Waarom ik niet meer met mijn telefoon opsta (en naar bed ga)

Het was tijdenlang het állereerste wat Carlijn ’s ochtends deed: haar telefoon checken. Maar sinds haar vriend begon te protesteren (geen kusje?!) en ze zelf ook wel inzag dat het geen gezonde gewoonte was, negeert ze haar mobiel het eerste half uur van de dag.

Of ik misschien eerst goedemorgen tegen hém kon zeggen, in plaats van naar mijn telefoon te grijpen zodra mijn ogen opengingen – of zelfs nog half dicht waren. Oeps. Door de opmerking van mijn vriend besefte dat ik er zo eentje was geworden. Zo eentje die versmolten was geraakt met haar telefoon. Het was er ongewild in geslopen. Ooit legde ik m’n smartphone na het uitzetten van de wekker terug op het nachtkastje. Pas tijdens of na het ontbijt keek ik of er nog wat gebeurd was in de wereld. Maar wat blijkt? Als je je verschillende timelines maar genoeg ververst, gebeurt er elke minuut van de dag (én nacht) wel iets. En zo kwam het dat ik, nog voor de gordijnen open waren, al wist met wie Doutzen de vorige avond naar een feestje was geweest (Instagram), welke taken mijn opdrachtgever die dag voor me in petto had (mail), hoe laat het ging regenen (de weer-app) en dat een oud-studiegenoot een gezellig familieweekend op de Veluwe had gehad (Facebook).

Wat had ik er aan? Behalve dan dat van die regen – wel handig in verband met wel/geen waterbestendige schoenen aan – niet zo veel. Het leverde eigenlijk vooral stress op. Alsof al die mensen en al die informatie via de verschillende kanalen op mijn telefoon zó bij me in bed kropen. Geen wonder dat er geen ruimte meer was voor een ‘goedemorgen’ naar mijn vriend. Het is een ongezonde gewoonte, weten ook de inwoners van Okinawa – een Japans eiland waar de inwoners exceptioneel oud worden. Nog los van de straling – wetenschappers lijken het er maar moeilijk over eens te raken of die nu wel of niet schadelijk is – is het gewoon niet goed om meteen na het wakker worden je telefoon te openen; je wordt meteen gebombardeerd door zoveel prikkels dat je hersenen geen tijd krijgen om even rustig op te starten. Een van de adviezen in het boek Ikigai, waar de levensstijl op Okinawa wordt beschreven, is dan ook om het eerste en het laatste uur van je dag (want dan moet je afkicken van al die prikkels) niet op een scherm (dus ook niet dat van een televisie of computer) te kijken.

Helemaal cold turkey durfde ik niet, maar sinds vorige week probeer ik het eerste halfuur van de dag niet op mijn telefoon te kijken. Op mijn nachtkastje staat nu een ouderwetse wekker (met een héél irritant geluid, maar alles voor de goede zaak). Mijn telefoon zet ik voor het slapengaan op vliegtuigmodus en ik leg ‘m op een tafeltje waar ik niet zomaar bij kan. Het voelt goed en vooralsnog heb ik weinig gemist, geloof ik. De grootste winst is dat mijn dromen veel beter blijven hangen. Die schrijf ik nu meteen na het wakker worden op in een boekje. Uit enthousiasme ben ik al een paar keer vergeten eerst mijn vriend een kus te geven.

Lees ook: 16 tekenen dat je écht verslaafd bent aan je smartphone