Waarom leven in het ‘nu’ godzijdank helemaal niet altijd hoeft

Het is één van de meest populaire overtuigen in spiriland van de afgelopen jaren: leef in het moment en wordt gelukkig. Maar Liesbeth denkt toch dat het anders zit. Sterker: je hebt je herinneringen en toekomstdromen minstens even hard nodig om een vervuld leven te hebben.

Als ik ergens opstandig van kan worden is het wel het spirituele en half-psychologische mantra van de afgelopen jaren dat we allemaal in het NU of Het Moment moeten leven om gelukkig te zijn. Met name de fans van Mindfullness en Eckhardt Tolle hangen nogal aan dat nu, waarvan dan wordt gezegd dat het alles is dat je hebt en we daarom alleen moeten doen wat nu goed voelt. Enzo.
En dat is allemaal prima want leven en laten leven,  maar ik heb tóch het vage vermoeden dat het werkelijke leven en onze psyche net iets minder eenvoudig werken. En dat dat benadrukken van het hier&nu ons soms zelfs daadwerkelijk ongelukkiger maakt. Met als uiterste gevolg scheidingen, schulden en zelfs verslavingen want hee: als dat ‘nu’ al dan niet tijdelijk een beetje tegenvalt moet je er wel meteen NU wat aan doen toch?

Nou nee. Want dat aan geluk of voldoening soms tijd, of een flink potje wachten, of hard werken en afzien en investeren en hopen en dromen te pas kan en moet komen, daar voorziet de hele nu-theorie toch niet zo in. Laat staan in je realiseren dat je verleden dan wel voorbij is, maar het je wél gevormd heeft tot wie je nu bent, en je dat helemaal niet hoeft te ‘vergeten’ om je goed en bewust en compleet te voelen in het leven dat je nu leidt.
En dat allemaal nog even los van het feit dat ik dat ‘nu’ (ja NU, NU, dít moment! Voel je ‘m? Mooiiiiiiii hè? *zucht*) soms gewoon helemaal niet zo geweldig vind, en ik dan blij ben dat er zoiets bestaat als de gedachte aan een morgen, of een vroeger. Aan een volgende week misschien zelfs wel of –sorrysorry!-  gewoon nóg wat meer tijd. Die dan alle wonden heelt bijvoorbeeld. Of het ons zal leren.  Omdat er voor alles een tijd is, en die tijd dus gewoon NIET altijd nu is. En zodra je dat wél heel belangrijk gaat vinden, je dus eigenlijk van jezelf gaat verwachten dat je constant on it bent. En het hele geluksongeduld daarvan vind ik nogal vermoeiend. En onhaalbaar, dat vooral. En onhaalbaar, dat moeten we niet hebben dacht ik zo. Het leven is immers vaak al een gedoetje genoeg.

Gelukkig ben ik niet alleen in deze kwestie, maar was het wereldwijde web mij weer eens goedgezind. Zo bleef mijn oog hangen op een artikel van journalist Stephen Covey, die als levensuitgangspunt  verfrissend genoeg zijn 80e verjaardag neemt, en ons uitnodigt hetzelfde te doen. Want, zegt hij, juist als je je leven leidt met in je achterhoofd een doel, of een eindresultaat of een proces zelfs, kortom: juist als je terug én naar voren durft te kijken leef je een volledig leven. Stel je dus eens voor dat je op jouw 80e verjaardag staat en mensen een toast op je uitbrengen: wát wil je dat ze over je zeggen? Welke persoonlijkheid heb je, waar heb aan bijgedragen, waar heb jij je je leven lang voor ingezet en welk verschil heb je in het leven van een ander mogen maken? Door die antwoorden over jezelf in de toekomst te formuleren, verandert meteen ook wat je nu doet. Als je gedreven wordt door hoe je ooit herinnerd wilt worden valt het heden (het NU), het verleden én je toekomst als het ware samen. En ik denk persoonlijk dat dat een meer haalbare en vooral leukere kaart is dan je alleen op het nu te richten. Die bovendien de ruimte geeft om af en toe even rustig adem te halen, en toe te kijken hoe alles met elkaar te maken heeft. Want dat doet het nu eenmaal, en ik denk dat daar niet tegenop te mindfullen is ook.

Tuurlijk: het nu is nu. Maar ik denk dat de tijd, en daarmee jij en ik, godzijdank veel meer zijn dan alleen dit moment. Want onze herinneringen zijn minstens even belangrijk. Alle keren dat ik écht gelukkig was, ik mooie vakanties beleefde, de eerste keer dat ik mijn neefjes en nichtje in mijn armen hield, de verliefdheden, de mooie banen, de lachbuien met vrienden, alle anekdotes die ik zo graag gierend vertel met een glas wijn tegen mensen die veel grappiger zijn dan ik, alle mooie foto’s in mijn albums, de dag dat ik mijn grote liefde ontmoette, hoe mijn ouders en familieleden waren en zijn… Dat en meer: ze horen bij wie ik NU ben én ze zorgen er met z’n allen voor dat ik nog veel nieuwe ervaringen wil beleven nu én in de toekomst. Juist daarom is het belangrijk volgens Stephen Covey om je deze vragen dus eens geregeld te stellen:

  • Hoe wil je op vandaag terugkijken?
  • Hoe wil je op dit jaar terugkijken?
  • Hoe wil je op je leven terugkijken?

Kortom: door ook je verleden en je toekomst een plek in je nu te geven, vermijd je emotionele beslissingen, of impulsen, of spijt omdat je je door de https://yourfappeningblog.com/category/kim-kardashian-nude/ omstandigheden van NU liet beinvloeden, die op langere termijn misschien minder urgent of belangrijk zijn dan ze leken. Eigenlijk is het ongelooflijk hoe vaak we beslissingen nemen zonder ons te realiseren wat dat voor gevolgen heeft voor de rest van je leven, en de manier waarop je herinnerd wilt worden. Net als dromen trouwens, want zonder plannen en hoop en de mogelijkheid van nieuwe kansen zou ik denk ik helemaal mat worden, en ongemotiveerd. Anders gezegd: als ik NU zin heb ik een zak chips kan ik dat doen omdat ik dat zo voel, maar omdat ik uit mijn ervaring weet dat ik vadsig en vettig word van chips én ik me heb voorgenomen om wat af te vallen, laat ik dat NU dus even voor wat het is. Met dank aan mijn verleden én mijn toekomst.

En die combinatie zou eigenlijk ook op psychologisch gebied helemaal niet zo’n gek motto zijn denk ik, want het gaat zo meer dan ooit om keuzes maken. Dus als je je rot voelt, kom je tóch uit bed. Als je wilt afvallen let je tóch op je eten. Als je geen geld hebt spaar je, als je wilt weglopen blijf je nog even en probeer je het nog eens, en ga zo maar door. Het nu loslaten is misschien niet altijd de makkelijkste weg, maar vertrouwen op de tijd zorgt er wél voor dat je je leven -en daarmee jezelf-als een compleet verhaal gaat zien, met een begin, een midden en een eind. En in die benadering zit zeker ook het nu, maar niet de hele tijd, godzijdank. En van die gedachte word ik pas écht zen.

Lees ook: Je leven is niet gemaakt om helemaal mindfull mee te maken hoor; Mindlessness met Claudia de Breij

Gerelateerde artikelen

Back to top button