“Niet eerder gaan schreeuwen, dan dat er daadwerkelijk brand is”

Femke’s vader is nogal van de oneliners. En dit is wel een van de bekendste: “Niet eerder gaan schreeuwen dan dat er daadwerkelijk brand is”. Femke vond dat als kind best een irritante uitspraak, omdat ze nogal snel ergens ontdaan van was en het idee had dat ze haar emoties niet mocht laten zien. Pas op latere leeftijd realiseerde ze wat haar vaders uitspraak nu eigenlijk betekent en nu houdt ze hem haarzelf regelmatig voor als ze de neiging heeft om ergens over in de stress te schieten.

Lees ook: Die gekke kleine mijlpalen in je relatie

Ik herinner het me nog goed: de dag dat ik een knobbeltje in mijn nek voelde. Een aantal jaar geleden. Op het moment dat ik het voelde, dacht ik meteen: “Kanker, Hodgkin, dood.” Ik liet het knobbeltje aan mijn man voelen en hij zei ook: “Ik zou de dokter er maar even naar laten kijken.” De dokter voelde en wist het niet precies. Hij schreef een verwijsbrief voor het ziekenhuis, zodat een specialist ernaar kon kijken. Waarschijnlijk was het niks, maar voor de zekerheid was het toch goed om het een en ander uit te sluiten, zo zei hij. Ik interpreteerde dat als mijn doodvonnis.

In de twee weken die ik moest afwachten voor de afspraak bij de specialist heb ik gestrest, gejankt, ’s nachts mijn begrafenis uitgedacht, met mijn man gesproken over het feit dat hij na mijn dood echt een nieuwe vrouw moest zoeken…echt, ik ging ver. Mijn vader belde en ik vertelde hem in welke klote-periode ik zat en wat ik allemaal al had bedacht en hoe vreselijk het zou zijn als ik dood ging en dat ik zo bang was en dat ik bijna niet meer kon werken van de stress. En toen kwam ie dus weer met zijn befaamde uitspraak: “Femmetje…wat zeg ik nu altijd? Niet eerder gaan schreeuwen, dan dat er daadwerkelijk brand is. Je weet helemaal niet of er echt iets aan de hand is en je loopt nu al vooruit op het leed dat er heel misschien zou kunnen komen. Dat slaat nergens op. Rook is nog geen vuur. Jouw houding kost jou en je omgeving nu zoveel energie en als er straks niks aan de hand is dan is alle paniek die je gezaaid hebt ook voor niks geweest. Wacht eerst eens rustig af en maak je pas zorgen  op het moment dat er ook echt reden toe is.”

Het knobbeltje bleek godzijdank niet kwaadaardig en ik schaamde me voor al reuring die ik had gemaakt. Voor het eerst besefte ik dat mijn vaders oneliner en zijn aanvullende speech hout sneden. En sindsdien gebruik ik hem heel vaak om mezelf een beetje kalm te houden, bijvoorbeeld…
-…als ik bang ben dat ik een enorme aanslag van de Belastingdienst ga krijgen, omdat ik vermoed dat ik iets verkeerd heb ingevuld
-…als ik bang ben dat mijn oma gaat overlijden, omdat ze een hartoperatie moet ondergaan
-…als ik bang ben dat ik mijn werk ga verliezen, omdat ik een stomme fout heb gemaakt
-…als ik bang ben dat de hypotheek van mijn nieuwe huis nooit gehonoreerd gaat worden, omdat de bank maar vragen blijft stellen
-…als ik bang ben dat mijn man bij me weggaat, omdat ik teveel ruzie met hem maak

Je kunt je werkelijk de godganse dag over allerlei dingen zorgen maken en overal beren op de weg zien. Negenennegentig procent van de tijd blijkt je vrees echter onnodig. En als je dat echt beseft en je vasthoudt aan die uitspraak van mijn vader “Niet schreeuwen, voordat er brand is” dan leid je een stuk relaxter leven.

Lees ook: Waarom het best lekker is om af en toe gewoon ongelukkig te zijn