5 Kinderverhalen die meer zijn dan ze lijken
Grote kans dat jij als kind dezelfde boeken bent voorgelezen als ik. Destijds waren dat gewoon leuke, mooie, spannende verhalen. Over prinsessen, draken en knuffelberen die konden praten. Niets meer en niets minder. Dachten we. Toch zou je nu die boeken eens opnieuw moeten lezen. Omdat je dan zult zien dat Winnie the Pooh en consorten ons meer probeerden te vertellen dan alleen maar wat ze meemaakten in het Honderd Bunderbos. In deze vijf verhalen zit een wijze levensles verborgen:
Lees ook: Kom van die yogamat, Mindfulness is een illusie
- De Kleine Prins (Antoine de Saint-Exupéry)
In De Kleine Prins wordt het prinsje verteld dat volwassenen vooral kijken naar feiten en cijfers. Vertelt een kind hen over een nieuw vriendje, dan vragen ze niet naar de echt belangrijke dingen: hoe zijn stem klinkt, van welke spelletjes hij houdt, of hij soms vlinders verzamelt. Nee, ze vragen naar zijn leeftijd, naar zijn schoolcijfers, naar wat zijn ouders doen.
Wat probeert de schrijver kinderen hier te vertellen? Dat je nooit moet vergeten vooral naar je gevoel te luisteren. - Mary Poppins (P.L. Travers)
“Zullen wij dat ook doen, Mary?” flapte hij eruit. “Zullen wij ook wat?” kaatste zij terug. “Nog lang en gelukkig leven?” vroeg hij gretig. “Misschien,” antwoordde zij, “het hangt er allemaal vanaf.” “Waar vanaf?” “Van jou.”
Kortom: geluk overkomt je niet, jij maakt je eigen geluk. Jij bepaalt je leven. - Winnie de Poeh (A.A. Milne)
“Konijn is slim” zei Poeh bedachtzaam. “Ja,” antwoordde Knorretje, “Konijn is slim.” “En hij heeft Hersens” vervolgde Poeh. “Ja” antwoordde Knorretje, “Hij heeft hersens.” Er volgde een lange stilte. “Ik vermoed,” zei Poeh, “dat dat de reden is dat hij nooit iets begrijpt.”
Ja ja, die Winnie de Poeh líjkt misschien niet zo snugger, maar kijk je verder dan je neus lang is, dan zie je dat die malle ouwe beer (om maar met Janneman Robinson te spreken) eigenlijk meer in zijn mars heeft dan je denkt. Want wat hij eigenlijk zegt is: misschien moeten we wat minder denken en wat meer voelen. - Alice in Wonderland (Lewis Carroll)
“Kunt u mij vertellen, welke kant ik vanaf hier op moet?” “Dat ligt eraan waar je naartoe zou willen” zei de Kat. “Het maakt me niet zoveel uit waar naartoe” antwoordde Alice. “Dan maakt het ook niet zoveel uit welke kant je opgaat” vond de Kat. “Dus…zolang ik maar gewoon érgens kom…?” verklaarde Alice zijn antwoord. “Oh, maar dat kom je sowieso” zei de kat, “Als je maar lang genoeg loopt.”
Wat vertelt de Cheshire Cat ons hier? Dat je je richting niet altijd van tevoren hoeft te bepalen, want dat je vanzelf uiteindelijk wel uitkomt waar je had moeten zijn. - The Velveteen Rabbit (Margery Williams)
Een minder bekend verhaal bij ons in Nederland, maar wijd verspreid in andere landen. “Echt is niet hoe je begint” zei het paard, “Het is hoe je uiteindelijk wórdt.” “Doet dat pijn?” vroeg het konijn. “Soms wel” antwoordde het paard eerlijk, “Maar wie echt is, vindt het niet erg om soms pijn te hebben.” “Gebeurt het in één keer, zoals speelgoed dat opgewonden wordt, of gaat het stukje bij beetje?” “Niet in één keer,” zei het paard, “het duurt heel lang. Daarom gebeurt het ook meestal niet bij degenen die makkelijk kapot gaan, scherpe randjes hebben, of voorzichtig aangepakt moeten worden. Meestal, tegen de tijd dat je echt bent, is je haar eraf gevallen, kun je niet al te best meer zien en zit alles een beetje los. Maar dat geeft niet, want als je eenmaal echt bent, kun je niet meer lelijk zijn. Dat vinden alleen mensen die het niet begrijpen.”
Misschien wel de belangrijkste les van de vijf: wees altijd jezelf, doe je niet anders voor dan hoe je bent. Want juist zoals je bent, ben je op je mooist.
Waarschijnlijk had je al jaren niet meer aan deze verhalen gedacht, of pakte je deze boeken alleen nog uit de kast als het kinderbedtijd is. Maar wellicht is het een goed idee om ze zelf ook nog eens te lezen. Want de wereld van een kind, daar kunnen wij als volwassenen eigenlijk best nog wat van leren.
(Bron: Bright Side)
Lees ook: 3 Simpele manieren om weer werk van je werk te maken
