Brief aan mijn redder in nood

Beste jij,

Gisteren liep ik langs je door de regen. Ik was doodmoe, zo hard gewerkt de afgelopen weken, maanden, jaren. Joh, ik weet niet eens meer wanneer het is begonnen. het leven gaat zo snel. Ik weet nog dat ik twee jaar geleden in deze rollercoaster van hard werken terecht kwam. Daarvoor ging ik nog weleens hardlopen of een wandeling maken, maar de laatste twee jaar is het: werken, kinderen, slecht slapen, werken, kinderen slecht slapen, werken STOP.

Ik wil iets doorbreken, snap je dat? Daar loop ik nu al weten over te piekeren. En toen ik dus door die regen bijna tegen je aanliep hield ik heel even mijn adem in. We keken elkaar aan en ik wist het: deze man gaat het worden. Je stond daar met een wat zakenmannen in pak te praten, maar jij droeg een korte broek en gympen. Op het raam van je bedrijf stond een heel geheimzinnig logo, binnen was een vrouw aan het sporten onder begeleiding van een collega. Het was er luxe en chique.

Ik ben heus wel eens eerder gaan sporten, maar ik kan niet tegen sportschooljongens die over ‘foute’ koolhydraten beginnen te lullen zonder er maar iets vanaf te weten. Dan wil ik meteen weer weg. Voor hun kan ik niks volhouden, of het gevoel in mezelf omhoog brengen dat ik iets wil bewijzen. Hij jou voelde ik die click wel.

Eenmaal thuis ben ik je gaan googelen. Je site ziet er ook chique uit. Ik denk dat je heel duur bent, maar dat lijkt me wel goed: dan kom ik tenminste trouw. Ik heb me aangemeld, je kan me elk moment terug gaan bellen. En sindsdien ben ik in mijn hoofd tegen je aan het praten.

Ik ga echt niet de rest van mijn leven drie keer per week sporten, en ik hoef geen 15 kilo kwijt, maar:

Ik wil me weer sterk voelen.

Ik wil een verandering in gang zetten.

Die mijn patronen doorbreekt.

Ik wil niet meer elke avond moe zijn.

En dan stom Netflix kijken.

Ik wil weer een keer naar een echte film.

Een mooie theatervoorstelling gaan kijken.

Mijn kledingkast uitmesten.

Niet alleen met een glas witte wijn mijn gedachten kunnen stopzetten.

Lang nadenken.

Goed slapen.

Mijn vrienden vaker zien.

Met meer aandacht leven.

Leuke dingen doen met mijn man.

Een lange wandeling maken in mijn eentje.

O ja: en een platte buik zou natuurlijk óók geweldig zijn.

Kan je dat voor me verzorgen? Bel je me? Het zoveel voor me betekenen. Alle hoop is nu op jou gevestigd. Mijn redder in nood.

Barbara