Waarom je niets moet verwachten (en alles daar leuker van wordt)

Verwachtingen, ze zijn zo ongeveer de dood in de pot voor alles. Veel leuker is het dan ook om niets te verwachten, en maar te zien wat er gebeurt. Want dat is vrijwel altijd anders dan je…verwachtte, ja.

Ik zal begin twintig geweest zijn. Ik werkte in die tijd in de horeca om mijn studie te betalen, en ontmoette daar veel verschillende mensen. Van allerlei leeftijden, met wie ik graag na sluitingstijd tot diep in de nacht verstoppertje speelde (serieus, dat deden we, ik mis het nog steeds wel eens) en waar ik diepe gesprekken mee had, met veel wijn. Tijdens een van die gesprekken ging het over later, en wat we wilden met ons leven, toen ineens een mannelijke collega van me nogal robuust ons gemijmer onderbrak met: “Ja, verwachtingen. Dát zou nou eens als eerste afgeschaft moeten worden. Het leven gaat toch nooit zoals je verwachtte, en ondertussen leiden verwachtingen je aandacht alleen maar af wat wat er wél gebeurt.”

Het is vreemd hoe je bepaalde, eigenlijk nietszeggende momenten achteraf soms zo goed onthoudt. Maar dit was zo’n moment en ik hoor het hem nu weer zeggen terwijl ik eraan denk. Inclusief de manier waarop hij daarna een shagje draaide (ja roken, dat deden we in de nineties dus nog gewoon binnen) en wegliep om bier te halen. Voor ons, met z’n allen daar aan dat tafeltje. Met onze verwachtingen. Kneuzen die we waren. Terwijl hij zelf toch ook gewoon pas 22 was, maar kennelijk al veel meer wist dan wij. Want er was iets verstandigs in hoe hij het zei, iets nuchters en vrolijks bijna. En ik ben het dus nooit meer vergeten.

Inmiddels weet ik namelijk dat hij gelijk had. En dat het een enorme opluchting is als je stopt met dingen te verwachten. Van het leven in het algemeen, en vooral van de mensen die je daarin zult ontmoeten. Hooguit mag je van jezelf zo nu en dan wat dingen verwachten (maak eens iets af, wees vriendelijk, gebruik deodorant, praat niet met volle mond, val niemand in de rede, ik zeg maar even wat) maar daar houdt het dan ook meteen weer op. Want wie teveel van zijn of haar levensloop of anderen verwacht, loopt de kans blind te zijn voor wat er intussen gebeurt. En dat wat er gebeurt, dat is dus het echte leven. Niet dat wat je in je hoofd had geconstrueerd en wat misschien wel helemaal nooit gebeurd, maar waar je (onbewust) wel op blijft hopen. Omdat je het nu eenmaal zo wilde, en dus ging verwachten. En daarmee leg je tegelijkertijd, zonder dat je het nou zo doorhebt, meteen een basis voor teleurstelling. Want hoeveel je ook fantaseert en droomt; niemand krijgt garanties in het leven. Dus kun je misschien maar het beste uitgaan van wat er is, en niet van wat er zou moeten zijn. Niet omdat je niet langer fantaseert of dromen hebt, maar omdat je jezelf daarmee de ruimte geeft. En vrijheid, dat vooral.

Ik heb gemerkt dat het leven daar leuker van wordt, en dat het ook niet heel erg moeilijk is. Dat als je niet teveel van te voren inkleurt en beoordeelt, er onverwachte wendingen kunnen komen. En dat werkt ook andersom, dus dat dingen daardoor juist leuker kunnen zijn dan je had verwacht. Vanochtend nog, had ik een afspraak met een paar mensen waar ik een beetje tegenop zag. Ik had slecht geslapen vanwege een griepje, en was niet goed voorbereid op het gesprek vond ik. Toch ging ik wel, ik besloot er maar gewoon te zijn en het verder wel te zien. Je raadt het al: ik had een geweldige ontmoeting, vol inspiratie en lol, juist omdat er van tevoren niets vast lag. De lat laag lag. En vanuit die vrijheid kon iedereen ineens vrijuit praten en elkaar spontaan aanvullen, wat de sfeer nogal ten goede kwam. Fluitend liep ik weer naar buiten, terwijl mijn verwachtingen nog steeds morrend in mijn bed lagen, vol tegenzin en wat-is-het-donker-buiten en ja-hoor-drie-uur-slaap-arme-ik-en-is-het-al-lente. En ik was dolblij dat ik dus even een stukje niet naar ze geluisterd had.

Kortom, je verwachtingen binnen de perken houden is het proberen waard, het kost niets en je doet er jezelf een plezier mee, denk ik. Was het niet John Lennon die zei dat het leven is wat er gebeurt terwijl je andere plannen maakt? Ik denk dat hij het goed zag, want de Beatles wisten dingen. En anders is het misschien wel een mooie gedachte dat het leven soms wel veel beter uit de hoek kan komen dan je verwachtte, zal ik maar zeggen. Dat is een kwestie van een beetje leren vertrouwen. Op het onverwachte, dat dan weer wel. Zo, en nu ga ik verstoppertje spelen. Wie had dat ooit nog…. verwacht inderdaad.

LEES OOK: Waarom het soms hoog tijd is voor een mentale detox

Gerelateerde artikelen

Back to top button