Een berichtje voor iedereen met een gebroken hart…

Judith weet wat het is als je hart wordt gebroken. Nee écht, ze weet het. En dus ook hoe het voelt in die periode waarin je weer moet opkrabbelen. Wat je dan denkt, voelt, vreest. Voor iedereen die nu denkt dat het nooit meer goedkomt met de liefde, heeft Judith daarom iets geschreven. Als hart onder de riem, om te onthouden en op te vertrouwen. Want echt: het komt goed. Ooit.

Lees ook: dit moet je eten om je stress te verlagen

Het onvoorstelbare is gebeurd, je lief heeft je verlaten. Hij houdt niet meer van je of in ieder geval niet genoeg. Alsof je hart aan flarden scheurt. Je voelt het overal: elke cel in je lichaam doet pijn. ’s Nachts lig je wakker met een te snel bonkend hart. Paniek. Als je even wegdommelt, droom je óf dat het allemaal niet waar is, dat jullie nog steeds bij elkaar zijn en de liefde heel is. Dan breekt bij het ontwaken je hart nog een keer. Of je droomt hoe hij je vertelde: ‘Ik ga bij je weg.’ Je beleeft dat wanhopige moment opnieuw in je droom. En wordt wakker in totale wanhoop.
Overdag krijg je geen hap door je keel. Eten is triviaal, je werkt alleen het hoognodige naar binnen. Drank verdooft, maar versterkt ook en ontaardt in oncontroleerbare huilbuien. Sommige vrienden en familieleden stellen je teleur. Ze hebben niet echt aandacht voor je en tonen zich ongeduldig: ‘Ben je er nou nog niet overheen?!’ Anderen verrassen je met warmte en liefde. Voelen aan wanneer de eenzaamheid je naar de strot grijpt en vragen of je te eten of komen langs met een fles wijn. Maken je ondanks alles toch aan het lachen.

Je vreest dat je nooit meer echt gelukkig zult worden. Dat je, zelfs als er ooit een nieuwe liefde komt, zult denken: het is fijn, het is goed genoeg, maar de liefde van mijn leven ben ik verloren. Het zal altijd surrogaat zijn. Een inferieure versie van het leven wat je samen met hem had.
Geloof me: het is niet zo. Het komt allemaal goed. Niet per se door een nieuwe grote liefde. En zeker niet meteen. Eerst moet je helen. Dat kost tijd. Het duurt zeker maanden en misschien wel langer. Langzaam maar zeker zal je ontdekken hoe sterk je eigenlijk bent. Hoe ontzettend leuk, lief en tof je bent. Je leert vele wijze lessen. Over jezelf, de liefde en het leven. Je groeit harder en harder. Stijgt boven jezelf uit. Wordt steeds relaxter en blakend van zelfvertrouwen. Want je weet: ik kan heel goed met, maar ook zonder een ander. Je strooit gul met liefde, want als je van jezelf houdt, heb je altijd genoeg liefde over voor anderen. Je bent sterk en zacht tegelijk.

Het is een lang proces, maar de moeite waard. Steeds vaker voel je je gelukkig. Zomaar, om niets. Je hart opent zich. Aan je ex denk je met mildheid, maar zonder dat pijnlijke gemis. Zonder wrok en woede. Het is goed zo. Het is beter dan ooit. Al voel je nu alleen maar pijn en wanhoop, houd moed. Je komt hier doorheen. Je wordt weer gelukkig. Echt. Ik kan het weten. I’ve been there.

Beeld: iStock

Lees ook: Deze illustrator tekende jouw diepste angsten, brrr…..