7 dingen die je kunt doen bij een dertigersdip (ze werken écht!)

Trouwen, kinderen, carrière of toch maar eerst die wereldreis? Konden we er als twintigers nog lustig op los experimenteren, nu we de dertig zijn gepasseerd, krijgen we onderhand het gevoel dat we voor het echie moeten gaan. Maar hoe hak je nou toch die verdomde knopen door? En wat als alles niet verloopt zoals je had gepland? Janneke klom uit het dertigersdipdal en heeft wat suggesties voor wie er nog middenin zit.

Op mijn 33^ste belandde ik er vol in: mijn relatie liep stuk en het tijdschrift waar ik al acht jaar werkte, hield op te bestaan. Binnen één maand tijd verloor ik mijn relatie én mijn baan en tadáá, daar was-ie hoor: de dertigersdip. Wie was ik eigenlijk nog zonder vriend en zonder werk? Mijn enige constanten in mijn leven waren mijn huurhuis, mijn twee katten en een handjevol goeie vrienden. Verder was ik ineens behoorlijk stuurloos. Wat nu? Ik was vooral boos en teleurgesteld dat alles niet liep zoals ik wilde: een flink potje zitten mokken, daar had ik nog het meeste zin in. Maar goed, op een gegeven moment moet je jezelf toch weer aan je eigen haren uit het moeras trekken, want iemand anders doet dat dus niet voor je. Ik ging – met enige tegenzin – dingen uitproberen. Dingen die ik leuk vond of die ik altijd nog eens wilde doen. Of gewoon, om de melancholie en de wanhoop tegen te gaan die me bij vlagen overvielen. Het een werkte beter dan het ander, maar al met al zorgde de combinatie van deze reeks uitprobeersels ervoor dat ik me steeds beter ging voelen. En een steeds beter idee had van wie ik was en wat ik wilde. Inmiddels ben ik bijna veertig en heb ik de dertigersdip glansrijk doorstaan. Het was een ietwat persoonlijke reis, maar omdat ik geloof dat persoonlijke problemen toch ook vaak een universeel tintje hebben, bij deze: mijn 7 meest succesvolle pogingen om van m’n dertigersdip af te komen.

