Laat me even met rust! Waarom alleen zijn zo goed voor je is

Renée heeft twee kleine kinderen, een man (veel werk!) een huishouden te runnen en werkt ook. Alleen op de wc is ze nog in haar eentje. Ze mist het. Want, wat blijkt, alleen zijn is heel goed voor je.

We hebben het altijd over het belang van relaties. Vriendschappen, een liefdesrelatie, familiebanden. En natuurlijk, dat is ook heel belangrijk. Je plant heel bewust tijd in om met ze door te brengen, om die relatie goed te houden. En de relatie met jezelf dan? Wie neemt daar echt de tijd voor? Bijna niemand, toch? Terwijl dat minstens zo belangrijk is. Anthony Storr, een in Engeland beroemde psycholoog schreef in 1988 een boek dat vertaald heet: De Kracht van het Alleen zijn. Hierin schrijft hij hoe we ernaast zitten wanneer we altijd maar praten over het belang van relaties, want de ruimte om alleen te zijn is minstens zo essentieel. Volgens hem is het fijn om mensen om je heen te hebben, maar komen creatieve talenten pas echt tot bloei wanneer je geregeld alleen bent en daar ook van geniet. Mozart ontdekte al eeuwen eerder dat Storr gelijk heeft: ‘Het is wanneer ik alleen ben, rijdend in een koets of wandelend na een goede maaltijd, dat mijn ideeën het beste vloeien.’ Audrey Hepburn, iets minder lang geleden, was vaak van zaterdagavond tot maandagochtend alleen in haar appartement: ‘Dat is hoe ik oplaad.’ Einstein zei ooit: ‘Ik neem lange wandelen, helemaal alleen, zodat ik kan luisteren naar wat er speelt in mijn hoofd.’

Al die genieën hebben gelijk. En toch ben ik, werkende en getrouwde moeder van twee kleine kinderen, amper alleen. Ja, op de wc. Moeders zijn gemiddeld zo’n 17 minuten per dag solo. Ongelofelijk weinig. Ik herken dat en ik mis het. Wanneer ik alleen ben kan ik mijn gedachten ordenen, die anders door mijn hoofd blijven stuiteren. Ik kom tot rust. En laad, a la Audrey Hepburn, ook echt op. Van de momenten die ik wel alleen ben, probeer ik bewust te genieten. Even in bad met de deur op slot. Of op vrijdagochtend naar de supermarkt. Ik rijd naar een Albert Heijn een half uur verderop. Er zijn er genoeg dichterbij, maar ik neem het er even van. Radio aan, lekker meezingen, terwijl ik af en toe in de achteruitkijkspiegel kijk en tot mijn tevredenheid zie dat de kinderstoel even leeg is. We zouden meer tijd moeten nemen om alleen te zijn, gelooft psycholoog en relatietherapeut Blanca van den Brand. Dat is ook van belang voor je relatie: ‘Natuurlijk, soms kan het gewoon even niet. Maar als je het ook niet doet wanneer je partner thuiskomt en het van je over kan nemen, de volgende dag die behoefte weer negeert, en zo door, word je een nare moeder en een nare partner. Je ergert je en gaat je omgeving zien als de reden dat jij niet naar je eigen gevoel kunt luisteren.’ Wanneer ik dit voorlees aan mijn man springt hij op van de bank en roept: ‘Dat doe jij!’ Hij heeft gelijk.

Vreemd, eigenlijk. Ik voel het verlangen, ik wil het, hij biedt me vaak genoeg de mogelijkheid en toch doe ik het niet. Blanca snapt het wel: ‘Veel vrouwen willen niet aan de behoefte om tijd en ruimte voor zichzelf te creëren, toegeven. We vinden het onbewust toch zwak dat we dat willen. We willen allemaal superpartner en supermoeder zijn, die het prima redden zonder ook maar een seconde aan zichzelf te denken. Maar eigenlijk zit niemand zo in elkaar. Dus: schuldgevoel aan de kant en aanpakken die uitgestoken hand, van wie die ook komt.’

Lees ook: Onderzoek wijst uit: beste manier om tot rust te komen is alleen zijn