Als je naam consequent verkeerd gespeld wordt (en wat je er aan kunt doen)

Als mensen consequent je voornaam verkeerd spellen of al na een eerste ontmoeting een verkleinvorm ofwel koosnaampje bedenken, dan is dat best wel een dingetje. Je naam is veel meer dan een naam alleen.

Oké, er zijn zeker veel ergere zaken in het leven, maar toch is je naam een heel groot deel van je identiteit. Het onderscheidt je van een ander en roept direct ook associaties op. Je krijgt een gevoel als je iemands naam hoort en hebt er herinneringen aan.

Maar goed, hoe kom ik op het idee om hierover een stuk te schrijven? Ik heet Suzanna en dat is op zich geen ingewikkelde naam, ware het niet dat mijn naam zelden goed gespeld wordt. De varianten: op nummer één: Suzanne, en dan volgen Susanna en Suzan. En dan is een medeklinkervergissinkje nog best wel eens lastig als iemand me een mailtje stuurt. Die komt dan niet bij mij aan. En omdat er nog een paar dames met een bijna vergelijkbare voor- en achternaam in Nederland wonen, is er geen bounce van de mail. Zo heb ik vast veel interessante mailtjes gemist, helaas.

Het is natuurlijk geen groot drama als van de A een E wordt gemaakt, maar soms erger ik me eraan als mensen me al heel lang kennen en dondersgoed weten hoe mijn naam gespeld wordt. Het geeft een beetje het gevoel dat je niet helemaal serieus wordt genomen. Mijn naam geeft blijkbaar de ruimte om er zo mee om te gaan.

En als ik een Facebookuitnodiging stuur naar een oude bekende van de middelbare school krijg ik wel eens als antwoord: ‘Wat leuk, eindelijk gevonden, ik kon je maar niet vinden.’ Mmmm…. Dan heb ik het nog niet over de bijnamen en korte versie.

Voor mijn vader was het vanaf dag één al Sanna. Ik woonde in Friesland dus de eerste achttien jaar van mij leven was het Súzan, met klemtoon naar voren, Soe-zen-ah (fonetisch), door familie in het buitenland. Tijdens mijn studie en met latere vriendschappen werd het al heel snel Suus. Voor mijn neefje van twee is het tante Suze, heel zoet. Heeft hij zelf bedacht en hij alleen mag het zeggen.

Maar goed, je zou maar een iets ingewikkeldere naam hebben waarbij het lichtelijk naar een klein traumaatje gaat. Ik moest gelijk denken aan een vriendin van de familie die Dorothea heet. Nu maak ik me ook ontzettend schuldig aan deze naamverbastering en noem haar Deo. Zo werd ze door mijn zusje en haar vriendinnen genoemd en ja dat werd massaal door iedereen overgenomen.

Zelf zegt ze erover: ‘Omdat ik een vrij lange naam heb, die ook niet vaak voorkomt, wordt er van alles van gemaakt. Dit gebeurt al van jongs af aan. Mijn roepnaam is Dorothea. Dit wordt regelmatig verbasterd naar bijvoorbeeld Theadora, Theodora, Dorothy, Doortje, Door, Dee, Deo, Dora en Dory. Vaak vragen mensen of mijn naam niet afgekort kan worden. Dit wordt dan meestal Doortje.’

Dat heeft zelfs verregaande gevolgen. Ze overweegt haar naam officieel te veranderen. ‘Bij wisseling van werkplek heb ik een aantal keer geprobeerd om mijn officiële naam te blijven gebruiken, maar dit strandt snel in de afkorting Doortje, omdat mijn naam anders continue verbasterd wordt. Ik heb er wel eens over na gedacht om mijn naam aan te laten passen bij de gemeente, maar vind het ook raar om de naam die ik met mijn geboorte heb gekregen los te laten. Daarnaast gaat een naamswijziging niet zo makkelijk, dat moet aangevraagd worden via de rechter. Om wat meer duidelijkheid aan te brengen, laat ik me op mijn werk Doortje noemen. Dit is wel lastig qua communicatie. Ik onderteken mail meestal met Doortje, in de officiële handtekening daaronder staat Dorothea. Veel vrienden, familie en bekenden noemen me ook Doortje.’

Vrienden mogen haar Dee of Deo noemen. ‘Dit klinkt heel vertrouwd, maar ik vind het wel vervelend als mensen die ik minder goed ken me zo noemen. Echt verschrikkelijk vind ik Dora, Theodora of Theadora, maar dat komt wellicht door oude associaties met iemand die zo heette. Als mensen me zo noemen corrigeer ik ze met een glimlach. Ik ben zelf ook niet altijd goed in namen, dus begrijp dat het soms lastig is. Een vriendin van me noemt me nog wel eens Dory, daar moet ik altijd erg om lachen. Denk dan gelijk aan Dory van Finding Nemo, de vergeetachtige blauwe vis.’

Tips en trics als er met jouw naam ook constant gefröbeld wordt.

– Hoe kun je in een mailbericht een beetje aardig aan een collega laten weten dat je voor of -achternaam anders gespeld wordt, zonder er een heel groot ding van te maken? Gewoon met een emoij knipoog bij de handtekening: mijn naam schrijf je trouwens zo ; ).

– Ik had vroeger een collega die Sue-Ellen heette en die reageerde gewoon helemaal niet op mensen die haar alleen Sue noemden. Ook heel duidelijk.

– Aan de telefoon het telefoonalfabet paraat hebben. Best old skool, maar werkt als een tierelier. Dus de A van Anton, B van Bernard en C van Cornelis et cetera.

– Toch een beetje opvoeding: duidelijk herhalen en nog een keer herhalen. Voorkomt verwarring in de toekomst.

– Behoor je tot de mensen met zeldzame namen die lastig te lezen zijn: gewoon fonetisch oplezen met een vriendelijke smile. Kan gebeuren.

– Of bij een naam die heel erg op een andere naam lijkt: dus bijvoorbeeld Dorothea of Theodora, gewoon bij de introductie zeggen: ja mijn naam lijkt nogal op…

Lees ook: Wat een fijn nieuws: balen mag! Het is zelfs goed voor je.

(Beeld: iStock)