Levensles: het meisje en de appel

Er was eens een leraar aan een 7-jarige leerlinge vroeg: “Als ik je één appel en één appel en nog één appel geef, hoeveel appels heb je dan?”
“Vier”, zei het meisje zonder aarzelen.
De leraar was zichtbaar teleurgesteld. Hij had het kind toch tellen geleerd?
Toen bedacht hij zich zich dat het meisje misschien niet goed had geluisterd. Dus herhaalde hij zijn vraag, iets strenger dit keer.
“Luister goed. Als ik je één appel en één appel en nog één appel geef, hoeveel appels heb je dan?”
Het meisje wilde haar leraar niet opnieuw teleurstellen, dus dacht ze langer na. Vervolgens zei ze: “vier”
Weer was de leraar teleurgesteld. Tot hij zich bedacht zijn leerlinge misschien liever kersen at, misschien wist ze het dan wel?
Vol enthousiasme vroeg de leraar: “Als ik je één kers en één kers en nog één kers geef, hoeveel kersen heb je dan?”
“Drie?” zei het meisje met een aarzelende glimlach.
De leraar was blij,want zijn aanpak was geslaagd. Nu zou het met de appels vast ook lukken. Dus vroeg hij het nog één keer, maar ook nu antwoordde het meisje met “vier”.
Geïrriteerd en streng vroeg de leraar: “Hoezo? Waarom tel je wel drie kersen en niet drie appels?”
“Nou,” zei het meisje “omdat ik al de hele tijd een appel in mijn tas heb.”

beeld: Unsplash

Lees ook: DIT is het geheim van gelukkige mensen (in 7 ‘happy habitus’)