Zo herken je een postnatale depressie (en dit kun je meteen doen)

Dat je na de komst van je kind niet elke seconde van de dag op een roze wolk zit, is normaal. Maar als je die wolk alleen nog maar diep donkergrijs is, kan er meer aan de hand zijn. Tilda Timmers kreeg een postnatale depressie en schreef er een boek over. Hierin staat onder andere hoe je een depressie kunt herkennen, maar ook wat je moet doen.

Lees ook: Deze kunstenaars laten zien hoe een depressie voelt

Zo herken je een postnatale depressie

-Eerst even dit: het is normaal dat je je in de dagen na je bevalling shaky, onzeker en huilerig voelt. Deze babyblues hoeft zeker niet een voorbode of teken van een postnatale depressie te zijn. Maar het is ook normaal dat dit gevoel wegtrekt en niet weken- of maandenlang alles blijft overheersen. Als dat wel gebeurt, kan er meer aan de hand zijn.

-Je voelt je prikkelbaar, kunt je moeilijk concentreren en hebt het gevoel buiten het leven te staan.

-Je slaapt slecht. Er zijn weinig kersverse moeders die elke nacht keurig de acht uurtjes aantikken, maar weinig slapen is iets anders dan slecht slapen. Als je op momenten dat je wel kúnt slapen wakker ligt en piekert, is het goed om alert te zijn op je eigen gevoelens.

-Je huilt veel en vaak en voelt je verschrikkelijk onzeker.

-Je hebt negatieve gedachten over jezelf als moeder. Je denkt misschien wel aan wat je je baby aan zou kunnen doen. Je hebt heel veel zogenaamde ‘intrusies’: een gedachte die zomaar in je opkomt en heel eng of bizar is. Iedereen heeft intrusies, maar als je net moeder bent geworden, kunnen ze heel hard aankomen, zeker als ze over je kind gaan en je ze heel vaak hebt. Je kunt je er enorm voor schamen, omdat je denkt dat je een slechte moeder bent.

-Het lukt je niet om aardig en redelijk te zijn tegen de mensen om je heen. Natuurlijk is een keertje uitvallen normaal, een dag chagrijnig zijn ook, maar als je alleen maar boos kunt zijn, kan er meer aan de hand zijn.

Lees ook: Wat je nooit ziet: deze foto’s laten je zien hoe een depressie je hele leven overneemt

En dit kun je meteen doen

In ‘Toen kreeg ik weer lucht’ vind je ook belangrijke adviezen voor als je denkt dat je een postnatale depressie hebt (of voor als je er gewoon zelf even niet uitkomt). Bijvoorbeeld dit:

-Stop met social media, en ga ook niet posten of zoeken op fora. In hun anonimiteit achter een beeldscherm kunnen mensen (andere moeders) hard en onnadenkend zijn en dingen zeggen die jou alleen maar verdrietiger of onzekerder maken, zeker als je in al je eerlijkheid vertelt hoe je je voelt.

-Praat erover. Met je partner, maar als je dat moeilijk vindt of als dat niet kan, wend je dan tot een vriendin, je huisarts, een psycholoog, een coach. Schaam je niet voor je gedachten, hoe verschrikkelijk ze je ook voorkomen. Ook niet als je stiekem denkt aan wat je je kind zou kunnen of zelfs willen aandoen. Deze gedachten zijn niet ongewoon bij een postnatale depressie en zeggen helemaal niks over jou als moeder.

-Klop je aan bij je huisarts en heb je het gevoel dat hij of zij je niet serieus neemt, vraag dan desnoods om een andere huisarts in de praktijk.

-Heb je het gevoel dat de borstvoeding je veel stress geeft en een te zware druk op je legt (en daardoor wellicht bijdraagt aan je gevoel), schaam je dan niet om dat toe te geven. Borstvoeding is geweldig, maar wel binnen de voor jou haalbare grenzen.

-Laat negatieve gedachten toe, en laat ze daarna gaan. Probeer er geen emotie aan te verbinden. Dat is moeilijk en je zult er misschien hulp bij nodig hebben, maar het helpt als je een negatieve gedachte accepteert zonder meteen in de stress te raken of jezelf te willen veranderen, vooral omdat onderdrukte emoties veel harder terugkomen. Mindfulness kan je hierbij helpen, ook als je helemaal niet zweverig bent aangelegd.

-Cliché, maar echt waar: neem rust. Slaap staat hoog op de verlanglijst van elke nieuwe moeder, en een pasgeboren baby vraagt nou eenmaal veel van je, ook ’s nachts. Maar het is echt belangrijk dat je probeert op de momenten dat het kan, ook daadwerkelijk te slapen. Word je dan geplaagd door negatieve gedachten, zorgen en emoties, probeer die stroom dan in te dammen. Ook hier kun je baat hebben bij mindfulness. En voel je geen slechte moeder als je je kind een nachtje uit logeren stuurt.

-Al heb je geen zin of puf, ga sporten. Je hoeft echt niet meteen voor de marathon te trainen, een stuk wandelen helpt ook al. Dan komen er endorfines vrij, stoffen in je hersenen die zorgen voor een geluksgevoel. Een postnatale depressie los je niet op met sport, maar elk moment van een positief gevoel of een positieve gedachte kan bijdragen.

Schrijfster, lifecoach en ervaringsdeskundige TIlda Timmers deelt in haar boek ‘Toen kreeg ik weer lucht’ haar verhaal over haar eigen postnatale depressie en geeft bovendien nog veel meer inzichten en handvaten. Voor meer informatie en om het boek (€ 20) te bestellen, kun je terecht op haar website.

Lees ook: Ik had een postnatale depressie, denk ik