Liesbeth wil deze groep verlaten (maar durft niet)

Als Satan bestond was hij een groepsapp wat Liesbeth betreft maar ja: verlaat zo’n groep maar eens. Want dan zijn de rapen gaar mensen, ja echt. 

Ik haat groepsapps. En dat komt vooral door persoonlijk falen want: ik ben er niet goed in. Ja, ik zeg het maar gewoon hardop: ik ben Liesbeth,en ik ben niet zo’n fan van WhatsApp (‘hallo Liesbeth’). Ik ben altijd te laat, of te snel. Ik ben te kortaf of te uitgebreid. Ik app te vroeg of middenin de nacht, stuur filmpjes of foto’s door die niemand grappig vindt behalve ik zelf, ik begrijp andermans reacties zelden waardoor ik nerveus of gewoon BOOS word en vooral: ik bel liever. Hoewel, dat laatste is ook niet waar want ik bel helemaal niet graag. Eigenlijk ben ik gewoon een sociaal wrak dat het liefst de hele dag chipito’s zit te eten en van haar hobby haar werk heeft gemaakt (het domste dat je kunt doen want dan werk je dus altijd) en die een handjevol gekken als vrienden heeft met wie ik het liefst AFSPREEK (want zij kunnen ook niet goed appen, daarom zijn we ook vrienden, en dit is echt waar) en die het liefst weer gewoon een Nokia uit 1843 aan zou willen schaffen om daar af en toe een schuchtere SMS mee te versturen (‘wanneer zie ik je weer?’) en die verder whatsapp-technisch gewoon met rust gelaten zou willen worden. En al helemaal als het om de groepsapp gaat. Voorgoed.

Maar goed, tussen droom en daad staat dus een nogal online werkelijkheid in de weg, en het feit dat ik dankzij die online wereld elke ochtend boterhammetjes kan smeren en kattenbrokjes kan kopen omdat ik met online mijn geld verdien, maakt me ook nederig in deze kwestie. En toch wil ik graag een taboe doorbreken, hier en nu, want: ik kan toch niet de enige zijn die regelmatig een mentale inzinking krijgt op het moment dat er PING een nieuwe groep in mijn beeldscherm verschijnt met als onderwerp ‘Hoera! Babyshower Elise!*roze hartjes emoticons*” en ik 754 nieuwe telefoonnummers live toegevoegd zie worden terwijl tegelijkertijd de eerste reacties vol ‘ik kan niet’ ‘ik kan wel’, ‘ik kan alleen tussen 15 en 15.30’ en ‘ik kom ooohoook!’ beginnen binnen te stromen. Serieus: als Satan bestond was hij een groepsapp. Dat punt wilde ik maar even maken.

Hè GET, dit lucht hartstikke op merk ik, maar ik ben nog niet klaar. Want je zou kunnen zeggen: nou Liesbeth, doe niet zo hsp-erig en verlaat die groepsapp dan gewoon, met je Satan. Wij zitten ook niet op jou te wachten met je halfslachtige gezwijg of onduidelijke tegenberichten en we bedoelen het gewoon gezellig hoor, mens. Maar daar wil ik iets tegenin brengen. Want ‘de groep verlaten’ is dus niet zomaar de groep verlaten. Ten eerste verschijnt dan plots levensgroot in de algehele conversatie “Liesbeth heeft de groep verlaten’,waarmee je niets anders communiceert dan: rot op met je groep (wat zo is) en ten tweede zijn de sociale gevolgen dan compleet voor eigen conto. Want vanaf dat moment ben je groepsloos, met een harteloos imago bovendien, terwijl de rest lekker door-appt over het cadeau, of de datum (‘wie maakt er even een overzichtje, ik ben de draad even kwijt HAHA’) of alle sterkte-wensen (zoals onlangs het geval was in de groeps-app ‘Poes Pluisje is aangereden –de update’ en Ik Verzin Dit Niet Mensen). En jij daar dus met één druk op de knop van verstoken bent. Lekker rustig ja, dat wel, maarja: sociale zelfmoord krijgt hier ineens een gezicht, zal ik maar zeggen.

Van de week belandde ik weer in een groepsapp. Nadat ik zag waar het om ging viel mijn oog op de laatste zin: ‘voel je niet verplicht om in deze groep te blijven maar verlaat m gerust als je dat wilt.’ En dat gaf me wel enige courage, maar het ging dus om een nogal verdrietig nieuwtje en ik wist meteen: leuk geprobeerd met die zin, maar jij verlaat helemaal niets, Liesbeth. Om de dooie dood niet zelfs, als je leven je lief is en je niet wilt dat mensen denken dat je hart een zwart gapend gat is. Zó ver is het dus gekomen met mij en de groepsapp verlaten: ik heb dan wel een grote mond nu, maar ik dúrf het gewoon helemaal niet. Voor het geval mensen gaan zeggen: knots, vreemd, niet-sociaal, van de pot gerukt, vul vooral zelf in. En dat bén ik ook allemaal hoor mensen, maar ik ben óók vaak heel lief, attent, zachtaardig en invoelend en alles. Alleen niet in een GROEPSAPP.

Maar goed, wie niet sterk is moet slim zijn dus toen bedacht ik ineens iets anders. Oké, ik had een wijntje op en het leek toen een heel goed idee maar ik leg het voor de zekerheid toch nog graag even voor. Want vanaf nu maak ik minstens één keer per dag zélf een groep aan, had ik bedacht. Met onderwerpen waarvan ik vind dat daar óók gewoon eens aandacht voor moet komen, en wel vandaag nog. De ‘wat denk JIJ, déze bril of déze bril?-app’. De ‘Ik ben TERUG van vakantie-app.’ De ‘Mijn kattenfoto’s door de jaren heen-app’ en vooral de ‘Ik houd van groepsapps jij ook?-app’

Volgens mij is het wél wat passief-agressief maar zeg nou zelf:  briljant. En waarschijnlijk houd ik verder natuurlijk ook geen sociaal leven meer over want als het goed is kijkt iedereen na een weekje verder wel uit met mij uitnodigen. Al vrees ik ook dat er dan een nieuwe groepsapp komt, de ‘Wat is Liesbeth toch een suffe struik , we haten haar-app.’ Nouja, ook goed. Als ik er maar niet voor wordt uitgenodigd. Kan ik tenminste rustig chipito’s gaan eten.

Lees ook: Janneke doet een week zonder Whatsapp, Facebook en tv (en DIT gebeurde er)