1. Doe eens iets anders. Als je niet precies weet waar je de focus in je werk wilt leggen (in mijn geval: voor mezelf beginnen of toch niet, schrijven of toch iets anders) doe eens iets geks. Iets wat helemaal niets met je werk te maken heeft. Ga toneelspelen, zingen, duiken, kickboksen, origamiën, boogschieten – maakt niet uit wat, als je er maar blij van wordt. Het liefst iets waar je altijd al benieuwd naar was, maar waar je nooit aan toekwam. Of iets wat je vroeger leuk vond, maar waar je om onduidelijke redenen mee bent gestopt. Ik geloof dat creativiteit in welke vorm dan ook weer nieuwe creativiteit aanwakkert. En daar kunnen zomaar ideeën uit voortkomen over hoe je je werkende leven wilt gaan invullen. En mocht dat onverhoopt niet gebeuren, dan heb je in elk geval een leuke tijd gehad. Dit heb ik trouwens niet zelf bedacht: Julia Cameron heeft er een bestseller aan gewijd. Zelf ging ik fanatiek lindyhoppen – een van onder het stof gehaalde jaren-dertig-dans. Leverde me niet alleen een goeie conditie op, maar ook veel fantastische momenten en een paar nieuwe vrienden. Waarna ik tot de volgende conclusie kwam: ik ben eigenlijk niet zo’n danser, ik ben een schrijver.
2. Ga in therapie of zoek een coach. Ik deed het allebei. Niet omdat ik nou zo onwijs met mezelf in de knoop zat, maar wel omdat ik voor m’n gevoel een paar blinde vlekken had. Ken je de uitspraak: ‘Daar waar je struikelt, ligt je schat?’ Nou, daar geloof ik toevallig heilig in, alleen kan het van pas komen als iemand je helpt schatzoeken. Er zijn heel veel soorten therapeuten en coaches, dus het is raadzaam van tevoren alvast wat soulsearching te doen om uit te vinden wat of wie er bij je past. Vandaar ook de volgende tip:
3. Ga op zoek naar verdieping. Dit klinkt een beetje zweverig, maar ik geloof dat we zelf ergens de sleutel tot ons eigen geluk bij ons dragen. Bij jezelf naar binnen gaan en daar wat rondneuzen kan dus van pas komen in de zoektocht naar geluk (want daar draait het uiteindelijk dus om hè, die hele dertigersdip). Lees een zelfhulpboek, ga op yoga, mediteer, of ga de Camino wandelen in Spanje. Alles is goed, als je maar je eigen gevoel volgt en niet iets doet omdat het voor een ander heeft gewerkt.
4. Ga op reis. Beetje een open deur, maar reizen is altijd goed. Oké, misschien een tikkie escapistisch, maar wat is daar mis mee? Niemand heeft gezegd dat het leven alleen maar serieus en nuttig moet zijn en dat we elke dag van ons leven moeten presteren. Sterker nog, als je het mij vraagt is het vooral de bedoeling dat we een beetje lol hebben along the way. Grote knopen kunnen altijd later nog worden doorgehakt en trouwens, op reis kun je ook – of misschien wel juist – prima knopen doorhakken. Eerlijk gezegd: ik heb spijt dat ik niet nóg meer heb gereisd toen ik in die dertigersdip zat. Nu heb ik er een stuk minder ruimte voor (want: meer werk dan ik aankan, want: een gezin, want: een hypotheek).
5. Doe dingen alleen. Bijvoorbeeld die reis maken, maar het kan ook een avondje bios zijn of koffie op een terrasje. Niks zo fijn als te ontdekken dat je niemand anders nodig hebt om het leuk te hebben dan jezelf. En als je juist altijd omringd wordt door anderen (je gezin, collega’s) is het heerlijk om af en toe even alleen te zijn met je eigen gedachten. Dingen voor jezelf op een rijtje zetten, werkt vaak ook een stuk beter als je niet steeds de mening van anderen krijgt voorgeschoteld – hoe lief dat ook bedoeld is.
6. Maak anderen gelukkig. En dat bedoel ik niet op een Florence Nightingale-achtige manier waarbij je jezelf wegcijfert, maar alleen als het oprecht is en voortkomt uit je eigen overvloed, zeg maar. Van een vriendelijk woord tegen je ouwe buurman tot je huis openstellen voor vluchtelingen en alles daartussenin. Je maakt – dat is wetenschappelijk bewezen – er niet alleen anderen, maar ook jezelf gelukkig mee. Ik vind dit persoonlijk wel een inspirerend liedje.
7. Doe niets. Dit is eigenlijk mijn favoriet: probeer je ongemak niet op te lossen, maar laat het er gewoon zijn. Een soort actief nietsdoen waarbij je erop probeert te vertrouwen dat alles wat je wenst naar je toekomt wanneer de tijd rijp is. Of misschien niet precíes dat wat je wenst, het kan ook net iets anders, misschien nog wel iets beters zijn. Hoe dan ook, loop niet weg voor een rotgevoel of het ‘even niet weten’. Het is oké om het niet te weten en je hoeft niet altijd blij te zijn. Julia Cameron (ja, daar is ze weer, ik ben nou eenmaal fan) spreekt over ‘perioden van droogten’. ‘Een droogte is een periode van verdriet zonder tranen. We zitten tussen allerlei dromen in,’ zegt ze hierover. Het goeie nieuws: deze perioden van droogte gaan voorbij. Zie het maar als land dat een tijdje braak ligt zodat het niet uitgeput raakt, waarna de grond weer vruchtbaar genoeg is om er nieuwe bloemen in te zaaien die spoedig uitbundig zullen bloeien.

Lees ook: Het dertigers dilemma: is dit alles?