“Ik ben een sterke volle vrouw. Geen slanke vrouw die zwak is”

Johanna komt erachter dat haar echte ik een sterke, volle vrouw is, en dus geen slanke vrouw die het maar niet lukt om dat ook echt te zijn. Een ode aan zelfacceptatie.

Soms denk ik dat ik nooit een probleem had gehad met mijn gewicht, als ik niet twee keer in mijn leven een half jaar slank was geweest. Door die twee periodes blijf ik denken dat ik van oorsprong slank ben en dat dit ‘vol slank’ zijn slechts een fase is van mijn veertiende tot mijn 31ste. Dat ik geen sterke, volle vrouw ben, maar een slanke vrouw die zwak is.
Mijn “echte ik”, mijn slanke ik, kwam twee keer krap een jaar tevoorschijn. Als eerste rond mijn zestiende. Toen nog eens rond mijn 22ste. Sindsdien zit ik elke dag met smart op haar te wachten. Ik weet namelijk dat ze in me zit. Dus het moet toch een kwestie zijn van “ff doorpakken”. Van “dit nieuwe dieet volgen” of “deze 3 stappen” ondernemen. De enige reden dat ze niet tevoorschijn komt, moet dan ook zijn omdat ik “zwak” ben. Omdat ik “niet doe wat ervoor nodig is”. Eeuwig zonde!

De eerste keer dat ik mijn “echte ik” werd, zat ik op een braakdieet. De tweede keer op een alcohol- en seksdieet. Beide periodes was ik in de wolken omdat de wereld mij met open armen ontving. Alsof ik op mijn dertiende op wereldreis was gegaan en mijn omgeving jaren op mijn terugkeer had zitten wachten. Vriendinnen konden niet over mijn slanke lichaam ophouden en mannen zwiepten me van mijn voeten, hup, hun bed in. Dat was nooit eerder gebeurd. In kledingwinkels kwam het winkelpersoneel direct naar me toe. Ze hadden absoluut iets voor mij hangen. Dat ik geen enkele connectie voelde met wie ik vanbinnen was, waar ik voor stond, wat ik verlangde, nam ik voor lief. Overal waar ik kwam, werd ik immers met complimenten overstelpt. Op mijn lijntje. De beste versie van mijzelf.

Je begrijpt dus wel dat het sindsdien altijd mijn doel is geweest om mijn “echte ik” aan de wereld te laten zien. En hoe teleurstellend het is, zowel voor mij als mijn omgeving, dat me dat al bijna tien jaar niet lukt. Ondanks het sporten, het lijnen, de yoga, het verse koken, de zelfhulpboeken, de cleanses en de talloze gesprekken over “gezonde voeding”. Je zou bijna denken dat de wereld geobsedeerd is met eten en uiterlijk en dat vrouwen in het algemeen ongelooflijk veel wilskracht ontwikkeld moeten hebben om aan die obsessie te voldoen. Dat we allemaal een enorme probeer-spier hebben. Getraind door talloze pogingen om af te vallen. En dat die spieren bij sommigen aan de oppervlakte liggen en bij anderen verscholen onder een laagje vet.
Maar nee, mijn dikke ik, kan mijn “echte ik” niet zijn. Want wanneer ik vijf kilo afval, hoor ik meteen dat ik er goed uitzie. Op zo’n toon van: “Dit is stúkke beter.” Het gros van de kledingwinkels maakt geen kleding in mijn maat en volgens de BMI test zit ik op randje obese. En obese mensen zijn domme, zwakke mensen. Die weten niet hoe ze voor zichzelf moeten zorgen. En ik weet juist heel veel over de werking van mijn eigen lichaam, sport en voeding. Ik heb er een studie van moeten maken, zodat ik de beste versie van mijzelf kon worden. Dus wie ik nu ben, kan mijn “echte ik” niet zijn. Ooit gaat het me weer lukken. En als ze dan tevoorschijn komt, zal de wereld zeggen: “Kijk, zo ben je bedoeld!”

Vol staat niet gelijk aan zwak en slank staat niet gelijk aan sterk (of andersom). Je bent wie je bent op elk moment. Jouw lichaam definieert niet wat voor persoon je bent, jouw kijk op jezelf doet dat. Die kijk wordt natuurlijk sterk beïnvloed door hoe de maatschappij je behandelt, maar in het ownen van het perspectief op onszelf tonen we kracht. En dus zeg ik vandaag en alle dagen die volgen: “Ik ben een sterke, liefdevolle, moedige volle vrouw.” Wat zeg jij?

Johanna Nolet is coach, schrijver en spreker. Zij nodigt mensen uit om het voorbeeld te zijn dat ze zelf nooit gehad hebben. Ze is oprichtster van de populaire blog Geen Bekende Vrouwen en spreekt op congressen over zelfliefde in werk en relaties. Op de hoogte blijven? Like GBV op Facebook en volg Johanna op Instagram voor dagelijkse inspiratie.

Lees ook: Hoe je als hsp’er ook naar een festival kunt (en zelfs geniet!)