Dit is wat je geleerd hebt als je (bijna) vijftig bent

Volgend jaar wordt Miriam vijftig. Natuurlijk zou ze af en toe de klok graag een jaar of twintig willen terugdraaien. Er uit zien zoals toen ( wat was ze móói achteraf gezien) met de kennis van nu. Maar dat kan niet. Het voordeel van ouder worden, vindt ze, is dat ze van elke ervaring iets heeft opgestoken. Van kleine tot en met Grote Dingen. Of ze weer twintig jaar jonger zou willen zijn? Liever niet. Want;

• Ik hoef mezelf niet meer af te vragen wat ik later worden wil. Het is al later.
• Me af te vragen of deze studie wel de juiste voor mij is. Ik weet nu: Zolang ik maar nieuwsgierig blijf en vragen blijf stellen leer ik elke dag bij en doe ik nieuwe ervaringen op.
• Ik wanhoop nooit meer als ik in de spiegel naar mijzelf kijk. Ik heb namelijk al lang geleden besloten dat ik mijzelf prachtig vind.
• Nieuwe trends op modegebied? Ik blader enthousiast door modebladen die ik vervolgens onderuit gezakt in mijn joggingpak in mijn lectuurmand werp. Ik weet inmiddels wat mij wel maar vooral wat mij niet staat.
• Als er ergens keihard wordt gelachen en ineens een hele groep naar mij kijkt? Ik hoop serieus dat ze om mij lachen.
• De vraag of De Ware bestaat? Voor sommige mensen wel. Anderen, ik bijvoorbeeld, ontmoetten meerdere ‘Ware’s in hun leven.
• Mezelf afvragen wat anderen misschien wel van mij zouden kúnnen vinden? Tijdsverspilling! Liever haak ik in die tijd een kleedje voor een bijzettafeltje. Ik haat haken. Ik haat bijzettafels. Maar alles liever dan energie verspillen aan de negativiteit van anderen en wat ze eventueel wel van mij zouden kunnen gaan vinden.
• Mezelf afvragen wanneer kinderen krijgen het beste in mijn leven zou passen. Voor ik het antwoord kon geven bleek ik (20 jaar) zwanger te zijn. Het juiste moment is er nooit.
• Toen ik eenmaal zwanger was gaan lopen wanhopen of ik wel een goede zorgzame moeder zou zijn. Ik beviel en werd meteen een zorgzame moeder. Plop. Zat in me.
• Toen ik eenmaal kinderen had was ik elke dag bang om het fout te doen. Ik deed een hoop fout. Het waren niet de grote dingen maar de, in mijn ogen, kleine dingen waar zij het meest last van hebben gehad. Dat erkennen en toegeven dat ik dat anders had moeten doen voorkwam dat ze een jeugdtrauma op hebben gelopen.
• Angst dat mijn kinderen mij iets kwalijk zouden gaan nemen. Dat deden ze. Dat doen kinderen. Dan doen alle kinderen. Dan doen de mijne af en toe nog steeds. Grote dingen. Kleine dingen. Sleutelwoord? Blijf Luisteren.
• In een relatie blijven die mij ongelukkig maakte. Overkomt iedereen. Je leert van elke ervaring.
• Denken dat je niet verder kunt zonder een ouder. Het maakte mij sterker.
• Een supergaaf ingericht opgeruimd hip huis willen. Een gezellig rommelig huis is veel toegankelijker.
• Verlangen naar een vette cabrio. ……nu begrijp ik niet meer waarom dat was. Om indruk te maken op anderen? Succesvol over te komen? Hallo fijne fiets met drie versnellingen. Hello OV-jaarkaart!
• Bang dat mijn kinderen ongelukkig zouden gaan worden. Dat blijft altijd. Dat is het kruis dat je als ouder voor de rest van je leven zult dragen. Maar vooralsnog lijken ze mij hele leuke verstandige, maar vooral gelukkige mensen te zijn.
• Angstig zijn voor dingen die eventueel kunnen gaan gebeuren. Er komt altijd, vaak onverwachts, ergens een oplossing voor.
• Mezelf kwijt raken in de hectiek van het runnen van een gezin en een baan. En maar doorgaan en dóórgaan. Nu? Ik trek aan de bel. Doe een stap terug. Kruip op de bank met een dekentje en Netflix. En niemand, niemand neemt mij dat kwalijk.
• En als mensen mij dat kwalijk nemen? Wegwezen jij. Hierrr met die afstandsbediening.
• En tot slot. Nooit perfectie nastreven. Veroorzaakt alleen maar frustraties. Alleen van fouten leer je.

Lees ook: Advies van een 90-jarige: zo ga je eenzaamheid tegen

(Beeld: iStock)