27 dingen die je denkt als je echt geen zin hebt om te sporten

Mariëtte is best trots op haar hardloop-activiteiten, maar soms heeft ze gewoon Echt Geen Zin om te sporten. En dan denkt ze van alles.

Lees ook: Sporten: de verwachtingen versus de realiteit

Er bestaan dus mensen die ongelukkig worden als ze niet sporten. Ik hoor niet tot die mensen. Ik vind mezelf extreem goed bezig omdat ik al zes jaar lang hardloop, minstens één maar liefst twee keer per week, maar ik zou er vandaag nog mee stoppen als ik ook zonder sport alles zou kunnen eten en geen gram zou aankomen – een eigenschap die ik bij anderen sowieso met grote jaloezie bekijk, maar waarmee ik helaas zelf niet ben gezegend. Er bestaan ook mensen die zeggen dat je door te sporten allerlei geluksstofjes aanmaakt in je hoofd, maar ook dat is een mechanisme dat ik jammer genoeg niet heb. Ik maak wel allerlei andere dingen aan in mijn hoofd. Gedachten in de categorie ‘ik denk dat ik nu gewoon doodga van ellende en anders wel van de pijn in mijn been’, maar dat is weer een heel ander verhaal. Sporten is, kortom, noodzakelijk kwaad in mijn leven. En ik heb er zelden zin in. Dus zit ik in mijn hardloopkleren klaar om te gaan, treurend met gedachten als deze.

Lees ook: Hoe je een onwillig brein kunt helpen om je wél te laten sporten

• Ik ben te moe. Gewoon, fysiek te moe. Ze zeggen toch altijd dat je niet over grenzen heen moet gaan?
• Nou, dit is een grens.
• Of eigenlijk meer een enorme muur.
• Ik denk dat ik mijn sportkleren gewoon weer uittrek en ongebruikt terugleg in de kast.
• Hoewel dat waarschijnlijk het minst voldane gevoel ter wereld moet zijn.
• Maar ik kan het echt niet opbrengen. Geen kracht voor, zou wijsgeer Joling zeggen.
• Ik kan ook gewoon geen goede reden bedenken om wel te gaan.
• Ja, het goede gevoel achteraf, maar wat heb je daar nou eigenlijk aan?
• En dat ik op een dag natuurlijk dun en gespierd word. Maar dan is twee keer per week een lousy drie kwartier hardlopen vast niet genoeg.
• Voor die, wat, 600 calorieën?
• Ik skip gewoon de lunch. Dan ben ik er ook. En de chocola. Vooral die.
• Ik zou sowieso nooit chocola moeten eten. Zo zonde van elke calorie die ik zwetend en puffend heb verbrand.
• Hoewel. Een leven met sport en zonder chocola klinkt als een strafkamp.
• Of iets wat het op Instagram goed doet, dat kan ook.
• Laat ik mijn schoenen vast aantrekken, misschien volgt de spirit dan vanzelf.
• Wat apart zou zijn
• Anyway, ik ga nu echt mijn veters strikken. Lekker daadkrachtig.
• En mijn telefoon instellen. Die hardloop-app openen enzo, En… o, hé, nieuwe WhatsAppjes. Even lezen.
• O shit, waarom zijn we ineens een kwartier verder?
• Je zou calorieën moeten verbranden met WhatsAppen, dat zou pas zoden aan de dijk zetten.
• Maar zo leuk is het natuurlijk allemaal niet. Zweten zul je. Werken. Afzien.
• Er zijn mensen die zeggen ‘als ik muziek hoor, denk ik nergens meer aan. Dan ben ik verbaasd als ik klaar ben met sporten.’
• Ik wou intens dat ik zo was. Maar ik ben meer van het soort dat elke stap voelt.
• Ik ben altijd wel intens trots op mezelf dat ik gewoon, hoppa, acht kilometer kan afleggen. Ik bedoel: ik heb er geen ruk zin in, maar ik kán het wel.
• Zouden al die fitgirls op internet dit nou ook hebben? Dat ze als een dweil op een stoel hangen en zichzelf moeten dwingen op te staan? Zo zien ze er niet uit.
• Ik kan mezelf natuurlijk gewoon belonen met gevulde koeken. Bij dat idee ga ik wel harder rennen.
• Oké, ik ga wel. Pfff. Ik denk dat ik de hoek van de straat niet haal.

Lees ook: Onderzoek: Waarom niet sporten bewijst dat je intelligenter bent