Hoe Netflix-serie Designated Survivor je het vertrouwen in de mensheid terug geeft

We leven in roerige tijden. Angstige tijden ook, waarin de wereld een soort tikkende tijdbom is, die ieder moment kan ontploffen. Met om de haverklap terroristische aanslagen, discriminatie, haat en onveiligheid, is het eenvoudig om je vertrouwen te verliezen. Te denken dat er geen goedheid meer is. Maar uiteindelijk delft het kwaad altijd het onderspit. Echt.

Ik weet niet hoe met jou zit, maar ik begin mijn vertrouwen in de wereld de laatste tijd behoorlijk te verliezen. Je kunt ’s ochtends bij je eerste kop koffie niet op je telefoon kijken of er is weer ergens iets ontploft, een poolkap gesmolten, of een onrechtvaardige wet doorgevoerd. We worden steeds onaardiger tegen elkaar, gunnen elkaar steeds minder en lijken steeds minder terug te schrikken om over de rug van een ander voor ons eigen gewin te gaan. Ik word daar best wel droevig van en hoewel ik niet dramatisch wil doen, vraag ik me toch regelmatig af waar het heen moet met ons. Toen Donald Trump gekozen werd tot president van Amerika was dat voor mij een schokkend teken aan de wand. Blijkbaar is het echt niet meer één voor allen, allen voor één, maar vooral: me, myself and I.

Want welke andere conclusie moet je trekken als de grootste egoïst van de wereld verkozen wordt tot leider? Als je de wereld ziet branden en we elkaar steeds maar de hersens inslaan? Zijn we dan echt niet meer in staat om verder te kijken dan onze eigen neus lang is? Willen we gewoon niet verder kijken? Als ik naar het Journaal kijk en de krant lees lijkt het daar wel steeds meer op. Maar: diep van binnen verkiezen we allemaal het goede boven het kwade. Hoe ik dat weet? Netflix says so. Sinds ik daar Designated Survior op ontdekt heb, begint mijn vertrouwen in de mensheid namelijk weer langzamerhand te herstellen. De serie gaat over Tom Kirkman, onderknuppel in het Witte Huis, die aangewezen wordt als Designated Survivor (de persoon die de leiding over het land krijgt als de president en de rest van het kabinet door een ramp of een aanslag om het leven komen). Tijdens de State of the Union wordt er een grote aanslag gepleegd, waarbij het Capitool en iedereen die daar aanwezig is worden weggevaagd. In één klap gaat Kirkman van nobody naar de machtigste man van de wereld. De machtigste, maar, zo blijkt gedurende de serie, ook de rechtvaardigste. Op z’n zachtst gezegd een verademing na alle Trumps, Underwoods en Wildersen (want zeg nou zelf: die man is toch bijna een show op zich) van deze wereld.

Kirkman is namelijk de goedheid zelve. Ondanks al z’n plotseling verkregen macht, het politieke gekonkel en de vele pogingen van mensen om hem te corrumperen, kiest hij altijd voor het licht i.p.v. voor de duisternis. Kirkman is het soort leider dat de wereld nodig heeft. En de leider die we blijkbaar allemaal toch best wel graag zouden willen hebben. De serie is namelijk een groot succes en dat zou niet zo zijn als we er niks in zouden zien. Als we er niks uit zouden putten. Wat mij weer sterkt in de aloude gedachte dat het goede toch altijd overwint. De mens is niet van nature kwaadwillig, hij wordt alleen zo gemaakt door de omstandigheden waarin hij verkeert. En onze omstandigheden zijn op dit moment inderdaad van behoorlijk grimmige aard. Omdat we angstig zijn komen types als Trump op posities te zitten waar ze niet thuis horen, keren we elkaar de rug toe ipv elkaar de hand te reiken. Maar eigenlijk is dat echt niet wat we willen. Wat we willen, is het samen doen.

Natuurlijk, Designated Survivor is maar een serie op Netflix. Maar als je Tom Kirkman in de Oval Office ziet zitten haal je toch even opgelucht adem. Omdat je dan weer weet dat er mensen zijn zoals hij. Dat de meeste mensen gewoon zo zijn. En dat het dus wel goed moet komen met die wereld. Zolang we maar blijven geloven in het goede en ons niet uit het veld laten slaan door het kwade. Dan krijgen we uiteindelijk ook wel een echte Tom Kirkman aan het roer. Want strength is nog altijd vooral in numbers. En al lijkt het soms alsof we in rap tempo verdwijnen, we zijn echt met heel veel.

Lees ook: Waarom Girls de allerbeste serie EVER is (ode aan het lijf en de geest van Lena Dunham).

(Beeld: Unsplash)