Ook een blinde kip? Let op nu het weer donker is!

Liesbeth is nachtblind én vergeet om de haverklap dat ze een bril heeft die ze dus wel OP moet zetten. Vooral nu, want het wordt weer donker(der). En dat maakt een verschil van dag en…nacht, juist.

Ik ben dus nachtblind. Als het ’s avonds begint te schemeren in de zomer heb ik tijdelijk moeite om diepte en afstanden in te schatten, waardoor ik wel eens met fiets en al de bosjes in ben gereden omdat ik dacht dat het fietspad daar liep. Niet dus. Eenmaal echt donker zijn die inschattingsproblemen verdwenen, maar ik moet wel altijd een beetje licht ergens vandaan zien piepen vanonder een gordijn of luxaflex, anders loop ik overal tegenaan. Zo ook laatst, toen ik in een weekend in een aardedonkere hotelkamer sliep waar alles zwart werd zodra we het licht uit deden, en alles ook zwart bleef. Geen schemertje, geen flauw schijnseltje, geen lichtstraaltje vanonder een deurkier, niets dan tomeloos duister was ons deel. “Heerlijk”, zuchtte mijn geliefde terwijl hij zich knorrend omdraaide. Maar ik liep nog geen uur later met een doffe klap tegen de muur aan, op zoek naar de wc. Om vervolgens mijn teen te stoten aan een koffer die ik niet zag (maar wel voelde) en op weg terug vervolgens het bed gewoon niet meer terug kon vinden. Grommend en mompelend liep ik door die kamer, op zoek naar het gordijn om open te doen zodat ik tenminste wat zág. Helaas kon ik ook de ramen niet vinden, dus maakte ik manlief uiteindelijk maar wakker met de lieflijke woorden ‘WAAROM IS HET HIER ZO TAKKEDONKER? IK ZIE ECHT NIKS IN DEZE HUT! DIT IS TOCH NIET GOED?” En het bleef nog lang onrustig, zal ik maar zeggen.

Ik ben, kortom, bij vlagen een blinde kip. En dat is helemaal niet erg, als ik daar maar wel een beetje op anticipeer. En dat laatste heeft sinds een paar jaar een extra dimensie gekregen in de vorm van…een bril. Die bril staat me overigens uiterst sexy al zeg ik dat zelf, maar dan moet ik ‘m wel eerst opzetten. En dat vergeet ik nogal eens, waardoor ik me aan het einde van een lange schrijfdag nog steeds weleens vertwijfeld afvraag waarom mijn ogen zo branden en mijn oogleden zo zwaar aanvoelen. Waarna ik na uren tikken met die brandende ogen en oogleden en alles opzij kijk, en daar mijn bril zie liggen. Die me verontwaardigd aankijkt. Sexy, maar ongebruikt. Nouja, dat werk dus. En dat is natuurlijk allemaal reuze onschuldig, maar dat wordt dus een ander verhaal in het verkeer. Zo las ik in een onderzoek van Specsavers dat een groot deel van de Nederlanders (69%) ongemakken ervaart tijdens het rijden in het donker, bijvoorbeeld koplampen die in ons gezicht schijnen, bochten niet goed aan kunnen zien komen of, herkenbaar, afstanden niet goed in kunnen schatten. Het schijnt ook zo te zijn dat kijken in het donker wel een verschil van driekwart punt in sterkte kan inhouden en sommige mensen ’s avonds dus wel een bril nodig hebben (en overdag niet). Vrouwen ervaren vaker ongemakken bij rijden in het donker dan mannen, waardoor we geneigd zijn om minder het verkeer in te gaan in het donker, vooral in de winter. Veel mensen gaan zelfs eerder weg van een feestje om niet door het donker naar huis te moeten rijden, of vragen hun man om te rijden. Ik dus ook. Maar ik vraag mijn man altijd te rijden, want dat kan hij nu eenmaal heel erg goed. Ook in de zomer, als hij koeltjes een zonnebril OVER zijn eigen bril heen schuift als de zon in zijn ogen schijnt tijdens het rijden want waarom zou je een zonnebril op sterkte kopen als het zo ook best gaat? Wat me eraan herinnert dat ik bij dezen zijn verjaardagskadootje heb bedacht, maar dit allemaal geheel terzijde. Belangrijk is dus dat we regelmatig onze ogen laten test, zo’n eens per twee jaar. Dan weten we hoe het nou écht met ons zicht gesteld is en kruipen we misschien weer eens achter het stuur in deze donkere maanden.

Want niet in het donker willen rijden of je bril vergeten op te doen is allemaal geen ramp natuurlijk, maar wel iets om weer even alert op te zijn de komende tijd. Zeker nu de wintertijd weer begonnen is en we dus allemaal weer en masse in het donker vertrekken, en weer thuiskomen. En een niet gecorrigeerde afwijking al een flinke impact kan hebben op je rijgedrag. Doen we er ook nog even een nieuw setje fietslampjes bij en klaar is kees. Ga ik nu weer even verder met tikken, zet ik meteen even braaf mijn bril op. Maar wacht eens, waar is dat ding gebleven? En waarom is het hier zo donker? DIT IS TOCH NIET GOED?