Waarom je die ene onbereikbare maar niet uit je kop krijgt (en dat wél goed zou zijn)

‘I just can’t get you out of my head.’ Kylie Minogue zong het al in 2001. Soms heeft iemand zich een weg je hoofd in geklauwd en weigert ie te vertrekken. Terwijl die iemand helemaal niet open staat voor ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’.

Ik heb mijn aandeel gehad in onbereikbare mannen. Of ze nou getrouwd waren of fervente wereldreizigers of mijn beste vriend, bij allemaal was het vanaf de eerste minuut duidelijk dat ik ze niet kon temmen. En ja, dat was dan juist zo aantrekkelijk he…? Want wat je niet kunt hebben is opeens wel héél erg interessant.

En ik ben niet de enige. Veel mensen blijven maar achter iemand aanzitten die gewoonweg niet beschikbaar is. En ‘niet beschikbaar’ is eigenlijk veel breder dan we denken. Het is ook die persoon waar je wel een relatie mee hebt, maar die uitieindelijk toch niet wil settelen. Die steeds vreemdgaat. Zo’n relatie zorgt ervoor dat je de macht en de controle over jouw leven overgeeft aan een ander.

Relaties of niet-relaties of verhoudingen of hoe-je-het-ook-noemt met onbereikbare mensen zijn frustrerend en niet bevredigend. Toch blijven we ermee doorgaan. De grote vraag is: waarom? Waarom leggen we ons er niet gewoon bij neer en richten we ons op iemand die we wél kunnen krijgen? Iemand die beter voor ons is, waar we een stabiele toekomst mee kunnen opbouwen?

Wat ideeëen over de psychologie erachter:

1. Schaarste. Stel er zijn twee soorten jam. Je ziet iedereen een pot van de ene soort pakken, van de ander ligt het hele rek nog vol. Welke wil jij? In ieder geval níet de jam die er nog voor het oprapen ligt. Want die jam zal wel vies zijn, anders zou die ook wel bijna uitverkocht zijn. En ja, mensen zijn in feite als jam. Ligt er een kerel voor je deur te posten, klaar om de rest van zijn leven met je door te brengen? BORING. Als iets zomaar voor het grijpen ligt, zal het wel niet veel waard zijn. Nee, dan die onbereikbare persoon die al getrouwd is/steeds vreemdgaat/eigenlijk nogal een arrogante kwal is. Die is gewild, dus die willen we.

2. De ander blijft een uitdaging. Laten we eerlijk zijn, we houden best van een uitdaging. Van de opwinding van de jacht. Hoe onaantastbaarder iemand is, hoe groter en aanlokkelijker de uitdaging is. Als een test. We willen bewijzen dat niets of niemand onbereikbaar is. Dat zulke beperkingen voor ons niet gelden. We willen weten: zal het ons uiteindelijk lukken? (NEE, het antwoord is NEEEEEEEEEEE).

3. De realiteit kan nooit tippen aan je verbeelding. Hoe geweldig iemand ook is in het echt, ze zijn nooit zo ongelofelijk als je ze in je gedachten voorstelt. Want ja, in jouw verbeelding vallen hun gebreken best mee. Hebben ze niet voor de 800^e keer de afwas voor jou achtergelaten. Fantaseren over hoe fantastisch deze mensen zijn, is eigenlijk een stuk leuker dan ze echt bij je op de bank hebben liggen met hun stinklijven.

4. Het blijft speciaal. Je spendeert niet zomaar een heel weekend met je lover. Elke kans dat je samen kunt zijn, zorgt ervoor dat je hart uit je borstkas springt. Elke keer als je hem of haar ziet is het speciaal, een dikke bonus. Voel je je blij en uitgelaten als een kind met een nieuw speeltje.

5. Een niet-relatie vraagt om minder inzet dan een wel-relatie. Niet dat je geen úren kwijt bent aan zijn Facebook checken of haar Instagram stalken, maar een echte stabiele, langdurige relatie kost meer tijd, energie en moeite. Hoe goed jullie ook bij elkaar passen, om een relatie te laten werken vraagt dat inzet. Ook best relaxed om dat niet te hoeven geven.

6. Het geeft je een duidelijke, externe reden waarom jullie niet morgen in het huwelijk treden. ‘Hij is gewoon niet klaar om te settelen.’ ‘Ze heeft al een relatie.’ Dit zijn allemaal tastbare, legitieme oorzaken van jullie gebrek aan een (stabiele) relatie. Je hoeft je dus geen zorgen te maken dat het komt doordat jij te jaloers bent of altijd een draak van een ochtendhumeur hebt. Dat jullie geen happily ever after zullen hebben is niet jouw schuld. Dat is klote, maar wel makkelijker dan een relatie kapot zien gaan omdat het gewoon niet lukt tussen jullie.

7. Wat je niet hebt kun je ook niet verliezen. Mensen die bang zijn zich te binden of verlaten te worden, kiezen vaak voor dit soort ingewikkelde relatieconstructies. Het biedt namelijk een fijn soort zekerheid. Je weet dat dit precies is wat je met elkaar hebt. Dat je iemand nooit helemaal zult hebben, en dus ook niet zal verliezen. Je beschermt jezelf tegen te erg gekwetst worden – tenminste, dat dénk je. Want ondertussen kwets je jezelf de hele tijd doordat je jezelf niet iemand gunt die écht voor je gaat.

Want hoe fijn het ook is op z’n tijd, zo’n lover op afstand, de illegale avondjes in dat hotel, die heimelijke WhatsAppjes tussen jullie beiden, op lange termijn doe je jezelf tekort. Want elke keer dat je geliefde in de auto stapt naar zijn vrouw, elke keer dat je lover weer liever op wereldreis gaat, zendt dat dezelfde boodschap uit naar jou: Jij bent het niet waard om te blijven. Jij bent het niet waard om op nummer 1 te staan. En dat ben je wel. Durf het te proberen. Gun het jezelf.

Lees ook: Dit zegt de manier van handen vasthouden over je relatie

(Beeld: Unsplash)