3 Redenen waarom Mannen niet altijd moet betalen

Wat? Maar drie redenen?

Dit onderwerp lijkt een no-brainer, maar zo nu en dan is het de moeite waard om een vraag of probleem opnieuw te bekijken dat al beantwoord, opgelost en opgelost lijkt te zijn.

Begrijp me niet verkeerd. Ik heb er geen problemen mee als een man de hele rekening van een date betaalt, het hele diner, de bioscoopkaartjes, de benzine voor de auto, de Uber- of taxirit, de kaartjes voor het theater, de opera of het concert. Dat is prima. Ik heb er ook geen probleem mee als een vrouw precies hetzelfde doet.

Ik heb er zelfs geen probleem mee als de ene of de andere partner alles betaalt wat duurder is, zoals een weekendje weg in het binnenland of een vakantie overzee.

Maar ik trek de grens bij mannen (of vrouwen, wat dat betreft) die alles betalen. Laten we het voorlopig even bij mannen houden, want dat idee lijkt een overblijfsel uit het verleden te zijn. Hier zijn drie goede redenen waarom mannen niet alles zouden mogen of moeten betalen in een relatie.

Het is niet eerlijk

Dit lijkt vrij voor de hand liggend. Een relatie moet eerlijk en gelijk zijn, een verdeling tussen twee partners. Dit geldt niet alleen voor het betalen voor dingen – het zou ook moeten gelden voor klusjes en het verdienen van inkomen en het uitzoeken van vakanties en alle andere aspecten van de relatie.

Ik bedoel niet dat de ene partner niet meer mag betalen, of meer mag verdienen, of vaker het vuilnis buiten mag zetten. Als je twee auto’s hebt en maar één garage (of als je een garage voor twee auto’s hebt die halfvol staat met dozen en andere spullen), dan zal een van jullie op straat moeten parkeren, of onder die boom die plakkerig sap op de motorkap en voorruit druppelt. Zolang jullie allebei een gesprek hebben en het eens zijn over een eerlijke manier om te beslissen wiens auto gedekt is en wiens niet, is dat prima.

Hetzelfde geldt voor het betalen van afspraakjes. Misschien ben je in het begin, tijdens de eerste paar afspraakjes, niet zeker van elkaar of probeer je indruk op elkaar te maken, dus grijpt een van jullie naar de rekening in het restaurant en weigert de ander te laten betalen. Prima. Geen probleem. Maar laat die eerste vrijgevigheid geen ongelukkige gewoonte worden.

Op een gegeven moment moet je een volwassen gesprek voeren over het delen van de kosten. Het is niet gemakkelijk om zo’n gesprek te beginnen, of jij nu degene bent die heeft betaald (omdat je bang bent dat je als goedkoop wordt gezien) of als jij degene bent die niet heeft betaald (omdat je misschien bang bent dat je dingen niet kunt betalen). Maar voor de gezondheid van je relatie is het van vitaal belang om vanaf het begin met elkaar te praten en de kosten te delen.

Het versterkt prehistorisch denken

Het oude idee dat mannen vrouwen bezaten werkte vroeger misschien wel, maar is vandaag de dag helemaal niet meer van toepassing. Vroeger had je het idee dat een man een baan had en geld verdiende, een mooie auto kocht, een vrouw mee uit eten en naar de film nam in zijn mooie auto, voor alles betaalde, deuren voor haar opende en dat zij hem dan op de een of andere manier iets schuldig was. Hij betaalde in zekere zin voor haar aandacht en haar aantrekkelijkheid. In theorie concurreerde hij met meerdere mannen om haar aandacht en hoe meer geld hij uitgaf, hoe beter zijn kansen waren.

Maar die dynamiek tussen mannen en vrouwen is al lang geleden de prullenbak ingegaan. Tegenwoordig is het veel waarschijnlijker dat mannelijke en vrouwelijke partners op afspraakjes of getrouwde echtgenoten allebei werken en geld hebben dan vroeger. Ze zouden dus allebei voor dingen moeten betalen.

Het is zeker waar dat sommige ouderwetse ideeën over mannen en vrouwen niet veranderd zijn en te wijten zijn aan aangeboren principes van de menselijke natuur. Mannen proberen nog steeds typisch op te scheppen om indruk te maken op vrouwen en vrouwen aan te trekken, en wat geld laten zien is nog steeds een manier om indruk te maken op (sommige) vrouwen. Maar vrouwen hebben hard gewerkt voor hun sociale en politieke bevrijding en een man overal voor laten betalen staat haaks op de winst die ze hebben geboekt.

Als een man voor alles betaalt, en als een vrouw dat toelaat, is de boodschap dat de vrouw op de een of andere manier verplicht is aan de man, of afhankelijk van hem. Dat is voor geen van beide partners een gezonde boodschap om te horen. Beide partners moeten weten dat ze op eigen benen kunnen staan als dat nodig is en beiden moeten weten dat ze een essentiële bijdrage leveren aan de relatie en het huishouden.

Het zorgt voor een scheve dynamiek tussen partners

Er is een machtsdynamiek in relaties, al wordt die niet altijd duidelijk tot er wat tijd voorbij is gegaan. Maar tegen de tijd dat twee mensen getrouwd zijn, zijn de lijnen van kracht en zwakte tussen hen meestal vrij duidelijk.

Iedereen heeft sterke en zwakke punten die ze in de relatie inbrengen, en de ideale situatie is dat de sterke punten van de ene partner helpen om de zwakke punten van de andere partner te compenseren, en vice versa. Een relatie moet, om gezond en duurzaam te zijn, gebaseerd zijn op het principe van gelijkwaardige partners. Elke partner brengt veel positieve dingen in de relatie en levert er veel bijdragen aan.

In een relatie waarin de man voor alles betaalt, ontstaat er meteen een ongelijke dynamiek. Zelfs als het in het begin niet openlijk en duidelijk is, kan die ongelijke machtsdynamiek leiden tot wrok bij een van beide partners – dit kunnen onbewuste wrokgevoelens zijn waarvan mensen zich niet eens bewust zijn dat ze hebben. De man, die voor alles betaalt, kan wrok opbouwen omdat hij voor alles moet betalen. De vrouw kan ook haatdragend worden, omdat ze gecontroleerd of gedomineerd wordt door geld. Dergelijke wrokgevoelens hebben de neiging om na verloop van tijd aan een relatie te vreten, zoals termieten die een houten huis wegvreten. Je ziet de termieten misschien niet, maar op een dag stort het huis in.