Hoe onschuldig is micro-cheating?

Van micro-dosing (kleine doses -psychedelische drugs gebruiken, op het werk.) tot logeren in micro-hotels (slapen in een capsule), dit jaar doen we alles graag micro. Zelfs micro-cheating is een trend. Maar hoe onschuldig is het? En hoe ga je ermee om?

Liegen over je relatiestatus op Facebook, actief zijn op social media met die ene leuke man of vrouw terwijl je partner naast je zit, een Tinder account aanhouden tijdens je relatie, of veelvuldig met een ex appen terwijl je partner van niks weet, het is allemaal heel onschuldig, toch? Want, hee, er worden geen steelse blikken noch lichaamssappen uitgewisseld. Moet kunnen dus. Think again, want wie stiekem virtueel flirt doet aan micro-cheating.  

Zelf ontvang ik af en toe nog een berichtje van een of andere ex-scharrel uit de periode dat ik als promiscue, vers gescheiden single door het leven ging. Nieuwsgierig informeert het schatje hoe het met mij gaat, om na mijn antwoord ‘Met mij prima, en met jou?’ meteen ter zake te komen met de vraag of het nu al eens uit is en wanneer er weer afgesproken kan worden. Ik kies er in zo’n geval voor om kort en bondig te reageren: ‘Helaas voor jou, ik ben nog steeds heel gelukkig met mijn vriend.’ Of effectiever: ik verwijder zonder verder nog te reageren het nummer uit mijn telefoon. Ik ben namelijk niet geïnteresseerd in een potje buitenechtelijke seks, dus wat heeft het nog voor zin zo’n voormalig seksvriendje nog langer aan het lijntje te houden? Een stevig potje ghosting is in zo’n geval echt het duidelijkste signaal.

Maar ….er is ook zo’n ex met wie ik om de zoveel maanden opeens wel een avond lang app. We hebben het dan over het leven en de liefde. Maken grapjes en tonen interesse. En soms strooit hij ook even een klein egostrelend complimentje mijn kant op. Opdringerig is hij nooit en afspreken gaan we ook niet meer, het is de kat op het spek binden. Na zo’n appsessie is het meestal weer maanden stil en denk ik niet meer aan hem en hij ook niet meer aan mij. En toch voelt het niet helemaal koosjer, omdat ik de appjes niet deel met mijn vriend. Ik maak me, kortom, sporadisch schuldig aan een vorm van micro-cheating. Iets wat ik dus totaal niet trek als het andersom gebeurt. Recent flipte ik namelijk volledig de pan uit toen mijn geliefde een borrelafspraak bleek te hebben gemaakt met een ex. Zo’n kalverliefde die ooit ook een keer vleselijk geconsumeerd was, maar daarna niet tot een liefdesrelatie leidde, maar wel tot een soort vriendschap.

Wat mij stak was dat de afspraak was gemaakt, zonder enig overleg. Het geborrel met de ex slash goede vriendin ging namelijk plaatsvinden op een vrijdag in ‘ons’ weekend samen (als co-ouder prop ik romantische dates en andere sociale afspraken allemaal in mijn kindloze week). Daarbij kwam dat ik in anderhalf jaar tijd nog nooit aan deze vriendin was voorgesteld, terwijl ik verder al zijn vrienden kende, ook de vrouwelijke.  Dat ik de afspraak als een lichte vorm van micro-cheating beschouwde zette hem wel aan het denken.

Veel mensen doen aan micro cheating zonder er erg in te hebben.  Een lief Facebook berichtje aan iemand van het andere geslacht is ook geen misdaad, en een avond borrelen met een leuke ex hoeft heus niet tongend in een steegje te eindigen. Maar als het stiekem gebeurt, is het meestal reden voor alarmbellen om te gaan rinkelen. En laten we niet naïef doen: micro kan zomaar opeens omslaan in macro. Zeker bij een drankje, of zes.

De enige oplossing is om er openlijk over te praten. Het levert sowieso een eerlijk gesprek op over (micro) vreemdgaan en wat je daar precies onder verstaat. Over hoe intiem je eigenlijk kunt worden met een ander en waar je grenzen liggen. Als je zo’n gesprek overleeft zonder elkaar hysterisch met glaswerk te bekogelen, is er hoop voor de relatie.

Lees ook: 11 heerlijk ouderwetse relatietips (ze werken!)

Gerelateerde artikelen

Back to top button