Waarom het niet zo erg is om niet met de liefde van je leven te eindigen

We zijn groot geworden met de droom te eindigen met de liefde van ons leven. Iemand met wie je op je sterfbed kan terugkijken op een fantastisch leven. Maar wat als je die grote liefde al hebt ontmoet en bent kwijtgeraakt? 

• Heidi Priebe schreef daarover een machtig interessant stuk voor Thought Catalog. Daarin vertelt ze hoe volmaakt tevreden ze nu is met haar scharrels. Ze dwarrelt van de een na de ander, maar gelooft desondanks ook in de Ware. Omdat ze die ene Ware al heeft gehad. Haar kijk op de liefde is niet weggelegd voor de romantische zielen onder ons, maar wel een eyeopener – en iets om serieus over na te denken.

Lees ook: Dit is het verschil tussen van iemand houden en liefde voor iemand voelen

• “Ik heb geen frivole verwachtingen van romantiek”, schrijft Heidi. “Ik verwacht niet dat iemand me van m’n sokken blaast. Ik ben een van de weinige individuen die geniet van de scharrel-cultuur en het fijn vindt in een tijd te leven waarin monogamie niet per se de norm is. Maar ik geloof in de grote liefde omdat ik het gehad heb.
• Ik heb die enorme, alles-consumerende liefde gekend. Het soort ‘ik kan niet geloven dat dit bestaat-liefde’. Het soort liefde dat losbarst in een ongecontroleerde brand en dan nog jaren comfortabel blijft smeulen. Het soort liefde waar ze boeken en symfonieën over schrijven. Het soort liefde dat je meer leert dan je ooit had gedacht te kunnen leren en je meer geeft dan het kost.
• Het is de liefde van je leven-liefde.”

Maar, zo zegt Heidi, wie zegt dat die liefde voor de rest van je leven bij je moet blijven?

• “Ik denk dat het zo werkt: als je mazzel hebt, ontmoet je die liefde. Je mag met diegene zijn, van hem of haar leren, jezelf helemaal overgeven, en zijn of haar invloed toestaan jou ondoorgrondelijk te veranderen. Het is een ervaring die je met niks anders op deze aarde kan vergelijken.
• Maar wat sprookjes je nooit vertellen is dat we soms de liefde van ons leven ontmoeten, maar we diegene niet mogen houden. We trouwen er niet mee, laten de jaren niet voorbijgaan met die persoon aan je zij en houden op het sterfbed niet elkaars hand vast, terugkijkend op een goed geleefd leven samen.
• We houden de liefde van ons leven niet altijd bij ons omdat in de echte de wereld de liefde niet altijd overwint. Het lost onoverkomelijke verschillen niet op, het overwint geen ziektes, het bouwt geen bruggen over religieuze kloven en redt ons niet van onszelf als we op het verkeerde pad belanden.
• We houden de liefde van ons leven niet altijd bij ons omdat de liefde niet altijd het enige is wat er is. Soms droom jij van een klein boerderijtje met drie kinderen terwijl de andere een stomende carrière wil in New York. Soms heb jij een hele wereld te ontdekken terwijl de ander de achtertuin groots genoeg vindt. Soms heb je dromen die groter zijn dan de ander.

Soms is de ander loslaten het grootste, liefdevolste gebaar dat je kan maken. Andere keren heb je misschien geen keus.

• Maar er is nog iets wat mensen je nooit vertellen over de liefde van je leven. Niet met die liefde eindigen, verandert niks aan de significantie van die liefde. Sommige mensen kunnen in één jaar meer liefde geven dan anderen in vijftig jaar. Sommige geven je in een jaar dingen mee waar anderen een leven lang over doen. Sommige mensen zijn maar voor een bepaalde tijd in ons leven, maar hebben zo’n impact dat niets of niemand dat kan vervangen.

Wie zijn we dan om diegene niét de liefde van ons leven te noemen?

Wie zijn we dan om hun significantie weg te wuiven, de herinneringen die ze hebben gebracht te herschrijven, om de manier waarop ze ons op positieve manier hebben veranderd te wijzigen alleen omdat jullie een andere kant op gingen? Wie zijn wij om diegene te vervangen door iemand om een nog betere, sterkere, gepassioneerdere liefde te vinden om een leven lang aan vast te houden?

• Misschien moeten we gewoon dankbaar zijn dat die persoon in ons leven was. Dat we van hen mochten houden. Van ze konden leren. De liefde van je leven ontmoeten en loslaten hoeft niet de grootste tragedie van je leven te zijn. Als je het toestaat, kan het ook de grootste zegening in je leven zijn.

Er zijn immers ook mensen die die liefde nooit ontmoeten.”

Lees ook: De drie lessen die ik leerde van mijn te vroeg gestorven liefde

Bron: Huffington Post.