Een pleidooi voor de Lonely Planet-loze reis

Het lijkt bijna de eerste ingeving van iedereen die op reis of op vakantie gaat: de Lonely Planet van het land van bestemming aanschaffen. Want mensen denken dat een trip zonder het beroemde blauwe boek geen optie is. Daarom een pleidooi voor een reis zónder deze reisbijbel. Want Liselotte denkt dat het veel, maar dan ook echt veel leuker is zonder.

De doorsnee westerse reiziger pik je er overal ter wereld zo uit. De ‘reiziger’ die gewoon op een lange vakantie van een week of drie vier is. Men neme: een ray-ban zonnebril, een windjack van the North Face, een gloednieuwe backpack in een matchende kleur en stevige, stoere wandelschoenen die in het land van herkomst niet worden gebruikt. De Canon D5500 (instapmodel spiegelreflexcamera) zit al die weken praktisch aan de hand van de reiziger geplakt, net als zijn of haar blauwe bijbel. Het blauwe boek dat je vertelt waar je moet eten, waar je moet slapen en wat je echt MOET doen en zien: de Lonely Planet. Zodat je precies dezelfde reis maakt als al die andere blauwe-boek-aanbidders. En dat zijn er nogal wat. Lekker verrassend, lekker origineel. En man man wat een toeval, dat ze het buurmeisje van tante Greet en een oud-klasgenoot tegenkwamen in de jungle van Colombia. Nou beste mensen, zo toevallig is dat niet.
Als iedereen die reist in verre landen precies de dingen doet die je leest in de LP, dan volgt iedereen dezelfde route, dan maakt iedereen dezelfde foto’s en eet iedereen bij dezelfde restaurants. En dan blijft iedereen heel toevallig vrienden van vrienden en kennissen van vroeger tegenkomen.

Natuurlijk wil ik niet dat je naar gevaarlijke gebieden gaat en natuurlijk bezoeken mensen dezelfde streken en steden met een reden: ze zijn het bezoeken heel erg waard. Mijn punt: gebruik die reisgids niet als enige informatiebron voor alles wat je doet. Vraag de eigenaar van een hostel of een hotel eens wat híj of zíj een goed restaurant vindt. De tourguide die in de LP wordt aangeraden is heus niet de enige goede, en op de plek waar je slaapt vind je reizigers die je up to date informatie kunnen geven over alles wat zij hebben gedaan. Natuurlijk is niet iedere tip bruikbaar. Maar soms, of nee váákk, is die hike die een local je tipte, waarvoor je een lokale bus moest nemen en praktisch in je eentje van het waanzinnige uitzicht genoot veel toffer dan die route naar dat licht blauwe meer waar je met driehonderd anderen in zwom. Nee, dat ziet niemand op de foto die je na 10 mislukte pogingen maakte waarop jij het lijkt alsof jij de enige bent. Maar we weten allemaal dat je daar niet in je eentje was. En dat die mensenmassa dat meer toch echt een stuk minder mooi maakte.

Ps. Verder veroordeel ik niemand die wel besluit het boek te kopen of mee te nemen. Natuurlijk lees je er ook handige informatie, weetjes, dingen over geld en de taal. Al die info is ook te vinden op het wereldwijde web, maar ja, in de LP staat alles bij elkaar. Wat ik wil zeggen: vraag eens een local om een tip, praat met reiziger in hostels. Grote kans dat je wordt verrast, dat je van de gebaande paden gaat. Dat is toch het leukste wat er is?

Lees ook: Ook altijd de drang om te reizen? Dat zijn je genen