Waarom ik zo van opruimen houd

Ze zeggen wel eens dat mensen die heel georganiseerd zijn, stiekem enorme chaoten zijn in hun hoofd. Suzanne (37) kan daar over meepraten.

Ik beken, ik ben dus iemand die enorm van opruimen houdt. Van overzicht, van lijstjes, excel sheets en planning. Ik heb thuis drie agenda’s. Geen grap: een bedrijfsagenda, een cozi app voor het hele gezin en ook nog eens een weekplanner bij de koelkast. Ik heb een kast vol kleding, op soort gesorteerd – niet op kleur, want dan hangen broeken en shirts door elkaar heen en daar word ik zeer onrustig van, ai ai ai. Mijn hangers hangen overigens ook allemaal keurig dezelfde kant op. En die van mijn man inmiddels door mijn toedoen ook.

Lang voordat Marie Kondo haar intrede deed, was mijn ondergoed al eeuwen onder verdeeld in vakken en mijn schoenen staan ingedeeld op gelegenheid op een rij. Ik heb zes bankrekeningen – voor elk potje één: kind, boodschappen, spaar voor de toekomst, spaar voor onverwachte zaken, belastinggeld opzij (want zzp’er) en betaalrekening – ik kan niet uitsluiten dat er meer bijkomt. Mijn email heeft verschillende postvakken, met thema’s. En ja, mijn administratie bewaar ik keurig in multomappen, op jaar gearchiveerd. In mijn badkamer zijn de producten in categorieën verdeeld: ik heb potten voor elastiekjes, haarspeldjes, wattenstaafjes en proefmonsters van geuren. Haarproducten staan op de ene rij, body en gezicht op de volgende, en medicijnen zijn opgedeeld in ladewerk. En weet je wat? Ik. Hou. Ervan. Ik voel dus enórm genoegdoening als ik al die keurigheid zo beeldig naast elkaar zie. Overzichtelijk, ordentelijk, harmonieus. En vooral: bevredigend. Aaaah.

Toch vroeg ik me laatst – toen ik de was aan het ophangen was en de kleren van de zoon per se op een hangrek wilde hangen, zodat de kleren van mij en zijn vader op een sta-rek konden, want kom op zeg, anders ziet dat er niet lekker uit qua lengte en rommelig enzo, quelle horreur! – of ik niet een beetje doorsloeg. Want, wáár was dat nou allemaal voor nodig? En wat bereikte ik hier precies mee? Tot ik me herinnerde dat er ook wel gezegd wordt dat mensen die extreem georganiseerd zijn, stiekem enorme chaoten zijn in hun hoofd. En to be honest: ik hoorde daar een bingo. Want toen ik een beetje ging nadenken over het waarom ik dit toch allemaal deed, kwam ik erachter dat opruimen voor mij een manier is om te levelen. Om overzicht te krijgen in mijn hoofd.

Om alles wat ik die dag/ week/ maand heb meegemaakt, gevoeld en gedacht een plek te geven. Want in mijn binnenwereld hebben mijn gevoelens en emoties nogal eens de neiging de polonaise te dansen of een kermis op te zetten. En nu komt dus de clou, want in feite wil ik met het opruimen van mijn huis, ook mijn binnenwereld in lades stoppen. Net zo geordend als mijn ondergoedla – alles keurig in vakken. Natuurlijk is dat alleen maar een illusie, want life just happens. Maar toch heb ik het idee dat ik, zodra ik een blik werp op het resultaat, los kan laten. En zolang ik niet gecast wordt voor de TLC-serie Obsessive Compulsive Cleaners, vind ik het eigenlijk allang best. En blijf ik – zoals ze dat zo on point noemen – lekker door rommelen.