Brief aan het nieuwe jaar: “Mag het in 2019 wat liever?”

Het nieuwe jaar is bijna aangebroken en dat is voor velen een opluchting. 2018 Is namelijk niet de boeken in gegaan als een heel fijn jaar. Ook Vala hoopt dat 2019 mooiere dingen zal brengen. Daarom schrijft ze het nieuwe jaar een brief.

Lief nieuw jaar,

Hallo 2019
Daar ben je dan bijna. We hebben met z’n allen reikhalzend naar je uitgekeken, wist je dat? Je voorganger heeft het namelijk niet zo best gedaan en eigenlijk waren we daar ergens in de zomer al wel klaar mee. Maar ja, toen moesten we nog een dik half jaar en toen we dan in december eindelijk de balans op konden maken, werden we daar helemaal niet vrolijk van. Wat een ellende, verdriet en andere narigheid is de wereld overkomen. Ik las laatst een artikel dat kopte: ‘2018, The end of the world as we know it’ en zo voelde het ook echt. Apocalyptisch bijna. En ik denk dat ik voor velen spreek als ik zeg: zullen we het in het nieuwe jaar anders doen?

Wat zou je ervan denken
als we dit jaar gewoon eens lief voor elkaar zijn met z’n allen? Elkaar niet de tent uitvechten om grond, geloof, of geld? Dat er geen kinderen bedolven hoeven te worden onder het puin van hun instortende huis, hun ouders niet hoeven te verliezen bij bombardementen, niet ‘s nachts midden op zee hoeven te verdrinken terwijl ze alleen maar veilig de overkant proberen te bereiken? Zullen we geen vliegtuigen meer laten ontploffen, geen vrachtwagens meer op mensen in laten rijden en proberen eens naar elkaar te luísteren? Zodat er niet weer een heleboel mensen boos en verdrietig hoeven te worden omdat ze zich niet gezien voelen? En daardoor dan hele nare dingen gaan doen, uit pure wanhoop en frustratie? Zullen we elkaar respecteren, ook als we het niet met elkaar eens zijn? Agree to disagree zeg maar en elkaar dan gewoon de hand schudden?

Natuurlijk, ik weet ook heus wel
dat het niet allemaal alleen maar rozengeur en maneschijn kan zijn. Een heel jaar zonder dat er iets vervelends gebeurd, dat is helaas een utopie. Daarvoor zijn er teveel mensen en belangen op de wereld, dan houd je gewoon niet altijd pais en vree. Maar zeg nou zelf, we hebben onze portie de laatste tijd toch wel gehad? Ik vind van wel, dus verdienen we nu rustiger vaarwater. Tijd om bij te komen, tijd om te helen. Voor zover dat kan, want de wonden die er vorig jaar geslagen zijn, zijn behoorlijk diep. Of we het bloeden daarvan kunnen stelpen, vraag ik me eigenlijk ten zeerste af, maar gun ons dan in ieder geval de tijd om ze te verbinden. De tijd om het stof te laten neerdalen, zodat we elkaar tenminste weer eens kunnen zíen, recht in de ogen kunnen aankijken en daarin kunnen lezen dat we het eigenlijk allemaal zo niet willen.

Lief nieuw jaar,
zou jij kunnen zorgen voor wat meer zonneschijn misschien? Zodat de mensen weer gaan lachen en alles er weer wat mooier uitziet? Ik heb daar zo’n behoefte aan, want de laatste tijd moet ik zo vaak huilen. Omdat ik zoveel dingen zo lelijk en zo somber vind, terwijl ik wéét dat de wereld juist heel mooi is. Maar ik heb steeds vaker moeite om het nog te zien. En dat vind ik zonde, want ik wil niet de hele tijd verdrietig zijn en me zorgen maken. Ik wil zo graag weer naar de televisie kunnen kijken zonder dat ik bij voorbaat bang ben voor wat ik te zien zal krijgen. Ik wil zo graag naar buiten gaan en zien dat de mensen vrolijk zijn, in plaats van dat ze stuurs en ontevreden langs elkaar heen snellen, vast in hun eigen wereld, waardoor ze geen oog meer hebben voor die van een ander. Lief nieuw jaar, kun jij er alsjeblieft voor zorgen dat we het weer sámen doen?

Ik haal opgelucht adem
als ik straks de frisse januarilucht opsnuif. Een nieuw jaar, dus ook een schone lei. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Out with old, in with the new. En hoewel we de rokende puinhopen van 2018 niet zomaar onder het tapijt kunnen schuiven en verder kunnen gaan alsof er niets gebeurd is, hoop ik toch, lief 2019, dat jij de bittere nasmaak die je voorganger heeft achtergelaten iets kunt verzachten. Ik geloof in jou, lief nieuw jaar, ik heb mijn zinnen dubbel en dwars op jou gezet. Je kunt het, ik weet het zeker. En ik ga je helpen. Dat beloof ik. Want hoewel het een flinke klus zal zijn, maken vele handen nog altijd lichter werk.

Lees ook: Omdat deze wereld wel wat extra moed kan gebruiken.