ dus geslaagd, in jouw geval.

Verschrikkelijk en ontzettend manipulatief natuurlijk, dit hele fenomeen. En ik had er tot voor kort geen weet van, totdat dat veranderde. Nu is ‘ghosting’ officieel overigens een term uit de date-wereld, waarbij mensen letterlijk uit het leven van een date verdwijnen door geen contact meer met hem/haar op te nemen. Maar in het dagelijks leven bestaat dit fenomeen ook, en dat gaat iets verder dan een ander negeren, vooral als er groepsdruk in het spel is. En, het belangrijkste, het zorgt ervoor dat mensen zich als shit behandeld voelen. Vooral als je tot dat moment in de vooronderstelling was dat je een oprechte relatie met die ander had, bijvoorbeeld op het werk of in een vriendengroep. Maar in een gezonde relatie communiceren mensen met elkaar, zegt ook psycholoog Anita Chilpala. “Mensen die een ander ghosten zijn niet in staat om om te gaan met een verschil van inzicht of een meningsverschil.”

En dat verschil van inzicht, daar kun je zelf natuurlijk aan bijgedragen hebben. Misschien wel zonder dat dat jouw bedoeling was zelfs, maar misschien ook wel bewust. Door kritiek te hebben gehad, of door ergens niet aan mee gedaan te hebben. Door met wat reflectie naar je eigen acties te kijken, kun je dan ook proberen om achter de aanleiding van de hele ‘ghost-situation’ te komen. Maar dan nog steeds geldt dat je je sterk moet afvragen hoe goed die ander eigenlijk écht voor je is als hij of zijn te laf is om in communicatie met je te blijven, en er in plaats daarvan voor heeft gekozen om je ‘over het hoofd’ te willen zien. Er zijn misschien altijd uitzonderingen hoor, maar uiteindelijk heeft het weinig zin om je hand uit te steken naar een ander omdat je het niet kan verdragen dat je zo behandeld bent. Denk ik. En heeft het meer zin om je te richten op je eigen gedrag, en het verwerken van je eigen emoties vanwege deze kwestie. Al is het maar omdat je daarmee je waardigheid bewaakt.

Mocht het je toch echt dwars blijven zitten en zin je op een waardige verklaring of in ieder geval een duidelijke afsluiting van jullie relatie nadat er ghosting in het spel kwam, dan kun je de volgende zaken overwegen:

Houd je bij de feiten. Wat is er gebeurd, wanneer, was dat een feit of ervaarde je dat zo, welke mensen waren daarbij betrokken? Maak een lijstje waarin je alles precies onder elkaar zet, het geeft je overzicht.

Ga in gesprek. En geef daarin rustig bovenstaande feiten weer. Blijf weg bij je emoties, dat is alleen maar munitie voor een ander. Houd het gesprek zakelijk en niet te lang. Zorg dat je als eerste weer weggaat.

Probeer geen gelijk te krijgen. Sterker: ga ervan uit dat die ander allang een verhaal over je heeft wat niet meer gewijzigd zal worden. Je zit hier niet voor je gelijk, je zit hier omdat jij wél in staat bent om open en duidelijk met anderen te communiceren en te vertellen welk gevoel je daarbij hebt, zonder allerlei rotspelletjes achter mensen hun rug om. Zo.

Zoek geen contact meer. Heb je gezegd wat je wilde zeggen: doe dan zelf een stap terug. Block de betrokkenen in je telefoon, op Facebook, in Messenger, the whole shebang. Hoe verdrietig of boos je je misschien nog voelt: weersta de verleiding om alsnog een mail te sturen, of een lange WhatsApp. Nogmaals: je zult geen gelijk krijgen en misschien zelfs wel geen uitleg, hooguit van jezelf. En dat is meer dan genoeg. Kortom wanneer iemand je ‘ghost’, is het gevolg dat ze voor eeuwig uit jouw leven gaan verdwijnen. Dat soort mensen verdient geen tweede kans. En dat is jammer, echt waar. Vooral voor hen.

Voel je niet schuldig. Maar echt niet. Je hebt het voor jezelf opgenomen, en consequenties aan het gedrag van die ander verbonden. Tenzij jij daadwerkelijk hun kat in de fik hebt gestoken of hun kind hebt ontvoerd zeg ik: ‘ghosting’ is nooit een goed idee. Het is niet jouw verantwoordelijkheid dat die ander de guts niet had om recht in jouw gezicht te zeggen wat er kennelijk dwars zat. Maar jij was wél volwassen genoeg om daar gevolgen aan te verbinden.

Wees blij! Want even serieus: ieder zinnig woord dat jij verder nog aan deze kwestie wijdt is er een teveel en op deze plek heb jij niets meer te zoeken. Wees dan ook blij en opgelucht dat het object /aanleiding/ personage rond dat nare gevoel in jou is verdwenen. Iemand die ‘ghost’ heb jij niet nodig dus crink champagne, giechel er om en haal vooral opgelucht adem. Als dit allemaal een stom spelletje was geweest, had jij bij deze gewonnen. En we weten allemaal dat wie het laatst lacht… inderdaad.

LEES OOK: Waarom succes in andere dingen zit dan je denkt

Gerelateerde artikelen

Back to top button